Page 77 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 77
แ ต ่ ก า ร ท ่ เี ร า ป ล ่ อ ย ว า ง ค ว า ม เ ป ็ น ต วั ต น เ ป ็ น อ ตั ต า น ่ ี ถ งึ แ ม ผ้ สั ส ะ ทางตา หู จมกู ล้นิ กาย ใจ ยงั ปรากฏอยู่ตามปกติ แต่รบั รูอ้ ย่างไมม่ ี ตวัตนคอืละอตัตาอตัตาคอืความรูส้กึวา่เป็นเราการปลอ่ยวางอย่างหน่ึง คอืความรูส้กึว่าเป็นเราอกีจดุหน่ึงทพ่ีงึปลอ่ยวางกค็อืมานะทฏิฐิทเ่ีรยีก วา่ความเหน็ของเรายดึมนั่ในมานะทฏิฐขิองตวัเราเองเราเหน็วา่อย่างน้ีๆ ถูก แลว้ เราก็ยึดติดตรงน้ีอยู่ นนั่ คือส่งิ ท่เี ราปล่อยยากท่สี ุด ทา ไมถงึ ปลอ่ยยาก?เพราะเราไมไ่ดพ้จิารณาตามหลกัของไตรลกัษณ์คอืความ เป็นอนิจจงัทกุขงัและอนตัตา
ความเป็นอนจิ จงั กค็ อื ทกุ อยา่ งมกี ารเปลย่ี นแปลงอยูเ่ สมอ อนจิ จงั คอื ความแปรปรวนเปลย่ี นแปลงอยู่เร่อื ย ๆ แมแ้ ต่อารมณท์ ป่ี รากฏทางตา ทางหูทางจมกู ทางล้นิ ทางกายทางใจทเ่ีขา้มาใหเ้ราไดร้บัรูใ้นแต่ละวนั กเ็ปลย่ีนไปๆไมเ่หมอืนเดมิมคีวามเปลย่ีนแปลงอยู่เร่อืยๆอนัน้ีกค็อื การทา ความเขา้ ใจถงึ ธรรมชาติตรงน้ี ส่งิ ท่เี รารูส้ กึ ว่าเขาเกิดเป็นประจา ก็มอี ะไรทต่ี ่างไปอยู่เป็นขณะ เป็นระยะ ๆ อยู่เร่อื ย ๆ สง่ิ ทเ่ี หมอื นกนั ก็คอืวา่ เพราะเหตหุรอืสง่ิทท่ีาใหเ้กดิน่ีต่างเร่อืงแต่อาศยัวตัถเุดยีวกนั ต่างเร่อืงแต่อาศยัคนๆเดยีวกนักลายเป็นวา่ทาอยู่เร่อืยๆเหมอืนเป็น ปกติเหมอืนซา้ๆอนัน้ีกค็อือย่างหน่ึง
แลว้ เราจะปลอ่ ยวางอย่างไร ? จงึ ถามวา่ การหลกี เลย่ี งในการทจ่ี ะ เ ห น็ / ก า ร ไ ด ย้ นิ / ก า ร ร บั ร ู น้ ่ ี เ ร า จ ะ ห ล กี เ ล ย่ ี ง ไ ด น้ า น แ ค ่ ไ ห น ? แ ต ่ ก า ร ท เ่ ี ร า ล ะ ความเป็นตวั ตน ละความเป็นเรา เอาความจรงิ มาเป็นทต่ี งั้ เอาปญั ญาตรงน้ี มาพจิ ารณาเป็นทต่ี งั้ เอาตรงน้ีเป็นทร่ี ะลกึ บ่อย ๆ เขา้ ใจถงึ ธรรมชาตทิ ่ี เป็นไปเราจะรูส้กึออ๋!กเ็ป็นอย่างนนั้แหละกค็อืวา่ทกุอย่างเปลย่ีนแปลง อยู่อย่างนนั้ แลว้ ทส่ี า คญั ก็คอื วา่ เขาเปล่ยี นไปตามเหตปุ จั จยั ไมเ่ ป็นไป
69
