Page 46 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 46
38
ความคดิ กบั จติ ไมใ่ ช่อนั เดยี วกนั เลย ความคดิ ดบั ไปแลว้ จติ ยงั ทา หนา้ ทอ่ี ยู่ เรอ่ื งราวทเ่ี ราปรงุ แต่งทเ่ี ราเคยหลงเขา้ ไปยดึ ตดิ เกาะเก่ยี ววา่ เป็นของเราอยู่ อย่างน้ีตลอดตอนน้ีเขาหายไปหมดแลว้ เหลอืแต่จติดวงเดยีวทท่ีาหนา้ท่ี รู้รูว้า่จติสงบจติวา่งจติเบา...แลว้ทเ่ีราเคยเขา้ใจผดิวา่ความคดิเป็นของ เราๆคดิด-ีคดิไมด่ีใหค้วามสาคญักบัเร่อืงราวทก่ีาลงัคดิอยู่แลว้ตอนน้ี ไปอยู่ทไ่ีหน?หายไปอย่างไร?บอกวา่เป็นของเราอยู่ไหม?
จริง ๆ แลว้ ไม่ใช่เรา ถา้ พจิ ารณาโดยทวั่ ไปก็จะเหลอื แต่จติ เรา ดวงเดยี วทท่ี า หนา้ ทร่ี ูอ้ ยู่ ความคดิ หายไปหมดเลย ตวั เรากค็ อื ตวั รูน้ ่แี หละ ทค่ีนเรามกัเขา้ใจวา่จติ ทท่ีาหนา้ทร่ีู้คอืเราเป็นผูดู้เราเป็นผูรู้้เราเป็นผูเ้หน็ และไมไ่ดเ้ป็นอย่างนนั้ เป็นเพยีงผูดู้แต่ลองยอ้นกลบัมาดูตวัผูรู้เ้องตวั จติทท่ีาหนา้ทร่ีูเ้องเขาบอกวา่เป็นเราไหมขณะนนั้ ?ยอ้นกลบัมาดูตวัจติ ทท่ีาหนา้ทร่ีูว้า่วา่งเบาสงบอกีทหีน่ึงตวัจติทท่ีาหนา้ทร่ีูเ้องกไ็มไ่ดบ้อกวา่ เป็นเราถา้ไมก่ลบัมาพจิารณาแบบน้ีกจ็ะรูส้กึวา่เราเป็นเพยีงผูรู้อ้ยู่เฉยๆ เท่านนั้ เอง เราไมไ่ ดเ้ป็นตามความคดิ ความคดิ ไมใ่ ช่ของเรา ก็จะยดึ ตวั ผูรู้น้้ีเป็นเราอกีกลายเป็นโดยปรยิายเพราะความไมรู่้
เ พ ร า ะ ฉ ะ น นั ้ ก า ร เ จ ร ญิ ก ร ร ม ฐ า น จ งึ พ จิ า ร ณ า ท งั ้ ร ู ป แ ล ะ น า ม ท งั ้ ความคิดทเ่ี กดิ ข้นึ และจติ ทท่ี า หนา้ ทร่ี ูว้ ่าคิดเองว่า เมอ่ื เป็นคนละส่วนกนั แลว้น่ีความคดิไมไ่ดเ้ป็นของเราแลว้ตวัจติทท่ีาหนา้ทร่ีูเ้ป็นของเราไหม? พอมาดูจติ ทท่ี า หนา้ ทร่ี ูไ้ มบ่ อกวา่ เป็นเรา รูอ้ ย่างสงบ รูด้ ว้ ยความรูส้ กึ ทว่ี า่ ง ๆอยู่ถา้พจิารณาต่อไปอกีพจิารณาในหลกัเดยีวกนัแบบพจิารณาอาการ ของเวทนาหรอืความคดิวา่แมต้วัจติทท่ีาหนา้ทร่ีูว้า่วา่งเองเขาดบัไหม?รู้ วา่วา่งแลว้กด็บัไปเป็นจติดวงเดยีวอยู่อย่างน้ีจรงิๆหรอืไม่?แลว้เอา อะไรไปดูกใ็นเมอ่ืเป็นจติดวงเดยีว?
