Page 14 - Antilliaanse Dagblad

14
Recensie
De kaft van het boek.
Z e vervolgt: Niet dat de
heer Pourier niet ver-
der kón schrijven,
maar naarmate hij
ouder werd, voelde hij
er steeds minder voor om de ge-
beurtenissen tijdens zijn bewogen
jaren als premier uitvoerig voor de
geest te halen. Gezien de liefdevol- Curaçao en op Bonaire is gepre-
le wijze waarop hij zijn jeugd op
Bonaire beschreef, besloot Heili-
gers haar thematische benadering
aan te passen. Het resultaat is een
chronologische vertelling, waarin
Pouriers persoonlijkheid en idea-
len met bovengenoemde thema’s
verweven zijn. De uitdagingen
waarmee hij én de Antillen tijdens
zijn premierschappen geconfron-
teerd werden, geven ook een tijds-
beeld van de verhoudingen in het
Antilliaans Dagblad Maandag 4 april 2016
Biografie van
Verrassende kijk op aangrijpend leven van ex-premier
Toen Bernadette Heiligers een jaar na het overlijden van Miguel Pourier de opdracht had
aanvaard zijn biografie te schrijven, bleek dat de oud-premier een deel van zijn herinneringen al
in een folioschrift had opgeschreven. Wat haar opviel, was dat hij juist gestopt was bij de thema’s
die zij wilde uitdiepen: de idealen die hem aanjoegen, de belangrijkste issues tijdens zijn
bestuursperiode, zijn successen dan wel tegenslagen, de verhoudingen in het Koninkrijk en de
vraag wat zijn denkbeelden blijvend hebben opgebracht. Aldus de biografe in het woord vooraf.
Door Jeroen Heuvel
Koninkrijk, die gedurende zijn be- carrière’, ‘Minister voor Bonaire derhand met weinig genoegen op gegeven informatie in deze zin.
en interim-premier’, ‘Private Tachtig procent! Echt waar? Zo
stuursperiode opmerkelijk bleken sector,’ ‘Referendum en verkie- terugkeek. veel? Ondertussen lees je op een
zing 1994’, ‘Een onwennige Heiligers slaagt erin de lezer ander niveau, niet dat van de in-
te zijn. start’, ‘Entree van het IMF’, ‘Het formatie, maar dat van de op-
‘Miguel Pourier, Leven om te IMF-bewind’, ‘Opvolgers’, ‘Van- van meet af aan bij de keel te bouw van de zinnen binnen een
af de zijlijn’, ‘Een mensch’ en grijpen. Ook al weet je dat het alinea, hoe Heiligers de infor-
dienen’, dat afgelopen week in ten slotte ‘Afscheid’. boek zal eindigen met de begra- matie dusdanig rangeert, dat
fenis van de hoofdpersoon, de het leesplezier maximaal wordt.
senteerd, geeft, in de woorden Ik kan niet beoordelen of de toon die Heiligers heeft gezet En let op hoe ze na deze over-
van de auteur, ‘een verrassende politiek-historische weergave in dwingt de lezer verder te lezen, weldigende informatie, in een
kijk op een boeiend, impone- deze biografie al dan niet bezij- om tot een verlossing van de schijnbaar terloops geplaatste
rend, en vooral aangrijpend le- den de waarheid is, omdat ik wurggreep, die iedereen die aan zin - het gaat niet over Bonaire,
ven’. geen historicus ben, maar ik een boek begint zoekt, te ko- dat is waar, maar wél over de
kan wel een oordeel vellen over men. Lees even de volgende ali- zustereilandjes van Bonaire,
In 12 hoofdstukken, ver- de schrijverspen die Heiligers nea’s mee en geniet van het au- miezerig klein op een wereld-
spreid over ruim 200 bladzij- hanteert. Uitmuntend. Ze vol- teurschap. Miguel Archangel kaart, die echter dankzij de olie-
den, krijgt de lezer een goede in- doet aan de hoge verwachtingen raffinage aldaar, giga-belangrijk
druk van deze man die is ver- die ze had geschapen met haar Pourier werd op 29 september zijn geweest voor de afloop van
noemd naar de aartsengel in 2012 verschenen biografie de oorlog - toch gaat uitleggen
Michael, Miguel Archangel over Pierre Lauffer, ‘Het bewo- 1938 geboren op Bonaire, in het af- waarom ze ‘levensgevaarlijk’
Pourier. ‘Jeugd, school en stu- gen leven van een bevlogen gelegen dorpje Rincon. De zin be- heeft gebruikt. Duitse onderzee-
die’ heet het eerste hoofdstuk. gint heel normaal, maar in de
De thema’s die daarna aan de dichter’. Dat Heiligers met keuze van de laatste drie woor- ërs hebben dan ook dood en verderf
orde komen zijn: ‘Ambtelijke een mooi idioom ook een den schuilt het meesterschap. rondom de eilanden gezaaid. Zo,
boeiend, gestructureerd ver- Ze schrijft niet gewoon: in Rin- dat wist ik niet. En die uitspraak
haal kan vertellen, heeft ze be- con, of in het dorp Rincon, nee, beargumenteert Heiligers dan
wezen in haar roman ‘Schut- ze kiest voor het verkleinwoord met historische feiten. Dertig
kleur’ (2015). De levensbe- dorpje én het is afgelegen. Uit-
schrijving van Pourier is stekend, want anno nu mag Bonairiaanse mannen kwamen in
opnieuw een bewijs van de Rincon dankzij de auto dicht bij
schrijfster haar kunnen. Dat de hoofdstad liggen, maar toen, 1942 op die wijze om het leven.
begint al meteen met het in vóór WO II, lag Rincon, voor de Mocht dat niet overtuigend ge-
enkele woorden neerzetten Kralendijker, lopend, of eventu- noeg klinken, dan vervolgt ze:
van de sfeer en de context eel op een ezel, niet bepaald
in de eerste regels van het naast de deur. Hun namen staan gegraveerd in
boek en het opbouwen van
de spanning in de tweede ali- De volgende zinnen zijn ook een herdenkingsmonument op de
nea: doodgewoon. Zijn ouders waren
Francisco Mercelina-kade.
De overdekte speelplaats van Maria Florencia Pourier, geboren Ik zal niet verder gaan u lastig
de basisschool in Rincon was
met grote zorg versierd voor het Janga, en Juancito Juliano Pou- te vallen met een verslag van
korte bezoek in 1950 van konin- een mogelijke manier van loe-
gin Juliana en prins Bernhard. rier. Vader Juancito was kok op plezen, maar om eer te geven
Vlak voor de rode loper die naar een olietanker van de Shell. Nou, aan het uitmuntende schrijver-
een geïmproviseerd podium voer- misschien is deze laatste zin schap toch nog een opmerking
de, stond de twaalfjarige Miguel niet helemaal normaal, je woont over de sublieme opbouw van
Pourier met de armen strak op Bonaire in zo’n afgelegen deze eerste alinea’s van het
langs het lichaam. Kaarsrecht, dorpje, maar je werkt op een boek. Ze informeert ons dat de
in een hagelwit pak met pochet schip, van een grote maatschap- vader van Miguel een van de ve-
en vlinderdas, richtte hij het wel- pij, en je bent ver van huis… le mannen is die hun werk niet
komstwoord namens de leerlin- Maar vooruit, het is normaal ge- hebben op Bonaire, maar daar-
gen tot het jonge koningspaar. noeg. De volgende zin zal wel- buiten, en dat veel mannen twee
Onder kleurrijke draperieën licht ook normaal zijn maar dan keer per jaar terugkwamen op
schrik je van het laatste woord. hun eiland.
Het werken op een olietanker was In de ‘botekin’ (kroeg)gaven ze
in die tijd levensgevaarlijk. Nou,
overdrijft de schrijver hier niet rondjes van het geld dat ze ver-
een beetje? vraag je je af; ‘le-
diend hadden. Vooral in decem-