Page 74 - MIN TTC 29 SEPT 2015
P. 74
6 DINSDAG AMIGOE
29 SEPTEMBER 2015
&XUDoDR &XUDoDR &XUDoDR &XUDoDR &XUDoDR
&XUDoDR &XUDoDR &XUDoDR &XUDoDR &XUDoDR
&XUDoDR &XU&X
UDoDR &XUDoDR &XUDoDR &XUDoDR &XUDoDR &XUDoD
&XUDoDR
&XUDoDR &XUDoDR
&XUDoDR &XUDoDR
COMMENTAAR
Waar zijn we mee bezig?
Een groot aantal vrijwilligers heeft onlangs de jaarlijkse
schoonmaakactie gehouden op Curaçao. Er zijn tonnen
vuil opgehaald. Prompt daarna verschijnen er weer veel
commentaren in de media dat op de schoongemaakte wegen de
volgende dag alweer vuil langs de weg ligt. Iedereen spreekt er
schande van. Een ondernemer vindt dat het ligt aan de opvoe-
ding en die begint bij de kinderen. Hij wil zelfs een geldbedrag
beschikbaar stellen voor de school die het beste opruimt. We
kunnen een lang verhaal maken over wie, wat en waar vervuilt.
Feit blijft dat een aantal zijwegen zwaar vervuild worden en dat
het in zijn algemeenheid huisvuil betreft. De daders zijn dus
duidelijk een deel van de bevolking die te lui zijn om op een cor-
recte wijze hun huisvuil weg te gooien. Jammer genoeg zijn de
daders moeilijk te identificeren.
Nu een ander soort vervuiling: horizonvervuiling. De laatste
paar jaar maken een aantal ondernemers er een sport van de
hoofdwegen te vervuilen. Er worden stukken karton met papier
opgehangen aan bomen, verkeersborden en verkeerslichten. Mi-
nister Earl Balborda heeft in december vorig jaar de Caracas-
baaiweg laten opruimen. Zonder consequenties voor de onder-
nemers, omdat de wet openbare orde nog niet aangenomen was.
De uitkomst was echter dat alle borden die in beton geplaatst
waren, niet opgeruimd werden. De snel lerende ondernemers
schroefden het landschapsvervuilingsniveau snel op en plaats-
ten alle borden in beton. Blijkbaar had minister Balborda een
gedoogbeleid gecreëerd: wat in beton staat, blijft staan.
Begin augustus is de wet openbare orde in werking getreden.
Je zou denken dat daarmee een einde komt aan de vervuiling.
Het bleek slechts een startsein te zijn voor agressievere plaat-
sing van nog meer borden in beton en meer stukken karton met
papier aan verkeersborden en verkeerslichten. Afgelopen week
werd een nieuw hoogtepunt bereikt, toen er twee borden ge-
plaatst werden door een autoverhuurbedrijf in het enige gebied
aan het Spaanse Water dat niet voor ontwikkeling bestemd is:
het schiereiland van de Caracasbaai.
Het is ongelooflijk dat ondernemers die maar klagen dat de over-
heid en het volk de ontwikkelingen op Curaçao in de weg staan
en verantwoordelijk zijn voor een slecht investeringsklimaat, op
zo’n wijze het eiland vervuilen. En dat allemaal voor winstbe-
jag op korte termijn. Wat gebeurt er als alle 3500 bedrijven op
het eiland reclameborden gaan plaatsen? Gaat Curaçao bekend
worden als het reclamebordeneiland? Is dat de aantrekkings-
kracht voor toeristen?
Wat nog erger is, is dat de ondernemersorganisaties — die wel
een grote mond hebben richting overheid en vakbonden als er
maar iets gebeurt dat het investeringsklimaat verslechtert
en daarmee de werkgelegenheid en de welvaart — hier niets
aan doen. Wat is er gebeurd met de spreekwoordelijke hand
in eigen boezem steken?
In tegenstelling tot het straatvuil zijn bij deze vorm van vervui-
ling de daders heel makkelijk te identificeren. De hoop is dat
minister Camelia-Römer met een degelijk vergunningenbeleid
komt en radicaal een einde maakt aan deze horizonvervuiling.
