Page 10 - ANTILL DGB

10 Antilliaans Dagblad Dinsdag 20 maart 2018
Curaçao

Willemstad - Nadat eerder al de Genomineerden Caribbean Shorts Award guero’ van Alán González, uit
Van een onzer verslaggevers
Curaçao de film ‘Sin ayó’ door
vijf genomineerden voor de zes- Elizabeth Francisco, uit de Do-
de editie van de Yellow Robin een overeenkomst gesloten met aan mee kunnen doen”, aldus de Festival Régional et Internatio- minicaanse Republiek ‘Ni los
Award bekend werden gemaakt zes landen die filmfestivals orga- festivalorganisatie. De winnaar nal du Cinéma de Guadeloupe, buenos se salvan’ van Jorge
door het Curaçao Internatio- niseren in de regio, om ervarin- van deze competitie wordt ge- Rencontres Cinéma Martinique, Pastrano, uit Martinique ‘Où est
nal Film Festival Rotterdam gen en kennis uit te wisselen op toond op het Festival Internacio- Morelia International Film le mâle?’ van Teddy Albert, uit
(CIFFR), zijn nu ook de genomi- filmgebied. En in dit kader orga- nal del Nuevo Cine Latinoameri- Festival (Mexico) en het Trini- Mexico ‘Vuelve a mi’ van Daniel
neerden voor de Caribbean niseert CIFFR een competitie cano de la Havana (Cuba), Fes- dad & Tobago Film Festival. Nájera Betancourt en uit Trini-
Shorts Award (CSC) bekendge- van korte films waar andere lan- tival de Cine Global Dominicano De genomineerden dit jaar dad & Tobago ‘Short Drop’ van
maakt. ,,CIFFR heeft in 2016 den in het Caribisch gebied ook (Dominicaanse Republiek), zijn uit Cuba de film ‘El hormi- Maya Cozier.
Dubbelbloed

(niks halfbloed)

Door Cees Luckhardt zich lange tijd niet bewust is Afrikaan die haar wil kopen. De
ubbelbloed is de eerste geweest. De confrontatie met man vindt dat de kleine Etchica
roman die heel persoon- haar gemengde afkomst beter bij hem past vanwege haar
D lijk en zeer herkenbaar komt op de meest vreemde huidskleur waarna zij, in op-
de witte onschuld, kleurblind- momenten en levert allerlei dracht van haar praatzieke moe-
heid en ‘wit’ als superieur en bijzondere situaties op. Ze zijn der, het op een rennen moet
‘de’ maatstaf beschrijft. heel beeldend en mooi beschre- zetten.
Etchica Voorn voert in haar ven, maar ook zeer confronte- De eerste reis naar Suriname
autobiografische debuutroman rend. en haar ‘creoolse afkomst’ be-
de lezers terug naar de jaren In haar zoektocht naar haar schrijft zij als een heerlijk thuis Etchica Voorn
zeventig en tachtig waarin zij dubbel-identiteit spreekt zij komen. Toch blijkt zij ook daar
als tiener en leerling op lagere regelmatig haar verwondering een vreemde te zijn voor haar (Etchica, red.) uit, wijzend op uit?” Maar zij durft deze vraag
school tot haar verwondering uit over zowel de Surinaamse familie. In het land van haar een vriendin. ‘Zij is Surinaams. niet te stellen aan de witte men-
aangesproken wordt op iets als Nederlandse gebruiken rond vader, waar ze nooit eerder is Ook al heeft zij net als jij een sen die beweren kleurenblind te
waar zij zelf geen acht op slaat, kroeshaar, het gebruik van geweest, ontmoet zij tijdens Nederlandse moeder en Suri- zijn, zo schrijft zij aan het eind
haar huidskleur. Iedereen wil blauwsel, (nieuwe) scheldwoor- haar reis vijandigheid bij het naamse vader’. Haar zoon voegt van haar roman, ‘uit angst mijn
weten wat zij is, niemand blijkt den (als ‘Kunta Kinte’), de ver- huis van haar grootouders. daar nog aan toe: ‘zwart mam- veilige grond om te woelen met
kleurenblind, bijna iedereen schillen in humor, beauty-tips Terwijl men in de Surinaamse- ma, ik ben een zwarte man, een het risico op onherstelbare
vraagt naar haar achtergrond. en de gebruiken rond overlijden winti-cultuur juist hecht aan blakaman’.” (p.125) schade aan mijn wortels’.
Ze willen haar ergens bij in en begraven. Tot haar schrik contact met voorouders. Deze debuutroman bewijst Zelden is de zoektocht naar
kunnen delen, als half van het constateert zij dat zij vanwege Hoogstwaarschijnlijk zien ook een dienst aan eenieder die op de eigen identiteit van een kind,
een en half van het ander. Ook haar lichte huidskleur (‘mulat- deze Surinamers, en bewoners zoek is naar heldere voorbeel- uit een relatie tussen een Suri-
door haar eigen Surinaamse tenvrouw’), voor een Surinaam- van het grootoudershuis, haar den en bewijzen van ‘de witte naams-creoolse vader en een
familie wordt zij met opmerkin- se man ‘een goede catch’ blijkt als een ‘bakra’ die niets heeft te onschuld’. Hier zijn sterke Nederlands-Drentse moeder, zo
gen als ‘de Chinees van de fami- te zijn. Het meest confronteren- zoeken bij het huis dat nu van voorbeelden waar te nemen. openhartig beschreven. Etchica
lie’ in een hokje geplaatst waar- de moment is dat de schrijfster hun is. Ook op vakanties in Zoals de normen die zij in haar kende een verscheurend verlan-
van zij zichzelf niet bewust is. voor de buitenwereld niet bij Europa (Duitsland en Frankrijk) opvoeding van haar moeder gen naar haar Drents dialect-
Op een gegeven moment be- haar van haar vader gescheiden ondervindt zij afwijzing op mee kreeg. Die leerde haar dat sprekende grootmoeder en
sluit zij helemaal niet een half- moeder blijkt te horen. Dit is grond van haar huidskleur, op kleur en uiterlijk geen rol speel- Surinaamse oma die Sranan-
bloed te zijn, maar een dubbel- pijnlijk beschreven wanneer zeer schrijnende wijze, bij het den, thuis was de norm ‘ieder- tongo sprak. Die taal kreeg
bloed. Hierdoor voelt zij zich haar moeder, op de Amster- vinden van een hotelkamer een is gelijk’. Het brengt Etchi- Etchica thuis nooit aangeleerd
rijk met haar afkomst en noemt damse Albert Cuypmarkt, in en de manier waarop zij behan- ca er later toe om te stellen: omdat deze, en niet alleen
het haar ‘moksi’ waarvan zij gesprek raakt met een ‘linke’ deld wordt in restaurants. ,,Hoe zou het zijn als ik zou thuis, betiteld werd als ‘Neger-
Hotels worden sneller geregeld zeggen, jouw kleur is voor mij engels’. De emoties die dit alles
door haar witte vriendin en geen probleem? Je bent wit, oproept weet zij zeer beeldend
restaurants blijken niet alleen maar voor mij maakt het niet en inlevend te omschrijven.
personeel te hebben met afkeu-
rende vijandige opmerkingen,
maar ook volgeboekt terwijl zij ZW-ART
constateert dat de eetgelegen-
heid, op een tafel na, leeg is.
Soms kan zij in dergelijke situa- Min of meer tegelijkertijd
ties niet direct bevatten wat er met ‘Dubbelbloed’ is het
‘werkelijk’ aan de hand is. boek ‘ZW-ART’ verschenen
Uiteindelijk ervaart Etchica waarin Afrikaanse Nederlan-
dat zij nergens bij hoort en ders hun verhaal doen en
dringt tegelijkertijd bij haar waarmee de lezers zich kun- zoeken naar een eigen iden-
het besef door dat zij het beste nen onderdompelen in een titeit, terwijl ze geconfron-
van beiden werelden in zich soort gelijke belevingswereld teerd worden met alledaags
draagt. ,,Afkomstig zijn uit van auteurs die zich Neder- racisme, blijkt een gedeelde
twee culturen levert ook rijk- landers voelen maar ook ervaring van de auteurs. De
dom op! Ik voel me aangetrok- vreemdelingen. Ze zijn als lezer krijgt deze voorgescho-
ken tot beide culturen, simpel- asielzoekers, adoptiekind, teld in jeugdherinneringen
weg omdat ze beide de mijne student of geboren uit Afri- en persoonlijke ervaringen
zijn.” kaanse ouders, op zoek naar met te lage schooladviezen,
Maar zij voelt zich ook ont- een positie in een samenle- mogelijk goedbedoelde vra-
heemd in eigen stad, land en ving die hen regelmatig gen naar hun achtergrond en
gezin door ‘al die hokjes waar afwijst en etnisch profileert. de kwetsende ondertoon in
iedereen mij maar in wil heb- Hierdoor kijken ze met een vragen als: ‘Je bent toch pas
ben - mi Gado - tot mijn bloed- kritische blik naar de andere, een ‘echte’ Nederlander als
eigen kind aan toe’. ,,’Zij is witte Nederlanders. Het je........’.
De omslag van het boek. geen bounty’, legt hij aan mij