Page 52 - พระอาจารย์เทศน์เนื่องในโอกาสวันสำคัญทางพุทธศาสนา
P. 52
48
ที่พัก... ก็เลยใช้กุศโลบาย - ถ้าใครมานอนพักเฉย ๆ จะเก็บตังค์ พอจะ เก็บตังค์ เขาก็เริ่มค่อย ๆ น้อยลง นาน ๆ มาทีหนึ่ง จริง ๆ ไม่มีเจตนาเลย ไม่มีความคิดเรื่องพวกนี้อยู่ในสมองเลย ท่านบอกว่า มีอย่างเดียวใครมา ปฏบิ ตั เิ รายนิ ดี เพราะหาไดย้ ากคนทสี่ นใจธรรมะ สนใจอยากปฏบิ ตั ธิ รรม จริง ๆ เพื่อความดับทุกข์ หาได้ยาก! ถ้าอยากปฏิบัติ มาปฏิบัติได้เลย เรา จะเลี้ยงเท่าที่เราเลี้ยงได้ มีกินเท่าไหร่ก็เท่านั้น
จริง ๆ เมื่อก่อนลาบากกว่านี้เยอะ ท่านไม่เคยพูดถึงเลย รู้แต่ว่ามี อะไรก็ทาไป ปฏิบัติไป ฟังแล้วรู้สึกดีนะ อาจารย์อยากให้เป็นธรรมชาติ แบบนี้ คือใครเข้ามาแล้วเหมือนบ้านตัวเอง เราช่วยกันดูแล ตั้งใจปฏิบัติ เต็มที่ เหมือนบ้านเรานี่แหละ มาปฏิบัติ มีอะไรก็ช่วยกันดู ตรงนั้นนิดตรง นหี้ นอ่ ย แลว้ กร็ สู้ กึ ดมี าก ๆ เลย... พดู ไปพดู มากเ็ ลา่ ประสบการณอ์ กี แลว้ แสดงว่าไม่มีธรรมะจะพูดแล้วนะ สมัยก่อนยังผ่าฟืนเลย โยมศักดามาส่ง อารมณ์ มาทันเวลาอาจารย์ผ่าฟืน มาส่งอารมณ์ตอนทุ่มหนึ่ง เลิกเรียน เขาก็มา ห้าโมงหกโมงเย็นยังผ่าฟืนอยู่เลย เตรียมฟืนให้แม่ครัวไว้หุงข้าว ต้มน้าตอนเช้า
พอยางล้มก็ไปตัดต้นยาง ขณะที่ตัดต้นยางไปก็เจริญสติไป เวลา เราดึงเลื่อยนี่ก็กาหนด เหมือนฟันเลื่อยมันตัดไม้ปึ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ อาการเกิด ดับปึ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ กลายเป็นว่าอยู่กับดึงไปตัดไป กาหนดอาการไปด้วย เราเจริญสติตลอดเวลา เราสนใจแต่งานของเรา คือกาหนดอาการเกิดดับ แล้วเวลายกของหนัก พอท่านแม่ครูให้ใช้ความรู้สึกที่ว่างไปยก ที่เคยเล่า ให้ฟัง พอยกท่อนไม้ใหญ่ ๆ ก็ใช้ความรู้สึกที่เบาที่ว่างไปยกปุ๊บ โอ! แปลก ดีนะ ยิ่งยกยิ่งเบา ยิ่งยกยิ่งเบา... ทาไมไม่เหนื่อยเลย!? พอเหนื่อยปุ๊บ ทาความรู้สึกให้ว่าง หายใจแป๊บเดียว ความเหนื่อยหายเป็นปลิดทิ้ง โอ!
