Page 105 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 105
เป็นจติทม่ีเีมตตาเกดิข้นึเยอะๆเรากจ็ะกลายเป็นคนทม่ีเีมตตามเีมตตา ม ปี ญั ญ า ข ้ นึ ม า จ ะ ม คี ว า ม ส ุ ข เ ย อ ะ เ ล ย แ ล ว ้ ค น ท ม่ ี เ ี ม ต ต า ส ่ ว น ใ ห ญ ่ ก ็ จ ะ ม ี ความสุขงา่ยอยู่แบบมคีวามสุขตอ้งอยู่เหมอืนกบัมสีาระแบบไมม่สีาระ
โยคี : โยมเป็นคนโกรธเก่ง พระอาจารย์:ใช่เหน็ไหมเขาอตุส่าหท์าดแีลว้นะน่ีเพราะฉะนนั้
ก็ เออ! อย่าโกรธเลย โยคี:เหมอืนเป็นจดุเลก็ๆเรามองขา้ม
พ ร ะ อ า จ า ร ย ์ : ใ ช ่ เ ร า ก ต็ อ้ ง ฝ ึ ก ถ งึ บ อ ก ว า่ ส งั เ ก ต ส ภ า ว ะ ใ ห ล้ ะ เ อ ยี ด มาจากไหนไปยงัไงเป็นยงัไง...ทาแบบน้ีเป็นอย่างน้ีรูแ้บบน้ีแลว้เขาก็ เปลย่ีนอกี พอเราคิดแบบน้ีจิตเราดแีบบน้ีนะพอเราคิดแบบน้ีจิตไม่ดี เลยนะน่ีคอืความละเอยีดการพจิารณาของจติเราการรูจ้กัใส่ใจความ แยบคายความละเอยีดอ่อน
โยคี:เรากลบัมองวา่เป็นสตัว์เขาไมรู่เ้ร่อืงเรากใ็หอ้ภยั พระอาจารย์:ถา้เขาไมรู่เ้ร่อืงเขาจะรูเ้หรอวา่เป็นทอ่ี่นุ เหน็ไหม
น่ีคอืเราคดิเอาเอง โยคี:เรามองขา้มตรงน้ีไป
พระอาจารย์:เหน็ไหมน่ีคอืปญัญาลองยอ้นกลบัมาดูสิรูปนาม อนัน้ียงัไมไ่ดบ้อกวา่เป็นเราเลยตวักไ็มไ่ดบ้อกวา่เป็นเราจติกไ็มไ่ดบ้อก วา่ เป็นเรา ตอนน้เี รากา ลงั เดนิ ทางทจ่ี ะสละ ทจ่ี ะละความเป็นเรา เป็นตวั เรา ออกไป เพอ่ื ทจ่ี ะเจอความอสิ ระ หลดุ พน้ ไป เพราะฉะนนั้ ท้งิ เถอะตวั น้ี จบั ท่ีความรูส้ ึก รูอ้ าการเกิดดบั อย่างเดียว ตอนน้ีอะไรท่ีติดคา้ งอยู่
97
