Page 108 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การยกจิตขึ้นสู่ความว่าง
P. 108
104
จากนนั้ แผจ่ ติ ทเี่ ปน็ บญุ จติ ทมี่ คี วามสขุ นใี้ หก้ วา้ งออกไป ใหก้ วา้ งออกไปไมม่ ขี อบเขตไมม่ ปี ระมาณ ให้กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศลอันนี้ ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาทั้งหลายทั้งที่อยู่ ณ ส ถ า น ท แี ่ ห ง่ น แี ้ ล ะ ท อี ่ นื ่ ๆ จ ง ร บั ร ถ้ ู งึ บ ญุ ก ศุ ล ท เี ่ ร า ไ ด แ้ ผ ไ่ ป แ ล ว้ น ี ้ เ ม อื ่ ร บั ร แ้ ู ล ว้ ก ข็ อ ใ ห อ้ น โุ ม ท น า เ ม อื ่ อ น โุ ม ท น า แล้วถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกันก็ขอให้อโหสิกรรม ซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทานการรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะเป็นพลวะเป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลายจงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใดก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่า เข้าสู่มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
