Page 308 - มรรควิถี

294
อยางไร ดีอยางไร ดีกับเราอยางไร ตรงนี้นะ อยางที่บอกตอนแรกวา เราเห็นประโยชนอะไร เราถึงไดทําอยางนี้ ถาบอกตัวเองได ความเพียร จะตอเนื่อง บอกตัวเองไดเราจะมั่นใจในสิ่งที่เราทําอยู เพราะเราทําแลวเห็น ประโยชน เห็นผล มีประโยชน ผลเกิดขึ้นกับเราจริง ๆ
บางคนสงสัยวาที่เราปฏิบัติเนี่ยคิดเอาเองหรือเปลา ทําใจใหวางเนี่ย เปนความคิดเอาหรือเปลา ก็เลยใหพิสูจนดู หรือนั่งคิดเฉย ๆ กับการแยก จิตออกจากกายตางกันยังไง ถาสงสัยไมอยากใหคลุมเครือนะ ใหพิสูจน ใหเห็นชัด ๆ อยาบอกไมแนใจ ไมแนใจ อันนั้นไมดี ตองแนใจวาไมใช แคคิด แนใจวาเขาเกิดขึ้นจริง ๆ ถาไมแนใจอยาทํา ตองพิสูจน ธรรมะ ตองพิสูจน ตรงนั้น วันนี้พูดมาไมมีคั่นเลย เยอะแลว หมดแลว พูดหมด อีกแลว พูดจนไมมีอะไรจะพูดแลว วันนี้ก็เทานี้กอนนะ
กอนที่จะเลิกกัน ขอใหเราสรางบุญกันอีกนิดหนึ่งดวยการแผเมตตา ยกจิตขึ้นสูความวาง เติมความสุขเขาไปนะ ยกจิตขึ้นสูความวาง เติมความ สุขเขาไปในจิตที่วาง ๆ นึกถึงความสุขไมออก ก็นึกถึงบุญที่เคยทํา ใครนึก ถึงบุญไมได ถนัดที่จะใชความออนโยน ก็ใชความออนโยนนั่นแหละเติม เขาไปในใจที่วาง ๆ ใหเต็ม ใหเต็มที่ตัวกอน เติมความสุขใหเต็มที่ตัวเรา จนลน จนกวางออกไป กวางจนเต็มหองนี้ เต็มศาลาหลังนี้ แลวกวาง ออกไปไมมีขอบเขต ไมมีประมาณ แผความสุขที่เกิดจากการปฏิบัติธรรม ที่เกิดจากจิตที่บริสุทธิ์ ความสุขที่เกิดจากจิตที่มีเมตตาน้ี จงแผไปไมมี ขอบเขต ไมมีประมาณ ใหกวางไกลไปทั่วจักรวาล แลวตั้งจิตอธิษฐาน ขอใหเทวดา อินทร พรหม ยม ยักษ หรือญาติพี่นอง เพื่อนมนุษย สัตว รวมโลกทั้งหลาย ใหไดอนุโมทนาในผลบุญที่เราทํา ที่มีทุกขก็ใหพนจาก ทุกข ที่มีสุขก็ขอใหสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ไมวาบุคคลนั้นจะเปนใครก็ตาม เปนญาติ เปนพี่ เปนนอง เปนพอ เปนแม ไมวาจะเปนบุคคลที่ยังมีชีวิต อยู หรือลวงลับไปแลวก็ตาม ขอใหเราแผไปไมมีที่สิ้นสุด ไมมีประมาณ