Page 76 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 76
8
ลองดูนะ ลองหลับตาแบบสบาย ๆ หลับตาเบา ๆ สบาย ๆ แล้วส่งใจมาข้างหน้าตัวเอง ข้างหน้า ตวั เราเองในทวี่ า่ ง ๆ คา วา่ สง่ ใจหรอื นอ้ มใจมาขา้ งหนา้ ในทวี่ า่ ง ๆ ถา้ ใครสง่ ไมไ่ ดเ้ ดยี๋ วคอ่ ยบอกนะ ลองดนู ะ ว่าขณะที่เราส่งใจมาข้างหน้าในที่ว่าง ๆ ห่างตัวประมาณสักช่วงแขนหนึ่ง แล้วสังเกตว่าใจที่อยู่ในที่ว่าง ๆ รู้สึกอย่างไร รู้สึกหนักรู้สึกเบา รู้สึกโล่งรู้สึกโปร่ง รู้สึกอึดอัดรู้สึกแบบไหน โยคีตอบได้...รู้สึกอึดอัดหรือ รู้สึกเบานะ ตรงนี้ ใครที่รู้สึกเบาสังเกตต่อนะ ความรู้สึกที่เบากับตัวอันไหนกว้างกว่ากัน อันนี้จุดหนึ่ง
ใครที่รู้สึกอึดอัด ทีนี้ทีละคนนะ ใครที่รู้สึกอึดอัด ลองดูว่าความอึดอัดเขาอยู่ในตัวหรืออยู่ นอกตัว...อึดอัดอยู่ที่ตัวหรืออยู่ข้างนอกตัว...อยู่ในตัวนะ ที่นี้ลองดูว่าถ้าให้ออกมาข้างนอก ให้อยู่ข้างหน้า ไม่ต้องไปเพ่งที่ข้างในตัว ให้จิตเรามองออกไปข้างหน้าให้ออกนอกตัวไป แล้วลองดูว่ารู้สึกเป็นอย่างไร ข้างหน้าตัวเองในที่ว่าง ๆ สังเกตลองดูว่า ออกมาได้ไหม...ได้แล้วนะ ถ้าออกมาได้แล้วรู้สึกเป็นอย่างไร... เบา สังเกตต่อนะ ขณะที่รู้สึกเบา ต่ออีกนิดหนึ่ง สังเกตใจที่เบา ๆ กับตัวอันไหนกว้างกว่ากัน ...จิตที่เบา ๆ ใจที่เบา ๆ นะถูกแล้วนะ...กว้างกว่า
ลองดูนะ สังเกตต่ออีกนิดหนึ่ง จิตที่เบา ๆ หรือความรู้สึกที่เบานั้นให้กว้างเท่าห้องนี้ ได้ไหม... ได้นะ รู้สึกเป็นอย่างไรพอกว้างขึ้น ขณะที่จิตที่เบาขึ้นกว้างขึ้น ให้ความรู้สึกอย่างไร อาจารย์ไม่นาแล้วนะ จะตอบถูกไหม รู้สึกแบบไหน สบายขึ้นรู้สึกดีขึ้นเบาขึ้นโล่งขึ้นโปร่งขึ้น ช้า ๆ สังเกตต่อนะ ทีนี้ขณะที่จิต เบาจิตโล่งรู้สึกสบายแล้วให้กว้างอีก ให้ส่งไปไกล ๆ เลย ทีนี้ให้ไกลไปที่ท้องฟ้าเลยนะ ให้ไกลให้กว้างเท่า ท้องฟ้าไปเลย ลองดูว่ารู้สึกเป็นอย่างไร ค่อย ๆ ปล่อยนะ ส่งไปไกล ๆ แล้วก็ดูใจที่อยู่ที่ท้องฟ้า ใจที่เบาไป อยู่ที่ท้องฟ้าแล้วนั้น ให้กว้างเท่าท้องฟ้าไปเลย รู้สึก...โปร่งมากขึ้นหรือเท่าเดิม...เบาโล่งขึ้นนะ โล่งกว่าเดิม
สังเกตต่ออีกนิดหนึ่ง จิตที่โล่ง ๆ เบา ๆ เขาว่างไหม...ว่าง กว้างแล้วว่างหรือเปล่า กว้างนะ...ว่าง พอว่างแล้วเขาก็กว้างด้วย นี่คือวิธีทาใจให้ว่าง พอใจว่าง ๆ แบบนี้ สังเกตต่ออีกนิดหนึ่ง ใจที่ว่างสามารถ เคลื่อนย้ายที่ได้ไหม...ได้นะ ต่อเลยนะ ใครไม่ทันก็ไม่ต้องกังวลนะเดี๋ยวค่อยให้ถาม อย่างนั้นคือวิธีการ ทาจิตให้ว่าง เอาจิตออกมาข้างนอกตัวเขาเรียกแยกรูปนาม ถ้าเราบอกได้ว่าจิตเราเบาโล่งหรือหนัก จะแก้ ได้ง่ายขึ้น หนักก็ไม่ผิด หนักก็ให้บอกว่าหนัก เบาให้บอกว่าเบา โล่งให้บอกว่าโล่ง ที่นี้ต่ออีกนิดหนึ่ง จิตที่ เบา ๆ โล่ง ๆ ถามว่าเคลื่อนย้ายที่ได้ไหม ทีนี้ลองดูนะ จิตที่ว่างเราเอาจิตที่ว่าง ๆ ทาหน้าที่รับรู้อย่างอื่น ได้ไหม...ได้นะ ขณะที่ได้ยินเสียง เอาจิตที่ว่าง ๆ ไปรับรู้เสียง รู้สึกเป็นอย่างไรเสียงนั้นเกิดอยู่ที่ไหน เสียงที่ได้ยินเกิดอยู่ที่ไหน อยู่ที่หูหรืออยู่ในที่ว่าง ๆ รู้สึกเป็นอย่างไร ตามความรู้สึกนะอย่าหลงนะ ให้จิต เราเบา ๆ ว่าง ๆ กว้าง ๆ
ขณะที่ได้ยินเสียง เสียงเขาเกิดอยู่ที่ไหน อยู่ที่หูหรืออยู่ที่ว่าง ๆ เสียงที่ได้ยิน ยังไม่แน่ใจนะมีรูป รา่ งของหไู หม...ไมม่ นี ะ แลว้ บอกวา่ เปน็ หไู ดอ้ ยา่ งไร นคี่ อื สญั ญาของเรา เราคดิ วา่ หตู อ้ งทา หนา้ ทรี่ บั รู้ เพราะ ฉะนั้นแล้วให้ตามความรู้สึกจริง ๆ เสียงเขาเกิดอยู่ในที่ว่าง ๆ หรืออยู่ใกล้ ๆ หรืออยู่ไกล ๆ จากตัวเรานี่ ไกลจากตัวใช่ไหม ไกลจากตัวบริเวณนั้นรู้สึกไหมว่า เขาว่างเขาเบาเขาโล่งเขาโปร่ง รู้สึกแบบไหน เสียงเกิด อยู่ในที่โล่ง ๆ โปร่ง ๆ เบา ๆ อย่าเพิ่งคิดนะสังเกตดูก่อน ตรงนี้ไกลไปนะ
