Page 907 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 907
839
แหละสติจะไวขึ้น ถ้าทาแบบนี้นี่คืออิริยาบถย่อย เพราะฉะนั้น การที่รู้สึกทันที เราจะทาอะไรเร็วกว่าปกติ ก็ได้เร็วกว่าที่เคยทาได้ไหม...ได้นะ แต่ก็คงไม่ได้ไม่นาน เพราะไม่เคยทาเร็วขนาดนั้นนะ มันจะเป็นพอ ตอนที่เราสติไวขึ้น จะขยับ จะเคลื่อนไหวอะไรเร็ว ๆ นี่นะ หมายถึงว่าเคลื่อนไหวอะไรเร็ว ๆ ล่ะ ถ้าเห็น ต้นจิตมากขึ้น ๆ นี่นะ เป็นความเร็วอย่างมีระเบียบ เร็วแต่เป็นระเบียบ เร็วแล้วไม่วุ่นวาย ตัวนี้แหละคือ การพัฒนาสติ สมาธิของเรา
เพราะฉะนั้น ทาไม จาเป็นไหม...ต้องดูต้นจิต จาเป็นมาก ๆ นะ แล้วก็ต้นจิต กับอิริยาบถ อาการ กิริยาของเรานี่นะต้องไปด้วยกัน เพราะต้นจิตสั่งให้อากัปกิริยานั้นเกิดขึ้น จึงต้องรู้ รู้สึกพึ่บ!สังเกตอาการ รู้แล้วก็สังเกตอาการ สังเกตอาการ คือดูสภาพจิตสลับกันแบบนี้นะ รู้แล้วก็สังเกตอาการไป อาการเป็น แบบนี้นะ สภาพจิตเป็นแบบนี้ การที่เรามีสติรู้ต่อเนื่องแบบนี้นะ ไม่จาเป็นต้องจ้องตลอดเวลานะ แล้วก็... ที่พูดแบบนี้ไม่ได้หมายความว่า โห!เราตั้งใจดู แล้วจะเห็นได้ตลอดเวลาทุกขณะจิต ทุกวิถีจิต ถ้าทาได้ อย่างนั้น...สาธุ
ถ้าทาไม่ได้ หลุดบ้าง เผลอบ้าง ไม่เป็นไรเริ่มใหม่ ตั้งใจ หลุดไป รู้สึกตัวเริ่มใหม่ จงให้โอกาสในการ ทาความดีของตัวเอง จงให้โอกาสความดีของตัวเองเกิดขึ้นให้บ่อยที่สุด อย่าคิดว่าฉันทาไม่ได้แล้ว ไม่เอา ดีกว่า ไม่ทาดีแล้วจะทาอะไร ถามหน่อย...ถ้าไม่ทาดีแล้วจะทาอะไร ถ้าไม่ดีแล้ว จะดีกว่าเหรอ...ถ้าไม่ดีก็ แย่กว่า ไม่เรียกว่าดีกว่านี่นะ ทาไม่ดีได้ดีกว่า ทาไม่ดีก็ได้แย่กว่านั่นแหละ แล้วอะไรอีก คือการที่เราให้ โอกาสตนเอง เรามีเจตนาที่จะมาปฏิบัติธรรมนี่นะ เมื่อไหร่ที่เผลอ...ไม่เป็นไร เป็นตัวบอกว่า เรายังต้อง เพียรนะ ต้องใส่ใจมากขึ้นนะ
นั่นคือสิ่งที่บอกเรา ถ้าอยากเดินทางอยากให้มีสติดีขึ้น ก็ต้องใส่ใจมากขึ้น อยากให้สมาธิมีกาลัง มากขนึ้ กต็ อ้ งมอี ารมณห์ ลกั จดจอ่ อยกู่ บั อารมณป์ จั จบุ นั ใหม้ ากขนึ้ แคน่ นั้ เอง นนั่ คอื สงิ่ ทเี่ ราทา ได้ ขอไมไ่ ด้ ขออย่างเดียวไม่ได้ อธิษฐานจิตแล้วต้องทา อธิษฐานจิตแล้วต้องลงมือทา นั่นคือหลักการของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่อธิษฐานจิตขออย่างเดียว แต่มีอานิสงส์...ขอได้ไหม บางคนขอได้นะ ไม่ใช่ไม่ได้นะ บางอย่างนี่นะ ถ้าเราบารมีถึงแค่คิดก็สมหวังแล้ว เขาเรียกว่าพลังบุญที่เรามีอยู่ นี่นะบางทีเขาเป็นได้
เพราะฉะนนั้ สงั เกตไหม เมอื่ กนี้ ี้ พอเรานอ้ มถงึ พลานภุ าพของพระพทุ ธเจา้ อานภุ าพของพระพทุ ธเจา้ น้อมเข้ามาแล้วจิตเรารู้สึกมีพลังขึ้นเลย เห็นไหม เมื่อก่อนเราก็คิดถึง นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ ขอนอบน้อมในองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีแต่คากล่าว แต่จิตไม่ไป สังเกตดูนะ ถ้ากล่าวเฉย ๆ แล้วจิตไม่น้อมตาม รู้สึกไหมว่า อยู่ใกล้หรืออยู่ไกล ไม่รู้พระพุทธเจ้าอยู่ไหนนะ ไกลกว่า สองพันกว่าปีอีก เอ่อ!ไกลกว่าสองพันกว่าปี เหมือนเป็นเรื่องปรัมปรา ๆ ไม่รู้ว่าเส้นทางอยู่ตรงไหน
แต่พอเรากล่าวด้วยความเคารพ ด้วยความศรัทธานี่นะ เชื่อมั่น เขาเรียกศรัทธา มีความเชื่อมั่นเต็ม เปี่ยมด้วยใจของเราเอง ว่าพระพุทธเจ้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในโลก พอเราน้อมแบบนี้ปึ๊บ รู้สึกเลยว่าที่อาจารย์ให้ นอ้ มเมอื่ กนี้ ี้ สงั เกตไหมวา่ พอไมม่ ตี วั ตน รสู้ กึ วา่ เราอยใู่ กลห้ รอื อยไู่ กล เหน็ ไหม ไมเ่ หน็ หนา้ ตารปู รา่ งชดั เจน หรอก แตร่ สู้ กึ ไดว้ า่ เราอยใู่ กลพ้ ระองค์ เพราะเราสมั ผสั ถงึ พลงั พลานภุ าพอนั นนั้ ได้ นคี่ อื จติ ของเรามนั ยอ้ น
