Page 244 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 244
176
แล้วดับ แล้วจิตดับไปด้วย ดับแล้ว...ถ้าเห็น แล้วกระทบ...เคี้ยวถูกรสชาตินั้น จะเป็นอะไรก็ตาม พอเคี้ยว แล้วกระทบแล้วหายไป เห็นจิตดับไปด้วย แล้วรู้สึกจิตสงบขึ้น ดับไปแล้วจิตโล่งขึ้น สงบขึ้น เบาขึ้น จิตใส ขึ้น เห็นจิตที่ใสขึ้น เห็นในรสชาติดับ จิตดับ แล้วจิตดวงใหม่เกิดขึ้นมา ใสขึ้นกว่าเดิม สงบขึ้นกว่าเดิมนี่นะ
ลองดู ถ้าเป็นแบบนั้น จิตเราจะไปติดในรสชาติหรือเปล่า หรือมีความพอใจในรสชาตินั้น หรือรู้สึก เบิกบานกับการที่ได้เห็นว่า จิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้นมีความผ่องใสมากกว่าเดิม มีความตั้งมั่นมากกว่าเดิม มี ความเบิกบานมากขึ้น มีความใสมากกว่าเดิม แล้วเราก็จะเห็นว่า แล้วจิตที่ใสขึ้น สว่างขึ้นนี่นะ จิตดวงนั้น ประกอบด้วยกิเลสไหม จิตดวงนั้นเกิดจากเป็นการยินดีในรสชาติ หรือว่าเป็นการเห็นการดับของรสชาติ แล้วเห็นจิตดวงใหม่ขึ้นมา นี่คือการกาหนดอาการในอิริยาบถย่อย
ขณะที่เคี้ยว เพราะฉะนั้น ถามว่าต้องเคี้ยวช้าแค่ไหน ลองสังเกตดู ละเอียดแค่ไหนที่พูดมา เคี้ยว แต่ละคา ก็คงไม่ช้าเกิน ไม่เร็วเกิน ไม่ต้องช้าเกิน เร็วเกิน เมื่อไหร่ที่มีบรรยากาศรองรับ ทาเหมือนเมื่อกี้นี้ เหน็ ไหม ตอนทบี่ อกวา่ เอาความวา่ งมาไวท้ ปี่ าก พออาจารยพ์ ดู ถงึ การเคยี้ วปบุ๊ ความวา่ งตรงนกี้ ห็ ายไป แลว้ เรากลนื เวลากลนื นนี่ ะ กลนื ลงไปทไี่ หน ในลา ไส้ ทคี่ อ ทกี่ ระเพาะ หรอื ลงไปทวี่ า่ ง ๆ ลองดสู ิ เรากลนื นา้ ลาย พอความวา่ งมาไวบ้ รเิ วณทคี่ อ ทปี่ าก ทคี่ อ กลนื แลว้ รสู้ กึ เปน็ อยา่ งไร เหน็ อะไร อาการเหลา่ นี้ ลงไปในทวี่ า่ ง ๆ
แลว้ ทา ไมเราถงึ มคี วามรสู้ กึ วา่ ตอ้ งอยา่ งนนั้ ตอ้ งอยา่ งนี้ อกี หลาย ๆ อยา่ ง ทา ใหเ้ ราวนุ่ วาย ทา ใหร้ สู้ กึ วา่ ชวี ติ เราวนุ่ วายมากเลย เพราะอยา่ งนนั้ อยา่ งนตี้ ลอดเลย ทงั้ ทกี่ ลนื เขา้ ไปกว็ า่ งไป แตท่ เี่ ราพจิ ารณากค็ อื วา่ การรู้รส รู้อะไร พิจารณาอย่างหนึ่งก็คือ รู้รสชาติที่เกิดขึ้น รสบางรสไม่เป็นคุณต่อร่างกาย รสบางรสไม่เป็น คุณต่อร่างกายเรา สังเกตดู อะไรที่เข้าไปแล้ว สังเกตแบบนี้ มีผลกระทบต่อรูปนี้อย่างไร ดีไม่ดีอย่างไร เรา พิจารณา ทาให้เราละเอียดขึ้นในตัว เป็นคนที่จะมีปัญญา รู้จักสังเกตผลกระทบที่เกิดขึ้น ผัสสะที่เกิดขึ้น
อย่างที่เรารู้ว่า เราแพ้อะไร ไม่แพ้อะไร ทานอะไรเข้าไป แพ้เร็ว รู้สึกเร็ว รู้ไวขึ้น อันนี้อย่างหนึ่ง แต่ ประเด็นสาคัญก็คือว่า ถ้าพูดถึงว่าการกาหนดรู้รสชาติ ถ้ารู้แค่ว่าเพื่อไม่ให้ติดในรส ถ้าเห็นรสนั้นปรากฏ อยู่ในที่ว่าง ๆ แล้วกลืนลงไป เขาหายไปในที่ว่าง ๆ กลืนลงไป หายไปอยู่ในที่ว่าง ๆ ไม่ติดในรสชาติ อัน นี้เพื่ออะไร ในบางกรณี รสชาติบางอย่างที่เรารู้สึกว่าไม่ชอบเลย แต่จาเป็น แต่จาเป็นเพราะบางครั้ง ตรงนี้ โดยเฉพาะยา...ใช่ไหม เวลาที่ทานยา ไม่มีใครเขาชอบหรอก มีประเภทเดียวน่ะชอบยา เขาซื้อขายกันอยู่ ตลอด แต่พวกเราไม่ค่อยชอบหรอก คือยานี่นะ
ถ้าเป็นยา เรารู้สึกว่ายามันขมนะ ทานยาก พอใส่เข้าไป จะรู้สึก...จะกลืนก็ยาก ลองใช้ความรู้สึก ที่ว่างไม่มีตัวตน แล้วค่อยให้รู้ไป กลืนลงไปในที่ว่าง ๆ อันนี้ ในลักษณะ...แต่อาหารนี้สาคัญ เพราะเป็น สิ่งที่รักษารูป เป็นสิ่งที่จาเป็นเพื่อรักษารูป รักษาร่างกายให้แข็งแรง เพื่อให้มีกาลังในการดารงอยู่ เพื่อการ ทาความดีต่อไป เพราะฉะนั้น เวลามีอาหารถูกปากบ้าง ไม่ถูกปากบ้าง ใช้ความว่างเข้าไป
ทีนี้อย่างที่บอกแล้ว อาจารย์พูดข้ามไปเมื่อกี้นี้ ก็คือว่า แล้วถ้าทานแล้วมีความสุข ไม่ใช่แค่อาหาร กาย พร้อมกับอาหารทางใจ อาหารจิตของเรา เคี้ยวไปด้วยความว่างแล้วเติมความสุข เคี้ยวอยู่บนความสุข
