Page 10 - ARUBA TODAY
P. 10
10 Antilliaans Dagblad Maandag 31 juli 2017
Curaçao
Advertentie
‘Klaar om op eigen benen te staan’, zegt de tekst op het SSC-vlieg- Familie en vrienden die niet worden toegelaten in de vertrekhal
tuig. Deze jongeren gaan ervoor. wachten buiten geduldig op wat er komen gaat.
Op weg naar een nieuwe toekomst
Foto’s en tekst Els Kroon
ursalen worden ze ge-
noemd, de 165 studenten
Bdie zaterdagmiddag, on-
der auspiciën van de Stichting
Studiefinanciering Curaçao
(SSC), op Hato in het vliegtuig
stapten. Volgens een jarenlange
traditie worden zij voor hun
vertrek op het vliegveld uitge-
zwaaid door veel familieleden,
Afscheid nemen doet zeer, en vrienden en kennissen. Er is
dan komen de tranen, ook bij dan ook rond het middaguur
Lindsey Manuel en haar moe- geen plekje meer vrij op de
der. parkeerplaats bij de vertrekhal.
Om alles in goede banen te Nog even samen onder de tropische palmen. Familieleden van
leiden, is de hal deze middag Valeska Eustatia geven haar een laatste knuffel.
alleen toegankelijk voor reizi-
gers en bursalen, elk vergezeld SSC-medewerkers, herkenbaar laatste goede raad, en dan via de
door maximaal twee personen. aan hun aqua poloshirts, staan rij voor de controlescreening
Daarom heerst er buiten, tussen klaar om de studenten te bege- naar de trap, die tijdens de
restaurant Wendy’s en de in- leiden en de laatste vragen te verbouwing de vermaledijde
gang van de vertrekhal, een beantwoorden. Bij de ingang roltrap vervangt. Zenuwachtig
gezellige drukte. Het is een wordt minister Hensley Koei- wordt er naar het paspoort ge-
urenlange ‘get together’, waarin man van Sociale Ontwikkeling, zocht. De bemoedigende woor-
emailadressen worden uitge- Arbeid en Welzijn geïnter- den van de hulpvaardige SSC-
De moeder van Nazira Koeiman wisseld, handen geschud, tele- viewd. Hij begeleidt zijn vierde dames dringen niet echt door.
legt het moment vast dat haar foontjes gepleegd, de kleding en dochter Nazira naar de trap, Nog een keer omdraaien en
dochter, geholpen door SSC- haren nog even worden gecon- waar de bursalen uit het zicht zwaaien. Buiten staan vrienden
medewerkers, door de controle troleerd en vooral veel wordt verdwijnen. Maar zover is het aan de reling om nog een laat-
gaat. geknuffeld. Want nu kan het nog niet. Als de blauwe vogel ste glimp van de studenten
nog even. Hele families scharen landt, wordt het menens. Het is bovenaan de trap op te vangen
zich rondom de vertrekkende tijd om naar de gate te gaan en en terug te zwaaien. En dan is
student en wachten, gezeten op dus komt het moment van het het voorbij. De KL736 kiest
stoepjes, trappen en bloembak- echte afscheid steeds dichterbij. precies om 15.46 uur het lucht-
ken, geduldig op wat er komen Met mascottes, telefoons en ruim, nagekeken door tientallen
gaat. De zon doet haar best en cadeautjes in de hand komen de mensen op de mirador. Aan
onder de palmen en in de wind tranen los tijdens innige omhel- boord zijn 165 Curaçaose jonge-
is het heerlijk koel. Op de foto’s zingen. De gezichten staan ren, op weg naar zelfstandig-
en selfies staan dan vooral la- bedrukt. heid, op weg naar volwassen-
Een schouderklopje en een laat- chende gezichten. Eenmaal Nog een aai over het hoofd, heid, op weg naar een veelbelo-
ste welgemeende raad. binnen wordt de sfeer ernstiger. een schouderklopje en een vende toekomst.
Goed uitgerust met koptelefoon en gitaar bestijgen
Zayferick Girigoria (rechts) en Leronne Clemencia de
De allerlaatste glimp opvangen en zwaaien vanaf de weg. trap.