Page 590 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 590
522
แต่ขันธ์ทั้งหลายนั้น กาลังเป็นไปตามเหตุปัจจัยอยู่เนือง ๆ เพื่อเป็นการละ เป็นการคลายอุปาทาน เพราะฉะนั้น หลักการอันนี้ ผู้ปฏิบัติจะต้องพึงระลึกและจา จาไว้ว่า เวลาปฏิบัติธรรมเรากาหนดอะไร เรา จะได้รู้ว่าสภาวธรรมอะไรขึ้นมา อันนี้ก็สภาวธรรมอย่างหนึ่ง ขณะนี้กาหนดเวทนา ขณะนี้กาหนดความคิด ขณะนี้กาหนดจิต ดูจิตในจิต อีกอย่างหนึ่งก็คือ อย่างเช่น เวลาจิตเรามีความสุข มีความเบา แล้วก็ดูเข้าไป ในจิตที่สุขที่เบาที่สงบ จิตที่เบาที่สงบเปลี่ยนไปอย่างไร ความสุขเปลี่ยนไปอย่างไร นั่นก็คือ รู้ความเป็น อนิจจัง อนิจจลักษณะ ทุกขลักษณะของตัวจิตเอง
ที่เราบอกว่า ระวังจะติด จะได้ไม่ต้องไปติดว่า ติดใจที่สุข ติดใจสบาย จะได้ไม่ติดกับความสบาย ความสขุ แตย่ งิ่ ไมต่ ดิ กย็ งิ่ สบายกวา่ เดมิ อนั นเี้ ปน็ เรอื่ งของสภาวธรรม ไมใ่ ชว่ า่ ไมต่ ดิ แลว้ จะตอ้ งทกุ ข์ ไมใ่ ช่ ว่าเป็นอย่างนั้น นั่นคือสัจธรรมอย่างหนึ่ง ที่ผู้ปฏิบัติจะต้องใส่ใจ เพราะฉะนั้น หลักการอันนี้เป็นสิ่งสาคัญ มาก ๆ สาหรับผู้ปฏิบัติธรรม ผู้เจริญวิปัสสนากรรมฐาน
โดยเฉพาะผมู้ เี ปา้ หมายในการปฏบิ ตั ิ ทเี่ ปน็ ไปเพอื่ การดบั ทกุ ข์ เพอื่ การชา ระ การคลายอปุ าทาน เพอื่ การดับทุกข์อย่างสิ้นเชิงแล้ว ควรจะใส่ใจ ควรจะต้องใส่ใจให้แยบคาย เพราะฉะนั้น นี่คือหลักการปฏิบัติ พอสังเขปนะ รายละเอียดอย่างอื่น เราค่อยว่ากัน ปฏิบัติไป คอร์สนี้ อาจจะส่งอารมณ์ไม่ครบทุกคน คง ไม่เป็นไรนะ เอาตามสบาย ใครพร้อมจะส่งอารมณ์ก็ส่ง ใครไม่พร้อมจะส่งอารมณ์ก็ไม่เป็นไร ถ้าวันไหน อาจารย์ไม่พร้อม ที่จะสอบอารมณ์ อาจารย์ก็ไม่สอบ...ให้โยคีรอ จะได้ปฏิบัติกัน
และธรรมะนี่นะ ที่เราเห็นอยู่ทุกวันนี่แหละ การเวียนว่ายตายเกิด สังเกตไหม การเกิดในโลก โลก เราหมุนไปเปลี่ยนไป ไม่รู้อะไรผ่านเข้ามาในชีวิต บางทีก็หวาดผวาเรื่องเสียงปืน บางทีก็หวาดผวาที่มองไม่ เห็นแบบนี้ อยู่ ๆ วันดีคืนดี ก็เวียนเข้ามาในชีวิตของเรา ไม่มีสิ่งเหล่านี้ ดีไม่ดี แค่ผิว...เอ่อ!เขาเรียกอะไร ความเสื่อมของร่างกาย ของขันธ์ ก็ทาให้ทรมานพอแรงอยู่แล้ว ถึงเวลาอายุมากขึ้น เขาก็มาฟ้อง ไม่ใช่ฟ้อง หรอก เขาก็ประกาศตัวเขาว่า นี่ฉันเป็นแบบนี้นะ
โอ!เรากบ็ อกวา่ เปน็ ของฉนั เขากบ็ อกวา่ เปน็ ของเขา ไมร่ วู้ า่ เปน็ ของใครนะ กพ็ จิ ารณาดู เพราะฉะนนั้ การพจิ ารณาอาการพระไตรลกั ษณ์ จะทา ใหเ้ ราเหน็ ถงึ ความเปน็ จรงิ ตรงนชี้ ดั ขนึ้ เพราะฉะนนั้ หลกั การปฏบิ ตั ิ ธรรม พวกเราทุกคน จริง ๆ แล้ว รู้หลัก รู้แนวทางการปฏิบัติธรรมอยู่แล้ว เพียงแต่อาจารย์อยากจะย้าให้ เราได้จา ได้ระลึกถึงแนวทางการปฏิบัติของเรา ที่ได้ปฏิบัติดีแล้ว ปฏิบัติมาดีแล้ว ถูกแล้ว ทาให้ดียิ่ง ๆ ขึ้น ไป ทาให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปเท่านั้นเอง เพราะฉะนั้น วันนี้ช่วงนี้ การแสดงธรรมมาก็เห็นว่าสมควรแก่เวลา ก็ขอ หยุดไว้แต่เพียงเท่านี้ ขอความเจริญในธรรม จงมีแก่โยคีทุก ๆ คน เจริญพร
