Page 130 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม

62
อาการที่บอก...ที่เรียกว่านิมิตบางอย่าง สีสัน หรือมีอาการวูบวาบ มีแสงสว่างวูบวาบไหลเวียนไปลอยไป เป็นเงา ๆ บ้าง อะไรบ้าง ขึ้นมาข้างหน้าเรา แสงสว่าง มีความสลัว ตรงนั้นเป็นสภาวธรรมอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้น ทา ไมถงึ เรยี กสภาวธรรม เพราะเราเรยี กอะไรไมถ่ กู จรงิ ๆ แลว้ เรยี กถกู ไหม เรยี กถกู ...เรยี กตามอาการเรา จะเรียกถูก มันมีแสงขึ้นมา มีสีขึ้นมา มีอาการหมอก ๆ มีมัว ๆ สลัว ๆ มีแสงสว่างขึ้นมา มีจุดดา ๆ ขึ้นมา ก็เรียกตามอาการแบบนั้น
อาการเหล่านั้น ก็คือสภาวธรรมอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้น ถ้าเราหลับตา ลองดูนี่นะ ขณะที่เราหลับตา ตอนนี้ ข้างหน้าเรารู้สึกไหมว่า เขามีอาการ...ข้างหน้าเราสว่างไปหมด หรือมีอาการมัว ๆ หรือมืด ๆ ไป ทั้งหมด อันนี้เราสังเกตได้ ถ้าเขาเกิดขึ้นอย่างไร...ก็เป็น เห็นอย่างไรก็อย่างนั้นนะ ไม่ใช่ไปบังคับ โห! มืด ๆ มัว ๆ คงไม่ใช่สภาวธรรมแล้ว ไม่ใช่อย่างนั้น...สว่างเท่านั้น ถึงจะเรียกว่าสภาวธรรม ไม่ว่าจะเป็นมืด เป็น มัว สลัว สว่าง ใส หรือสีแดง ๆ ขึ้นมา เขาก็เป็นสภาวธรรมอย่างหนึ่ง
สภาวธรรมที่เกิดขึ้น เราทาอย่างไร หน้าที่ของผู้ปฏิบัติ หน้าที่ของผู้ปฏิบัติกรรมฐาน เขาเรียกรู้ ธรรมในธรรม ดูสภาวธรรมที่กาลังปรากฏเกิดขึ้นนี่นะ เป็นไปอย่างไร สภาวธรรมที่กาลังปรากฏเกิดขึ้น นี่นะเป็นไปอย่างไร มีอาการเปลี่ยนแปลง ที่แสดงอาการพระไตรลักษณ์ คือการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปไหม มีเปลี่ยนแปลง มีการเกิดดับไหม สังเกตตรงนั้นไป หน้าที่ของผู้ปฏิบัติ และเราเห็นว่า สภาวธรรมที่ เกิดขึ้นนี่นะ เราสร้างขึ้นมาเองหรือเปล่า เราคิดขึ้นเอาเองไหม...แสงสว่างขึ้นมา ความสลัวเกิดขึ้น ความมืด เกิดขึ้นมา
ทีนี้จุดที่เราต้องสังเกต อีกอย่างก็คือว่า ถ้าข้างหน้ามันมืด ๆ ๆ มืดมาก ๆ เลย เหมือนอยู่ในถ้า สังเกตดูนิดหนึ่งว่า แล้วจิตใจของเราเป็นอย่างไร ขณะที่ข้างหน้ามันมืดหมดเลย รอบ ๆ ตัวก็มืดหมด จิต ร้สูึกเป็นอย่างไรเป็นความสงบไหมเป็นความนิ่งไหมแต่ถ้าเราไม่สังเกตเราเห็นความมืดแล้วกลัวพอเห็น ข้างหน้ามันมืดไปหมด รู้สึก...ความวิตกกังวล กลายเป็นว่า...คิด คือปรุงแต่งแล้ว เห็นความมืดเกิด ยังไม่ พิจารณา คิดไปก่อนแล้วว่ามันไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ เรากลัวอะไร กลายเป็นว่าเรากลัวความมืด
แต่พอสังเกต ใจจริง ๆ กลับมารู้สึก จิตมันสงบเงียบไม่มีอะไรเลย รู้สึกสงบเงียบ ถ้าสังเกตดี ๆ เป็นความสงบที่ให้ความรู้สึกดีด้วย รู้สึกดี เพราะฉะนั้นความสงบนี่นะ อะไรความสงบ เป็น...คือความสงบ ของจิต จิตสงบเขาก็เปลี่ยนอย่างนี้ พอเข้าไปรู้จิตที่สงบแล้วนี่นะ ดูเข้าไปอีก ในความสงบนั้นมีอะไร มีการ เปลี่ยนแปลงอย่างไร นั่นคือเขาเรียกว่า เข้าไปพิจารณาสภาวธรรม เข้าไปพิจารณาว่าในความสงบในจิตที่ สงบนั้น มีความเปลี่ยนแปลงไหม เป็นอย่างไร อันนี้คือการพิจารณาสภาวธรรม ที่เรียกดูธรรมในธรรม
แตท่ นี อี้ าการดธู รรมในธรรม กย็ งั ตอ้ งรอู้ าการพระไตรลกั ษณเ์ ชน่ เดยี วกนั รกู้ ารเกดิ ดบั เหมอื นเดมิ ทา ไมตอ้ งรอู้ าการเกดิ ดบั เพราะธรรมชาติ ธรรมชาตธิ าตขุ องรปู นามขนั ธ์ ๕ นเี่ กดิ ดบั ตลอดเวลา เราจะตอ้ งรู้ อาการเกิดดับ ทีนี้มาพูดถึงว่า อารมณ์...สาคัญ...ถอยกลับมานิดหนึ่งก่อนที่จะถึงตรงนั้น เวลาเรากาหนด อารมณ์ อย่างเช่น เรากาหนดลมหายใจเข้าออก ทาจิตให้สบาย ๆ ว่าง ๆ พอมารู้ลมหายใจเข้าออก ที่บอก รู้อาการทางกาย จุดสาคัญเลยที่เราพึงสังเกต พึงสังเกตก็คือว่า ขณะที่ตามรู้ลมหายใจเข้าออก ที่เคยบอก