Page 37 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 37
ทนี ้ี เมอ่ื พจิ ารณาตามสภาวธรรมท่ปี รากฏ เวทนาเกิดข้นึ มาไม่ สามารถบบีคนั้จติใจใหเ้กดิความขนุ่มวัเศรา้หมองได้และยง่ิใส่ใจกาหนดรู้ ยง่ิ เกดิ ความรูส้ กึ ผ่องใส หรอื อสิ ระจากเวทนา เวทนาเหลา่ นนั้ บอกอะไร แก่เรา?อาการเวทนาตรงน้ีต่างจากเวทนาทเ่ีกดิข้นึในชวีติประจาวนัของ เราอย่างไร?คาถามกค็อืวา่ความปวดอนัน้ีกบัความปวดในชวีติประจา วนัต่างกนัหรอืเหมอืนกนั?ถา้พดูถงึลกัษณะความปวดแลว้ไมต่่างกนัมี ปวดมากมแีก่กลา้จนแทบจะทนไมไ่ดเ้หมอืนกนั มปีวดมากๆปวดนอ้ย มนีา้หนกัหรอืไมม่นีา้หนกัอนัน้ีเหมอืนกนัแต่ทต่ี่างกนัคอืตรงไหน?
ทต่ี ่างกนั ก็คือ จติ ทป่ี ระกอบดว้ ยสต-ิ สมาธิ-ปญั ญา เจตนาทจ่ี ะ รูถ้ งึ สจั ธรรมนนั่ เอง จงึ ทา ใหจ้ ติ เกดิ ความผ่องใสข้นึ มา เกดิ ความผ่องใส เพราะเหน็ ชดั ว่า เวทนาทเ่ี กิดข้นึ มานนั้ ถงึ แมว้ ่าทกุ วนั เวทนาน้ีก็ปรากฏ เป็นระยะ ๆ แต่พอเมอ่ื มสี ติ สมาธิ ปญั ญาแก่กลา้ข้นึ แลว้ กลบั เหน็ วา่ เวทนากส็กัแต่เวทนาเวทนาปรากฏเกดิข้นึมาตงั้อยู่ในทว่ีา่งๆมชี่องวา่ง ระหวา่ งเวทนากบั จติ ทท่ี า หนา้ ทร่ี ู ้ และเวทนานนั้ ไมส่ ามารถครอบงา จติ ใจ ใหเ้กดิ ความขนุ่ มวั เศรา้ หมองได้ กลายเป็นทกุ ขท์ างกายแต่ไมท่ กุ ขใ์ จ น่ี เวทนาทางจติกบัเวทนาทางกายนนั้เป็นคนละส่วนกนั
ทนี ้ี ขณะทเ่ี ราเหน็ ถงึ ความเป็นคนละส่วนกนั แบบน้ี เราจะนา ไป ใชพ้จิารณากบัเวทนาทเ่ีกดิข้นึในชวีติของเราไดอ้ย่างไร?ทจ่ีรงิไมต่่างกนั เลย!เมอ่ืเราสามารถเหน็ชดัไดถ้งึเวทนาทเ่ีกดิข้นึกบัจติของเราเป็นคนละ ส่วนกนัและสามารถทาใหจ้ติแยกห่างจากเวทนาได้ใหใ้หญ่กวา่เวทนาได้ ในชีวติ ประจา วนั ของเราเมอ่ื มเี วทนาอย่างใดอย่างหน่ึงเกิดข้นึ เพอ่ื ท่จี ะ ไม่ตอ้ งทนทกุ ขท์ รมานกบั เวทนานนั้ มากจนเกินไป หรือเพอ่ื ไม่ใหเ้วทนา นนั้ บบี คนั้ จติ ใจจนเกดิ ความขนุ่ มวั เศรา้ หมองของจติ ก็ดว้ ยการทา จติ ให ้
29
