Page 39 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การน้อมพลังบุญเพื่อการอธิฐานจิต
P. 39
845
เมื่อน้อมถึงบุญกุศลจนรู้สึกว่า จิตเราเต็มไปด้วยพลังบุญแล้ว เต็มไปด้วยพลังของความดีแล้ว ขอให้ตั้งจิตอธิษฐานให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้า เป็นผู้มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน ขณะที่อธิษฐานให้น้อมเข้า มาใส่ตัว...
จากนั้น ให้แผ่จิตที่เป็นบุญอันนี้ให้กว้างออกไปอีก ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มีประมาณ ให้ กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศลอันนี้ ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบา อาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถาน ท แี ่ ห ง่ น แี ้ ล ะ ท อี ่ นื ่ ๆ จ ง ร บั ร ถ้ ู งึ บ ญุ ก ศุ ล ท ขี ่ า้ พ เ จ า้ ไ ด แ้ ผ ไ่ ป แ ล ว้ น ี ้ เ ม อื ่ ร บั ร แ้ ู ล ว้ ก ข็ อ ใ ห อ้ น โุ ม ท น า เ ม อื ่ อ น โุ ม ท น า แล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกัน ก็ขอให้อโหสิกรรม ซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัยให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใดก็ขอให้สาเร็จสมปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่าเข้าสู่ มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
