Page 18 - ANTILL DGB

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 6 december 2019

Roy Louis: Muziek

moet tastbaar zijn

Gitarist en bassist Roy Louis vierde dit jaar zijn 65ste verjaardag. Het is bijna ondoen-
lijk om zijn carrière te overzien. De geboren Curaçaoënaar, die vaak in één adem wordt
genoemd met zijn broer, percussionist Elmer Louis, kwam na uitstapjes naar Neder-
land, Curaçao en Amerika in thuishaven Duitsland terecht. Hij speelde met sterren als
Toots Thielemans en Lou Rawls, maar hij was ook betrokken bij grote tv-producties,
jingles en filmmuziek. De laatste jaren concentreert hij zich meer op eigen projecten
zoals de band Head & Heart maar op zijn lauweren rusten doet hij niet: het moet altijd
beter.
Roys eerste liefde is de gitaar, via de blues rock leert hij jazz kennen,
ent u niet Roy Louis? We Roy groeit op in een muzikale mijn dromen als musicus, maar en ontwikkelt hij zijn eigen geluid. FOTO’S ROY LOUIS
zitten tien minuten op familie in de wijk Marie Pam- ik moest naar een groter land
B het terras bij Mundo poen, vanuit het gezin wordt hij om ze waar te maken: dat werd
Bizarro en de eerste voorbijgan- al op jonge leeftijd de muziek in Duitsland.”
ger herkent de begaafde gitarist gekatapulteerd. Elmer, Guillermo Marchena
en bassist. ,,U gaat toch nog wel ,,Mijn vader Edgar Supriano en hij vertrekken naar het Zuid-
ergens optreden neem ik aan?” was een fantastische trompettist Duitse München. In het begin
Roy trekt zijn schouders op: hij en arrangeur, zijn orkest Estrel- krijgen ze geen voet aan de
is inmid- las del Caribe begeleidde grond, en leven ze berooid in de
dels drie sterren als Celia Cruz, Bien- kelder van een warenhuis. Maar
weken op venido Granda en Celio als Roy succesvol auditie doet
het eiland, González: die kwamen gewoon bij het zigeunerorkest Sinto
maar de bij ons thuis. Toen ik zes was begint het te lopen. ,,Zelfs toen
gitaar is speelde ik gitaar, maar in de we echt niets meer hadden heb
nog niet schoolband hadden ze een ik nooit gewanhoopt: dit moest
uit de bassist nodig en dus werd er gewoon goed gaan. Ik ben geen
koffer geweest. ,,Dit gebeurt me voor mij bepaald dat ik contra- religieus iemand, maar ik ge-
dus best vaak op het eiland, dat bas en later basgitaar moest loof wel in een God: die vind je
mensen me herkennen. Het is spelen. Daar stond ik dan als niet buiten jezelf of in een kerk,
een teken van waardering, ken- mannetje met dat veel te grote je moet Hem in jezelf opzoe-
nelijk betekent mijn muziek instrument, in het begin heb ik ken. En geloof me: dan kun je
toch wat voor de mensen. Maar daar echt verdriet van gehad. het onmogelijke mogelijk ma-
het gaat niet vérder. Ik word Maar je maakt er het beste van, ken. Ik denk dat de sleutel voor
niet gevraagd om op te treden, en later kwam die gitaar toch in succes is, jezelf openstellen
of op een festival te staan. Al beeld.” voor alles om je heen. Toen ik
dertig jaar treden we hier op Dat moment uit zijn vroege met Elmer toerde langs de ,,Mijn muziek moet leven, ik wil dat het tastbaar is, daarom ben ik
met mijn band, maar die con- jeugd lijkt het levenspad van Amerikaanse militaire bases in weer bezig met een eigen album.”
certen betaal ik uit eigen zak. Roy te tekenen: niet zeuren, Duitsland leerde ik dat: we
Misschien komt dat wel omdat gewoon doen. hadden een enorm divers pu- Hayes, Roy Ayers, Lonnie Lis- ik geen werk kreeg. Toen heb ik
ik steeds meer een wereldbur- ,,Mijn broer Elmer en ik bliek, je moest in alle muziek- ton Smith, Ronnie Laws, Tania de zaak opgedoekt. Het was een
ger ben geworden: ze zien me bleken best wat talent te hebben stijlen thuis zijn. En terug in Maria en Warren Hill. Onze mooi experiment maar ik kon
niet meer als een Curaçaoë- en dus wilden we naar Neder- München betaalde zich dat uit: uitvalsbasis was New York en op deze manier niet aarden op
naar.” land. Daar hadden mijn ouders ik kon met iedereen spelen, je daar begon ik ook te produce- Curaçao.”
geen problemen mee: die be- veelzijdigheid wordt een kracht. ren. Niet alleen jazz hoor, we In 1998 vertrekt Roy met
grepen ook wel dat we daar Je cv groeit als vanzelf, ze huren deden ook veel commercial-jin- zijn broer naar Nederland, maar
moesten zijn om carrière te je in voor studiowerk en je gles voor McDonald’s, Pepsi en al snel vestigen ze zich weer in
maken. Eigenlijk stapten we naam gaat rond. Ik heb daar- muziek voor radio, tv en film. Duitsland. Vanuit Keulen werkt
met niets op de boot, maar na ups en downs gehad, en Tegenwoordig is de scene in hij sindsdien onvermoeibaar
angst heb ik nooit gevoeld: we regelmatig moest ik weer van New York anders, maar toen wij door aan zijn carrière. ,,Als ik er
gingen gewoon aan de slag. In punt nul beginnen, maar die er woonden was het echt het straks niet meer ben dan wil ik
Nederland kregen we onderdak basis konden ze mij nooit afne- middelpunt van de muzikale wat achterlaten. Daarom ben ik
bij de familie van gitarist Jan men.” wereld, ik beschouw het als een ook weer bezig met een eigen
Akkerman en we hadden daar In de jaren zeventig maakt hoogtepunt van mijn muzikale album, samen met cracks als
een vriend uit Curaçao, drum- Roy de opkomst van jazzrock leven.” Hadrien Feraud, Russell Fer-
mer en zanger Guillermo Mar- van nabij mee, als bandlid van Toch blijft Curaçao trekken: rante, Raul Pineda, Frank
chena. De band die we begon- het roemruchte Passport van in 1988 treedt Roy er op met McComb en Andy Narell. Na-
nen was eigenlijk te vooruitstre- bandleider Klaus Doldinger. zijn band en zeven jaar later tuurlijk word je daar niet rijk
vend: de bedoeling was dat we Maar hij wil zijn eigen vleugels remigreert hij. Het wordt geen van, maar ik vind het belangrijk
dansmuziek speelden om geld uitslaan en dus vertrekt Roy groot succes. dat mijn muziek leeft, dat
te verdienen voor nieuwe in- begin jaren tachtig naar Ameri- ,,Volgens mij werd ik gezien het tastbaar wordt. Muziek kan
strumenten. Maar we lieten ka. ,,Ik vind mezelf niet het als een buitenstaander en mis- veel voor iemand betekenen, als
harde jazz-fusion horen in de prototype leider, maar toch krijg schien was ik ook te veeleisend. ik bijvoorbeeld Jimi Hendrix
stijl van Chick Corea en Herbie ik vaak die verantwoordelijkheid Maar het zit niet in mijn aard nooit gehoord had dan was
Hancock. Er werd daardoor toegewezen, ook in de samen- om genoegen te nemen met mijn leven anders gelopen. Het
meer geluisterd dan gedanst, werking met mijn broer. Muzi- middelmatigheid, dan kom ik is wat anders, maar om dezelfde
die cafébazen vonden dat maar kale ideeën heb ik altijd genoeg in opstand. Halverwege jaren reden heb ik altijd kinderen
niks. In Nederland heb ik vooral gehad, maar ook in Duitsland negentig had ik een heel mooi geadopteerd: misschien kan ik
Het is 1962, Roy is acht jaar oud genoten van de optredens die kon ik daar te weinig mee. In latin orkest op het eiland, Mam- ze nét dat zetje meegeven rich-
wanneer hij samen met zijn we daar meemaakten: Santana, Berklee had ik de juiste mensen bo Kings. Het publiek vond het ting een mooi leven. Zeker
broer Elmer (rechts van hem) de Herbie Hancock, John om me heen: daar was het ni- fantastisch maar de mensen op weten doe je het nooit, maar ik
populaire groep The Space Mas- McLaughlin, alles heb ik er veau zó hoog, mijn broer en ik de belangrijke plekken negeer- heb het dan in ieder geval ge-
ters start. gehoord. Het gaf richting aan werkten met mensen als Isaac den me en zorgden ervoor dat probeerd.”