Page 18 - ANTILL DGB

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 18 mei 2018

Harvey Mercera:

liefde voor harmonie

Op de middelbare school vonden zijn vrienden hem maar een rare vogel, omdat er
jazzmuziek uit de koptelefoon van zijn walkman klonk. En toen hij op 25-jarige leef-
tijd alles achter zich liet om in Nederland jazzmusicus te worden, zag zijn vader het
nog steeds als een uit de hand gelopen droom. Maar de inmiddels 43-jarige Harvey
Mercera maakte het waar, en hij timmert vanuit Groningen nu aan de weg als veel-
gevraagd muziekdocent en -performer.
arvey is momenteel op rijk sociaal leven, hij werkte al
het eiland voor vakan- op jonge leeftijd en hij was
H tie, vooral ook om zijn succesvol in tal van sporten.
kinderen verder kennis te laten Maar muziek voerde altijd de
maken met zijn geboorte-ei- boventoon. Harvey kreeg les
land. Als ik hem vraag naar zijn van Rudy Emerenciana, Evert
optreden met Eric Calmes bij Thomas en Dave Isenia, maar
Miles het weekend daarvoor nooit echt lang. Hij steunde
verschijnt er een brede glimlach grotendeels op zijn bijzondere
op zijn gevoel voor muziek, en daar-
gezicht, mee maakte hij als 25-jarige de
een aan- overstap naar Nederland. ,,Ik
stekelijk wilde jazzmusicus worden, op
soort vro- welk instrument maakte me
lijkheid niet eens uit. Toen ik in Neder-
waar hij land aankwam wist ik niets en
patent op had ik niets: ik had gehoopt dat
lijkt te hebben. ,,Ik heb er zó Harvey groeide op in Santa ik in Rotterdam auditie kon
van genoten, als ik in die roes Rosa, in een hecht gezin met vijf doen maar dat ging niet meer.
ben dan verlies ik alle notie van kinderen. FOTO HARVEY MERCERA Een vriend vertelde me dat er in
tijd, het is dan gewoon jammer Groningen nog eentje was dus
dat er een eind moet komen ging ik vaak naar mijn opa toe, toog ik daar maar naartoe. Tot ,,Ik wilde jazzmusicus worden, op welk instrument maakte me niet
aan een solo of een nummer. die een huisje voor zichzelf had mijn stomme verbazing werd ik eens uit.” FOTO M. DE JONG
Met Eric, maar ook de andere gebouwd waar hij muziekles aangenomen. Ik was serieus de
musici, had ik het gevoel dat we gaf. Het toeval wil dat er pal slechtste student ooit daar: ningen blijft, dat staat wel vast. vanuit Groningen lesgeven,
aan het praten waren: we gooi- naast dat huisje een kerk werd opdrachten leverde ik te laat in ,,Ik ben gaan houden van die optreden en muziek produceren
den elkaar ballen toe, er ont- gebouwd: als we bij mijn opa en ik sloeg colleges over. Maar stad, het is er rustig en groen, met zijn eigen bedrijf Pro-dux.
stond echt wat. Dat is het mooie het raam openzetten dan kon ik de docenten zagen iets in me, het is echt mijn thuis, ik zie Hij ziet zichzelf als een worka-
van muziek maken. Helaas het koor horen spelen. En spon- en met de gastmusici uit Ame- mezelf hier oud worden.” Toch holic, net als zijn opa wil hij
treed ik niet zo veel meer op, taan begon ik onder die koor- rika had ik een klik. Ze leerden kwam hij redelijk laat in aanra- doorgaan met muziek tot in de
want ja, zulke momenten, daar klanken akkoorden te spelen. me uitgaan van mijn eigen stijl, king met die andere Curaçaose schommelstoel. Maar in zijn
doe je het wel voor.” Daar heb ik mijn liefde voor en daardoor groeide ik. Dat ik er musicus die verknocht is aan achterhoofd is ook Curaçao
Santa Rosa, dat is de plek harmonie ontwikkeld. Uiteinde- na vijf jaar cum laude afstudeer- Groningen, Izaline Calister. nooit ver weg. ,,Ik wil terugge-
waar de liefde voor muziek lijk ging ik piano spelen in de de zie ik nog steeds als mijn ,,Dat is heel jammer, de gospel- ven aan mijn eiland, dat is het
ontstond. Harvey groeide er op kerk, en bouwde ik traditionele grootste prestatie.” scene waar ik op Curaçao deel belangrijkste. In het verleden
in een gezin met vijf kinderen. nummers om met mijn idee Terwijl hij nog studeerde van uitmaakte had geen connec- ging ik op de bonnefooi naar
Maar de rest van de familie van harmonie. Het was een begon hij ook les te geven aan tie met andere scenes. Dus ik Afrika. Dan gingen we in Ke-
woont ook in Santa Rosa, en beetje ‘freaky’ maar de kerkgan- een muziekschool. Dat deed hij had geen idee van Izaline. Pas nya, Rwanda en Burundi lesge-
bijna allemaal zijn ze zeer mu- gers hadden het niet door, op de al op Curaçao, maar in Gronin- later leerde ik haar muziek ven, je probeerde wat toe te
zikaal. Opa Chi Domitilia spant kenners na.” gen nam het een hoge vlucht. kennen en kwam ik haar ook voegen aan de muziek daar.
de kroon, de leider van Tipiko ‘Pastoor’, zo noemden zijn ,,Uiteindelijk nam ik een mu- tegen: ze heeft me ontzettend Natuurlijk is Curaçao veel ont-
Santa Rosa. ,,Ik begon toen ik vrienden hem, omdat hij altijd ziekschool over in Haren, maar geïnspireerd, in haar muziek wikkelder, maar ik wil graag wat
acht was met gitaarspelen. We met een Bijbel rondliep. Zelf ik geef ook les in Delfzijl, Win- vond ik een bevestiging dat ik voor ze doen. Ik ben niet zo’n
waren christenen thuis, dus ik zag hij dat als een eretitel, een schoten, Veendam en Hoog- met mijn mix aan stijlen op de netwerker, maar de droom
kwam uiteindelijk met die gi- bevestiging van de belangrijke ezand. Overdag organiseer ik goede weg was. En nu spelen blijft. Ik heb al veel dromen
taar in de kerk terecht. Echt rol die het geloof in zijn leven veel workshops op scholen. Ik we wel eens samen, heel mooi voor mezelf waargemaakt, ho-
leuk vond ik dat niet dus ik speelde én speelt. Hij was als heb mezelf vroeger bepaalde is dat.” pelijk komt ook deze droom
spijbelde nog wel eens. Dan tiener een druk baasje met een methodieken aangeleerd om Ondertussen blijft Harvey uit.”
me zonder theoretische kennis
muziek eigen te maken. Die pas
ik nu weer toe, ook daarbij heb
ik veel aan mijn opa gehad:
sommige oefeningen die ik nu
met de kinderen doe komen
rechtstreeks bij hem vandaan.
Het is een passie geworden, dat
lesgeven: ik denk eerlijk gezegd
dat ik als docent veel meer ge-
groeid ben dan als performer.”
Ooit trad hij zes keer per
week op, in tal van bands over
heel Europa. Het lesgeven en de
Als Harvey op Curaçao is, dan speelt hij in jazzcafé Miles, zoals hier keuze voor zijn gezin maakt dat
met bassist Eric Calmes. hij nu andere prioriteiten stelt. In Nederland ontwikkelde hij zich tot een zeer breed inzetbare muzi-
FOTO MARCEL TRUYENS/LIQUID SOUL PHOTOGRAPHY Maar dat zijn thuisbasis Gro- kant, van jazz tot mariachi. FOTO HARVEY MERCERA