Page 235 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 235
167
เพราะฉะนั้นการปฏิบัติธรรม ที่บอกว่าสมาธิ การเจริญสติให้ต่อเนื่องเป็นลูกโซ่นี่นะ ที่บอกให้ดู สภาพจิตเยอะ ๆ การดูสภาพจิตต้องเริ่มต้นจากตรงไหน เริ่มต้นจาก...ถ้าใครอยู่ในอิริยาบถย่อยยังไม่ชัด ก็เริ่มต้นจากอิริยาบถหลักนี่แหละ เวลาเรานั่งกรรมฐาน ทาจิตให้ว่างและอยู่ในความสงบ หรือเข้าถึงความ สงบ เข้าถึงความว่าง เข้าถึงความใส จิตมีความสงบ มีความผ่องใส มีความว่าง มีความโล่ง มีความโปร่ง มีความเบา อย่างใดอย่างหนึ่ง ที่ปรากฏเกิดขึ้นตอนที่เรานั่งกรรมฐาน
เวลาลืมตาขึ้นมา ก็ให้สังเกตดูว่า พอลืมตาขึ้นมา จิตยังโล่งเบาอยู่ไหม ขณะที่เราหลับตา สังเกต รอบ ๆ ตัว มีความรู้สึกมีความเบา มีความโล่ง มีความสงบอยู่ พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องสารวจดูว่า จิตข้างใน เราสงบ รอบ ๆ ตัวเรา ยังเบายังโล่งอยู่ไหม อันนี้คือสังเกตแบบนี้ พอสังเกตแบบนี้ปุ๊บ เวลาจะขยับ เวลา จะลุก เวลาขยับมือเคลื่อนไหว ขยับกายที่จะลุกขึ้นมา เรารู้สึกทันที ไม่ต้องไป ไม่ต้องไปพยายามหา รู้สึก เคลื่อนไหวอยู่ในความโล่ง ความเบา ความสงบอันนั้นหรือเปล่า อันนี้อย่างหนึ่ง
ขณะทเี่ คลอื่ นไป ขณะทเี่ ดนิ ออกไป กจ็ ะสงั เกตบรรยากาศรอบ ๆ นี้ ความสงบรอบตวั เราเคลอื่ นไป มคี วามสงบเคลอื่ นอยทู่ า่ มกลางความสงบ ความเบาหรอื เปลา่ อนั นคี้ อื ถา้ สงั เกตแบบนตี้ อ่ เนอื่ ง สภาวธรรม หรือพลังยังต่อเนื่องอยู่ พลังจะไม่รั่วง่าย ๆ ทีนี้พอมีอารมณ์กระทบ การเห็น...การที่เรารับรู้เวลาลืมตาขึ้น มา มองอะไร มองผ่านบรรยากาศของความว่าง ความสงบ ความโล่งอันนี้ เป็นการรับรู้ผ่านบรรยากาศของ ความว่าง ความสงบ ความโล่งไป แล้วก็สังเกตว่า ภาพที่เห็นกระทบแล้วจิตเราดับไหม ภาพที่เห็นดับไหม สังเกตไปเรื่อย ๆ รู้สึกอย่างต่อเนื่อง
พอถงึ อริ ยิ าบถยอ่ ย ตอนทเี่ ราลกุ แลว้ เดนิ ออกไปนแี่ หละ เปน็ อริ ยิ าบถยอ่ ยเรยี บรอ้ ยแลว้ เพราะเรา ไม่ไดเ้ดนิจงกรมจงึจดัเปน็อิรยิาบถยอ่ยการทจี่ะขยบัหนัซ้ายหนัขวาก็จัดเป็นอาการของอริิยาบถย่อยแต่ ถา้ มบี รรยากาศของความวา่ งรองรบั นดิ หนงึ่ ๆ ทา ความเขา้ ใจอกี นดิ หนงึ่ วา่ บรรยากาศของความวา่ ง ความ โลง่ ความเบาทรี่ องรบั นนี่ ะ บรรยากาศตรงนตี้ อ้ งเขา้ ใจวา่ เปน็ บรรยากาศของความรสู้ กึ ทโี่ ลง่ เบา บรรยากาศ ของความรู้สึกที่โล่ง ที่เบา หรือสงบ
ความรู้สึกอันนี้คืออะไร ความรู้สึกที่โล่งเบาที่สงบ ก็คือ จิต...สภาพจิตนั่นเอง เพราะฉะนั้น ความ รสู้ กึ ทโี่ ลง่ ทเี่ บาทสี่ งบ เขากวา้ งเปน็ บรรยากาศ กก็ ลายเปน็ บรรยากาศของสภาพจติ ไปในตวั เปน็ บรรยากาศ จะเรยี กเปน็ บรรยากาศของความรสู้ กึ ...กใ็ ช่ บรรยากาศของความรสู้ กึ ...กใ็ ช่ บรรยากาศสภาพจติ สภาพจติ กวา้ งจนเปน็ บรรยากาศ กเ็ รยี กวา่ บรรยากาศของสภาพจติ ใครจะเรยี กเปน็ บรรยากาศของความรสู้ กึ กไ็ ดน้ ะ อย่างง อย่าเพิ่งงง เดี๋ยวงง
อันนี้ ความรู้สึกกับสภาพจิตกลายเป็นแยกกัน พอเราแยกกันจะงงเอง พอไปดูสภาพจิต สภาพจิต นิ่ง ๆ แต่ไปดูความรู้สึกโล่งเบา เคยไหม...น่าจะเคย คุ้น ๆ อยู่ โยคีจะส่งอารมณ์แบบนี้ กลายเป็นว่าเอา สภาพจิตกับบรรยากาศของความรู้สึก กลายเป็นคนละส่วนกัน จริง ๆ แล้ว สภาพจิตกับความรู้สึก ควร จะมีลักษณะแบบเดียวกัน ถ้าความรู้สึกสงบ จิตก็สงบ ความรู้สึกเบา จิตก็เบา ความรู้สึกมั่นคง จิตก็ต้อง มั่นคง ตรงนี้คือรู้สึกไปทันที ตรงนี้เป็นอันเดียวกัน ถ้าเป็นแบบนี้ ไม่ต้องแยก
