Page 96 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 96
88
ดูอาการพระไตรลกั ษณ์ เราเพิกบญั ญตั ิดว้ ยการรูอ้ าการเกิดดบั ของ ลมหายใจ รูอ้ าการเกิดดบั ของพองยุบ จนเขาสลายหายไปกลายเป็น ความว่าง เป็นการปลอ่ ยวางทไ่ี ม่ตอ้ งใชก้ า ลงั สลดั เป็นการปลอ่ ยวางไป อย่างนุ่มนวลลกึซ้งึแยบคายทย่ีง่ิรูไ้ปรูไ้ปยง่ิคลายๆกค็อืเพกิความ เป็นบญัญตัิความเป็นกลมุ่กอ้นไปเร่อืยๆ
เขาเรยีกวา่วางแบบน่ิมๆวางแบบเนียนๆโดยทไ่ีมรู่ส้กึตวัเลย วา่ปลอ่ยวางรูอ้กีทีอา้ว!หาไมเ่จอแลว้ดูอกีทีอา้ว!ตวัหายไปตอนไหน? ลมื ตาดูก็ยงั ไม่มตี วั ในความรูส้ กึ เรา ลมื ตาเห็นแต่ไม่ไดบ้ อกว่าเป็นเรา ดูแขนก็ว่างเปล่า ตวั ก็ว่างเปล่า แลว้ อะไรเป็นของเรา ? น่ีแหละความ สา คญั เหล่าน้ี ธรรมะท่ีสอนท่ีเราปฏิบตั ิ คือขนั้ ตอนธรรมะเขาสูงมาก แต่วา่เราพจิารณาไมเ่ป็นเลยรูส้กึเหมอืนวา่ทาไมแค่น้ีเองเหรอ!?โอโ้ห! กวา่จะถงึแค่น้ีกวา่จะถงึตรงน้ี!จรงิๆน่ีแหละคอืเอามาเป็นตวัตงั้ไงเรา จะตอ้งมาพจิารณาแบบน้ีเราจะไดไ้มย่ดึ เพอ่ือะไร?
การไม่ยดึ เพอ่ื ความอสิ ระของเรา แต่ไม่ใช่การปล่อยท้งิ ไม่ยดึ แลว้ ยงั ทา งานทา หนา้ ทข่ี องเราไป แต่จบกค็ อื สบาย ทา ในสง่ิ ท่ตี อ้ งทา ยง่ิ ทา ยง่ิเพลนิยง่ิเดนิยง่ิสนุกรูส้กึตวัอกีทจีะเป็นลมแลว้!มคีวามสุขเขาเรยีก ว่ามคี วามเพลดิ เพลนิ ในการทา งาน สงั เกตไหม เราไม่ไดท้ กุ ขใ์ จ แต่ว่า ร่างกายมนั ก็เป็นไปตามเหตุตามปจั จยั ของเขา เราก็ตอ้ งดูทงั้ สองอย่าง ทงั้ กายทงั้ ใจ เพอ่ื ใหเ้กิดความสมดุลกนั จริง ๆ เราจะเหน็ ว่าชวี ติ เราก็ ไมไ่ ดอ้ ยู่กบั ความทกุ ขต์ ลอดเวลา ทบ่ี อกวา่ การหาความสขุ ท่งี า่ ยท่สี ดุ คอื รูจ้กัพอใจในความไม่ทกุข์เหน่ือยมานอนพกัไมท่กุขอ์ะไรแต่เหน่ือยก็ นอนพกัทาใจใหส้บายๆเรากม็คีวามสุขแลว้รูจ้กัหาความสุขใหต้วัเอง ซะบา้ง
