Page 107 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 107
โยคี:แลว้ตอ้งพจิารณา
พระอาจารย์ : ใช่ ตอ้ งพิจารณาใหด้ ี น่ีเขาเรียกว่าพิจารณา
ใหแ้ยบคาย โยคี:เหมอืนเป็นจดุเลก็ๆเพยีงแต่ปญัญาเราอาจจะไมถ่งึ
พระอาจารย์:ปญัญาเรายงัไมถ่งึนะปญัญาเรายงัสนั้อยู่!ยงัไม่ กวา้งกาลงัยงันอ้ยจรงิ ๆแลว้กท็าไดน้ะไมน่อ้ยหรอกเรากม็ปีญัญา เหมอื นกนั เพราะทกุ วนั ทเ่ีราฟงั ทกุ วนั ทเ่ีราปฏบิ ตั ิ เป็นการเพม่ิ ปญั ญา ของเราเสมอแต่เราไมค่่อยใหค้วามสาคญัจรงิๆอาจารยจ์ะรูส้กึวา่ภมูใิจ เสมอทไ่ีดเ้หน็อะไรใหม่ๆไดศ้ึกษาไดเ้ขา้ใจเรยีนรูใ้นสภาวธรรมทเ่ีกดิ ข้นึแต่ละขณะอย่างยกตวัอย่างแมแ้ต่หมกูเ็ป็นครูเราพอเราเอาทกุอย่าง มาเป็นครู เราจะทา ไม่ดีกบั ครูไม่ได้ คือใหเ้กียรติครู เราจะไปด่าครูก็ ไม่ได ้ เขาเรยี กว่าไม่มสี มั มาคารวะ พอไปด่าครูเราก็โงท่ นั ที ทา ไมละ่ ? ก็ครูเขาสอนเรา ทา ใหเ้รารูจ้ กั อ่อนนอ้ มถ่อมตวั การทอ่ี ่อนนอ้ มถ่อมตวั จติ เปิดกวา้ ง ปญั ญาจะตามมา นนั่ คือความดี ลองดูสิ ด่าครูก็ไม่รูว้ ชิ า หรอก อายครูก็ยงั ไม่รูว้ ชิ าเลย อาจารยจ์ งึ รูส้ กึ ว่า เหน็ อะไรแลว้ รูส้ กึ ดี กบัเขาดแีลว้ดแีลว้...ถงึไมด่ีกด็แีลว้ใช่ไหม?
โยคี:เดยี๋วมใีครมาไดฟ้งัจะไมเ่ขา้ใจคาวา่ปญัญาสนั้
พระอาจารย์:ปญัญากย็าวมองการณไ์กลไงสายตายาวมอง อะไรคิดอะไรไกล ๆ อย่าคิดอะไรอยู่แค่น้ี เราตอ้ งคิดอะไรแบบยาว ๆ ไกลๆบางทตีอ้งคดิวา่ตอนน้ีเขายงัไมรู่อ้นาคตเดยี๋วเขากร็ู้น่ีคอืปญัญา เ ร า เ ร า ม อ ง ก า ร ณ ไ์ ก ล ต อ น น ้ ที กุ ค น ก เ็ ห ม อื น เ ร า ใ ห ม ่ ๆ ก ย็ งั ไ ม ร่ ู เ ้ ร อ่ ื ง ห ร อ ก เดยี๋วเขากร็ูเ้ร่อืงเองเดยี๋วเขากร็ู้เดยี๋วเขากด็ ีเรากม็องไกลๆหน่อยให้
99
