Page 20 - ANTILL DGB

20 Antilliaans Dagblad Maandag 16 april 2018
Regio

Prooi voor

pooiers en

drugsdealers

War Child biedt hulp aan kinderen in Bogota
Van onze redactie
Bogota - Op de modderige straten van de slechtste buur-
ten in Bogota, Colombia, voeren bendes een keiharde
oorlog om geld, drugs en macht. Kinderen komen er zo
in de knel dat de Nederlandse hulporganisatie War Child
voor het eerst hulp biedt vanwege geweld in genadeloze Kimberly en haar zusje wonen in een van de slechtste wijken van Bogota en zijn daar een prooi voor cri-
steden. Dat meldt het Algemeen Dagblad. minele bendes.

Toen John zijn eerste stapjes macht, tussen steeds beter geor- schatting 61.000 doden door ge- bekend fenomeen. En in Ciudad deel van hun leven. Zo overleef-
zette en voortwaggelde op zijn ganiseerde bendes. Dat is waar- weld – vermoedelijk meer dan Bolivár werden onlangs pamflet- de Colombia ook tijdens de oor-
babybeentjes, zocht hij steun bij om War Child hier is neergestre- jaarlijks in de oorlog in Syrië val- ten verspreid, die er een aankon- log met de guerrilla’s, die na het
de muur van het van golfplaten ken voor een proefproject. Het is len. digen. Liever wordt daarover vredesakkoord met de Marxisti-
gebouwde hutje in Bogota waar voor het eerst dat de Nederland- Hier wonen allemaal kinde- niet gesproken. De graffiti op de sche Farc geluwd is. Wie zich af-
hij werd geboren. Toen hij zijn se hulporganisatie zich niet richt ren zoals Michael Martinez, de muren laat zien hoe grillig de sluit, kan leven met de ellende in
evenwicht verloor en schuurde op de kinderen die slachtoffer jongen van 14 met de eigenwijze strijd in deze wijken is. Doorge- het land. En ziet nu vooral kan-
langs één van de messcherpe zijn van een traditionele oorlog. tanden, die criminoloog wil wor- streepte bendenamen wijzen op sen. Voor het eerst kan gereisd
muurdelen, haalde hij zijn ge- Maar in Ciudad Bolívar leven de den. En zijn buurtgenoot in Us- een wisseling van de wacht, die worden naar plekken die voor-
zicht open. De baby van toen is jongeren met traumatische erva- me, Cameron Epalza (10). Hij vaak met geweld wordt afge- heen onbereikbaar waren, door-
nu een jongeman van 15, maar ringen die War Child maar al te laat in zijn kleine slaapkamertje dwongen. In wijken zoals deze dat guerrillastrijders in ontvoe-
het grote litteken op zijn boven- goed kent. De computers die de trots zijn voetbaltrofee zien, ter- kan de sfeer zomaar omslaan. In ringen een verdienmodel zagen.
lip laat net als de gaten in de trui hulporganisatie neerzette, hel- wijl hij enthousiast spreekt in Usme waarschuwt een moeder Na feestjes kunnen bezoekers in
van zijn schooluniform zien pen bij het vinden van een baan het gebrekkig Engels dat hij daarvoor. ,,Het wordt bijna don- het noorden van Bogota nu wel
waar hij vandaan komt: nergens. of een studie, maar zorgen er zichzelf leerde. In hun wijk zijn ker, ga hier vandaan”, zegt ze be- naar huis, zonder te hoeven blij-
En hij loopt de kans om ook ook voor dat kinderen begelei- de afgelopen tijd steeds meer zoekers. Haar boodschap steekt ven slapen als het laat werd.
nergens te komen, door de ben- ding kunnen krijgen. paramilitairen gesignaleerd, schril af bij het jasje vol hartjes Sinds het vredesakkoord worden
des die huishouden in de buurt Zo is het ook in Usme, de an- met hun zwarte auto’s en zwarte dat haar dochtertje draagt. in rap tempo nieuwe soorten flo-
waar hij opgroeit. Voor hen zijn dere wijk waar War Child actief kleding. In het verleden jaagden Ook voor hen is het straks ge- ra en fauna ontdekt - de oorlog
jongens zoals John ‘wegwerp- is. Daar draait het allemaal om ze meedogenloos op de guerril- vaarlijk op straat. Wie kan blijft zorgde dat veel natuur ongerept
mensen’, die van nut kunnen fietsen. Bij de biciclub vinden de lastrijders in de jungles. Nu het dan binnen. Zo ook Kimberly bleef. Maar terwijl het land
zijn, maar net zo gemakkelijk kinderen een veilig onderko- vrede is, komen ze steeds vaker van 18, die zich in het donker wordt ontdekt, gaat vrijwel nie-
uit de weg worden geruimd als men, in de middagen als school naar dit soort buurten, waar ze steevast verschanst in het huisje mand naar het zuiden van Bogo-
ze in de weg lopen. Ciudad Bolí- uit is. Doordat hun ouders dan een nieuwe bedreiging vormen. van haar moeder, dat eenzaam ta. En wordt maar mondjesmaat
var, de buurt waar John woont, nog maar halverwege hun lange Veel van de bewoners weten naast een basketbalveld in Ciu- gekeken naar de ellende uit het
is de gevaarlijkste van Bogota. werkdagen zijn ze op zichzelf maar al te goed waar ze toe in dad Bolívar staat, maar vol zit verleden. Toch probeert Jorge
Daar droomt de jongen van een aangewezen. Zolang ze hier staat zijn. Zij kwamen hier te- met haar broers en zussen. Een Iván Posada de ogen van mede-
beter leven, in een stad waar het sleutelen aan tweewielers, vallen recht nadat de oorlog hen uit de landverschuiving zorgde dat bu- Colombianen te openen. In het
aantal gewelddadige overvallen ze veel moeilijker ten prooi aan binnenlanden verdreef. Colom- ren hier werden weggevaagd. Centro de Memoria Histórica
het afgelopen jaar toenam met verkrachters, moordenaars, bia kent 7,4 miljoen mensen, die ,,Mijn neef werkte in een bar, verzamelt hij verhalen van
meer dan zestig procent, naar drugs, kortom, de gevaren van in hun eigen land op de vlucht waar meisjes heen gebracht wer- slachtoffers van de oorlog. Er
meer dan 60.000, en waar 152 de straat. Als deze projecten wer- zijn geslagen - het hoogste aan- den nadat ze waren ontvoerd. Ze wordt verteld over de ontvoerin-
mannen en 17 vrouwen alleen ken, gaat War Child voor meer tal ter wereld. moesten werken als prostituee. gen, de martelhuizen, de massa-
dit jaar al werden vermoord. En slachtoffers van bendeoorlogen Omdat de politie de proble- Handen van dieven worden er in graven. De erfenis van geharde
dat zijn de cijfers die bekend aan de slag. Plek genoeg. Neem men hier niet op kan lossen, zoutzuur gedompeld.” Ze wil guerrillastrijders, de meedogen-
zijn. Mexico, waar de afgelopen jaren doen de bendes dat, ook al zijn niet in die wereld terechtkomen. loze paramilitairen die op hen
Ciudad Bolívar is een van de 26.000 mensen spoorloos ver- zij vaak onderdeel van datzelfde Net zomin als in die van haar jaagden, net als het leger. Een
wijken die het zwaarst werd ge- dwenen. Caracas in Venezuela probleem. ‘Social Cleansings’ moeder. ,,Ik wil nooit trouwen. dodelijke mix van strijdende par-
troffen. Er vindt een keiharde is de dodelijkste stad ter wereld. waarbij wordt gemoord uit Ik heb gezien wat mijn vader bij tijen. ,,We doen er zo veel moei-
strijd plaats om drugs, geld en En Brazilië telt jaarlijks naar naam van de veiligheid, zijn een mijn moeder deed, als hij weer te voor om te zorgen dat we onze
te veel gedronken had.” geschiedenis kunnen leren ken-
Terwijl Kimberly droomt van nen. Dankzij getuigenissen van
een kunststudie, peinst haar nabestaanden vonden we foren-
zusje of ze het donker niet moet sisch bewijs dat verhalen over
trotseren, om een baantje bij de zelfs de ergste gruwelijkheden
bioscoop in Bogota aan te kun- ondersteunt. Het is frustrerend
nen nemen. Het is een duivels dat veel mensen daar deson-
dilemma: een beter leven naja- danks geen aandacht aan schen-
gen betekent dat ze dat leven te- ken.” Het verklaart waarom ook
gelijkertijd op het spel zet. On- het leed in de slechtste buurten
langs werd een van haar vrien- van Bogota veelal ongezien kan
dinnen vermoord. blijven, ook al opent War Child
Zulke dilemma’s zijn onbe- er voorzichtig deuren naar een
kend in het andere Bogota, in betere toekomst. In Colombia
het noorden, waar de winkelcen- gaat het met leed zoals met de
tra vol zijn, net als de clubs en bergen, die liggen langs de weg
restaurants. De verschillen tus- die naar Usme leidt. Onder het
sen arm en rijk zijn ongekend. gras en de aarde liggen in werke-
Hier is de wijk van Kimberly zo- lijkheid de enorme hoeveelhe-
als Afrika, vertelt één van de ge- den afval van de miljoenenstad.
In de gevaarlijkste wijken van Bogota ontbreken veel noodzakelijke voorzieningen. lukkigen. Ver weg. Geen onder- Wat niet weet, wat niet deert.