Page 95 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 95
ท่พี ูดถงึ หนา้ ตาน่ีไม่ใช่หนา้ ตาคนนะ คืออารมณ์ท่เี ขา้ มากระทบ ทางตาหูจมกู ล้นิ กายใจของเราเวทนาทเ่ีกดิข้นึ ออ๋!แบบน้ีเคยเจอ แลว้เราจะไดเ้ขา้ใจเขา้ใจเขา้ใจเป็นเช่นนนั้เองมนัเป็นอย่างนนั้แหละ เป็นแบบนนั้ แหละ เป็นแบบนนั้ แหละ แลว้ เรากส็ บายใจข้นึ เยอะ เหลอื อยา่ ง เ ด ยี ว ค อื เ ด นิ ห น า้ แ ล ว้ ว นั น ้ โี อ ก า ส ด ี ป ล อ่ ย ว า ง ใ ห ห้ ม ด เ ล ย น ะ อ นั ไ ห น ท ต่ ี ดิ มากป็ลอ่ยวางใหห้มดเขาบอกวา่ปลอ่ยวางอะไร?ผมขนเลบ็ฟนัหนงั เน้อื กระดูกเอน็ หวัใจตบั พงัผดื ไตปอดลาไสใ้หญ่ลาไสน้อ้ยลองหาดู เจอสกัเสน้ไหม?ดูเมอ่ืไหร่กว็า่งเปลา่วา่งเปลา่แลว้จะไปปลอ่ยอะไร? เราปลอ่ยแลว้ดูแลว้วา่งหมดเลยเราไมไ่ดย้ดึอะไรเลยแลว้ทาไมตอ้งมา นงั่ปลอ่ยวางกบัเขา?เพราะอะไร?
น่ีคือปญั ญาท่ีเห็นถึงความว่างเปล่าไปแลว้ เขาปล่อยวางโดย ภาวนามยปญั ญาเรียบรอ้ ย ดูเมอ่ื ไหร่ก็ว่างเปล่า ไม่มอี ะไรเป็นภาระให้ เรายดึ เลย เหลอื แต่เราเท่านนั้ แหละจะเขา้ ใจการปลอ่ ยวางของตวั เองแค่ ไหน เขา้ ใจหรือยงั ว่าปล่อยวางไดแ้ ลว้ แต่ทา ไมตอ้ งพยายามยดึ อกี ? ทา ไมตอ้ งพยายามยดึ อกี เพอ่ื ทจ่ี ะปลอ่ ยวางอกี ? จรงิ ๆ คอื พยายาม ทาความเขา้ใจในการปล่อยวางท่เีราปล่อยไปแลว้ ดูเมอ่ืไหร่ก็ว่างเปล่า ผมขนเลบ็ฟนัหนงัเน้ือเอน็กระดูกมา้มหวัใจตบัพงัผดืไตปอด วา่งเปลา่หมดเลยเหลอือะไร?เหลอืแต่ความวา่งความสงบและผ่องใส การปลอ่ยวางตรงน้ีไดท้าใหจ้ติเกดิความสงบและผ่องใส
แลว้จติทผ่ี่องใสสงบสาคญัแค่ไหน?มนัอาจจะไมป่ระทบัใจตรง ทไ่ีมไ่ดส้ลดัมอืบอ่ยๆแค่นนั้แหละถา้ไดส้ะบดัมอืบอ่ยๆถอืไวแ้ลว้ก็ สะบดัพรดืหลดุออกไปโอว!ไดว้างแลว้รูส้กึประทบัใจ...อนัน้ีเสน้ผมนะ เตม็กามอืแลว้สะบดัท้งิไปเออ!รูส้กึไดป้ลอ่ยวางผมใช่ไหม?แต่พอยง่ิ
87
