Page 42 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 42
34
พวกเราที่เล่าสภาวะทุกวัน จริง ๆ แล้วเป็นโอกาสดีมากเลย โชคดี ที่ได้เล่าสภาวะทุกวัน จะได้เดินหน้าไปทุกวัน แต่ก็ยังไม่มั่นใจตัวเอง เล่าแล้ว เอ๊ะ! ถูกไม่ถูกนี่... ที่จริงหลักของการเล่าสภาวะที่ถูกต้อง จะเล่า มากแคไ่ หน ? เลา่ อะไรบา้ ง ? จรงิ ๆ แลว้ สภาวธรรมนเี่ ลา่ ได้ “เกอื บ” หมด ทาไมถึงเรียกว่าเกือบหมด ? เล่าหมดไม่ได้เหรอ ? ถ้าเป็นตัวสภาวธรรม จรงิ ๆ นเี่ ลา่ ไดท้ งั้ หมด แตเ่ รอื่ งทไี่ มเ่ กยี่ วกบั สภาวธรรมไมต่ อ้ งเลา่ ทงั้ หมด ก็ได้ แต่เราก็แยกไม่ออกอีกว่าอันไหนคือสภาวธรรมอันไหนไม่ใช่ สภาวธรรม
เรามาทบทวนวิธีเล่าสภาวะอีกนิดหนึ่ง เรากาหนดกาย-เวทนา- จติ -ธรรมกจ็ รงิ แตว่ า่ เวลาเลา่ สภาวะมนั จะเปน็ ลกั ษณะทวี่ า่ เรากา หนดอะไร บ้าง เริ่มจากเรากาหนดอาการพองยุบ กาหนดลมหายใจ... ถ้าในบัลลังก์ นเี้ รากา หนดลมหายใจ เราเลา่ เลยวา่ วนั นขี้ ณะนบี้ ลั ลงั กน์ กี้ า หนดลมหายใจ ลมหายใจเขามีอาการแบบนี้ ๆ แล้วก็หมดไป พอลมหายใจหมดไปปึ๊บ กาหนดอะไรต่อ... พอลมหายใจหมดไปแล้วมันว่าง พอว่างแป๊บหนึ่ง ความคิดมา ก็เลยไปกาหนดความคิดต่อ... เห็นไหม “ก็เลยไปกาหนด ความคิดต่อ” - เรารู้เจตนาตัวเองเลยว่าเราทาอะไร
พ อ ไ ป ก า ห น ด ค ว า ม ค ดิ ค ว า ม ค ดิ เ ก ดิ ด บั อ ย า่ ง ไ ร เ ร า ก เ็ ล า่ ไ ป ค ว า ม คิดเกิดแล้วดับไป มีแล้วดับแว้บ ๆ ๆ ๆ ๆ แล้วหมดไป อันนี้คือการเล่า ความคิด สิ่งที่ต้องเล่าก็คือ เล่าอาการของพองยุบ/อาการของลมหายใจ เข้าออก เล่าถึงเวทนา เล่าถึงความคิด เล่าอาการของต้นจิต เล่าอาการ ของอิริยาบถย่อย แล้วก็สภาพจิต - จาได้นะหกอย่าง! ถ้าเราแยกเล่า แบบนี้เราจะจาแม่น! ลมหายใจกับพองยุบนี่จัดอยู่ในข้อเดียวกัน เพราะ
