Page 93 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 93
เป็นอย่างเป็นบางเวลาวางเป็นบางเวลาไมต่อ้งยกถอืเอาไวต้ลอดน่ีแหละ คือการท่ีเราพจิ ารณาจากสภาวธรรมความจริงขอ้ น้ี และอีกอย่างหน่ึง กค็อืวา่ยง่ิเราใชพ้ลงัเมตตาของเราเขา้ไปช่วยตงั้อยู่บนความเมตตายง่ิ ไมม่ตีวัตนไมม่เีราลองเพม่ิพลงัความเมตตาใหก้บัตวัเองพลงัของความ สุขความอม่ิใจใหก้บัตวัเอง
เมตตาตวั เอง ดว้ ยการเตมิ ความสุขใหต้ วั เอง เพม่ิ พลงั ความสุข ใ ห ต้ วั เ อ ง ใ ห เ ้ ต ม็ เ ต ม็ จ น ล น้ ล น้ ไ ป แ ล ว้ ก แ็ ผ เ่ ม ต ต า ใ ห แ้ ก ่ ก นั ก า ร แ ผ เ่ ม ต ต า แผค่ วามปรารถนาดใี หค้ นนนั้ มคี วามสขุ ใหค้ นน้มี คี วามสขุ จรงิ ๆ นอกจาก การแผพ่ ลงั จติ ตรงน้ี การปลอ่ ยตวั เองใหอ้ สิ ระ คอื การใหอ้ ภยั การใหอ้ ภยั คนอ่ืนคือการใหอ้ ภยั ตวั เอง ปล่อยตวั เราใหอ้ ิสระ ไม่ถูกพนั ธนาการ เป็นเร่อื งอศั จรรยม์ าก ๆ จติ ของเราน่พี อใหอ้ ภยั คนอน่ื กลบั เป็นการปลอ่ ย ตวัเองใหอ้สิระพอไมอ่ภยัใหค้นอน่ืกลบัเป็นการผูกมดัตวัเองยดึตดิอยู่ กบั เร่ืองท่ที า ใหไ้ ม่สบายใจ เพราะฉะนนั้ ลองสงั เกตดูสิ การละความ เป็นเราปลอ่ยวางตรงน้ีเราปลอ่ยวางอะไร?อยากใหเ้ราพจิารณาเหน็ชดั ดว้ยตวัเอง
พจิ ารณาถงึ คณุ และโทษของสง่ิ ทเ่ี ราปลอ่ ย ปลอ่ ยวางกบั การยดึ ตดิ อะไรเป็นโทษอย่างไร อะไรเป็นคณุ อย่างไร ปลอ่ ยแลว้ ดอี ย่างไร ใชป้ ญั ญา พจิ ารณาใหเ้ ยอะ! เราปฏบิ ตั ธิ รรมเพอ่ื ทจ่ี ะหลดุ พน้ การทเ่ี ราปรารถนาท่ี จะออกจากวฏั สงสาร เราเอาอะไรไปไม่ไดเ้ลย การท่จี ะเขา้สู่มรรคผล นิพพาน แมแ้ ต่รูปนามยงั พาไปไม่ได ้ แลว้ ทา ไมเราไปยดึ อนั นนั้ นิดอนั น้ี หน่อยใหม้นัเกาะตดิอยู่ในใจของเราแลว้จะไปไดย้งัไง!?แมแ้ต่ฝ่นุนิด เดยีวทจ่ีะขา้มภพชาตไิปสู่มรรคผลนิพพานยงัไมไ่ด้เพราะฉะนนั้อย่าเลย อะไรทล่ี ะไดล้ ะไปเถอะ ทา จติ ของเราใหผ้ อ่ งใส ใหส้ ะอาด ใหบ้ รสิ ทุ ธ์ิ แมแ้ ต่
85
