Page 542 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 542
474
เดยี๋ วตอ่ ไป อาจารยจ์ ะไมใ่ ชเ่ สยี งแลว้ นะ เดยี๋ วฟงั เสยี งเพลนิ จะไดพ้ จิ ารณาสภาวธรรมทอี่ ยขู่ า้ งหนา้ เรา ข้างในตัวเองจริง ๆ นะ จะได้มีเวลาอีกนิดหนึ่ง ใช้เวลาประมาณสัก ๒๐ นาทีนะ ทุกวัน...บางวันครั้ง ละ ๑๐ นาที อันนี้เพิ่มเวลาให้อีก ๑๐ นาที ๑๐ นาทีจากนี้ อาจารย์จะไม่ใช่เสียง เราพิจารณาสภาวธรรมไป ต้องไม่ลืมว่า สภาวธรรมที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นลมหายใจ ไม่ว่าจะเป็นอาการพองยุบ ไม่ว่าจะเป็นความคิด ไม่ว่าจะเป็นเวทนา หรือจิตใจ จิตที่มีความ...ใจที่สงบ ที่ว่าง ที่เบานั้น นั่นก็คือสภาวธรรม ที่เราต้องใส่ใจ... ตามรู้ ทีนี้สิ่งที่ต้องตามรู้คือรู้การเปลี่ยนแปลง รู้อาการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของอารมณ์นั้น ๆ จนกว่าจะ เห็นสมควรแก่เวลา จากนั้นเราจะแผ่เมตตากัน เป็นลาดับถัดไป ขอให้ตั้งใจกัน...
สมควรแก่เวลานะ ค่อย ๆ คลายจากกรรมฐาน ก่อนที่เราจะแผ่เมตตากัน ขณะที่คลายกรรมฐาน ออกมา ขอให้สังเกตถึงสภาพจิตใจ ถ้ายังมีกาลัง ยังมีความผ่องใส มีความสงบอยู่ เมื่อมาสารวจดูแล้ว จิตของเรายังมีความสงบ มีความผ่องใส ต่อไป...ให้เราน้อมระลึกนึกถึงบุญกุศลที่เราได้ทา น้อมเข้ามา ใส่ใจที่สงบ ที่ผ่องใสอยู่แล้ว ให้มีกาลังมากขึ้น ให้มีความหนาแน่น ให้จิตที่สงบที่ผ่องใสนั้น หนาแน่นเต็ม ไปด้วยความสุข เต็มไปด้วยพลังบุญ เต็มไปด้วยพลังเมตตา มีความสุข ความนุ่มนวล ความอ่อนโยน ความผ่องใส เป็นจิตที่ผ่องใส เต็มไปด้วยความสุข ความนุ่มนวลอ่อนโยน ให้เต็มทั้งตัว ให้จิตที่มีความสุข เต็มทั้งตัว พลังบุญเต็มทั้งตัว ล้นจากตัว ให้กว้างออกไป ให้เต็มทั้งบริเวณนี้...บริเวณห้องนี้ ให้รู้สึกห้องนี้ เต็มไปด้วยพลังบุญ เต็มไปด้วยพลังความสุข
จากนั้นก็ตั้งจิตอธิษฐานให้กับตนเอง เมื่อเรารู้สึกว่า จิตของเราเต็มไปด้วยพลังบุญแล้ว ก็อธิษฐาน จิตให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้มีสติ มี สมาธิ มีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรมและเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน
จากนั้นให้แผ่จิตที่เป็นบุญอันนี้ ให้กว้างออกไปอีก ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มีประมาณ ให้ กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐาน แผ่บุญกุศลนี้ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น พ่อแม่ ครูบา อาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถาน ท แี ่ ห ง่ น แี ้ ล ะ ท อี ่ นื ่ ๆ จ ง ร บั ร ถ้ ู งึ บ ญุ ก ศุ ล ท ขี ่ า้ พ เ จ า้ ไ ด แ้ ผ ไ่ ป แ ล ว้ น ี ้ เ ม อื ่ ร บั ร แ้ ู ล ว้ ก ข็ อ ใ ห อ้ น โุ ม ท น า เ ม อื ่ อ น โุ ม ท น า แล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกัน ก็ขอให้อโหสิกรรมซึ่ง กันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใด ก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่า เข้าสู่มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
