Page 10 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การเล่าสภาวะ
P. 10
762
ต่อไป ต่อไป.... เราก็จดจ่อต่อไป ถึงบอกว่าให้กาหนดอาการเกิดดับของเสียง พอให้กาหนดอาการเกิดดับ ของเสียง แสดงว่าสองอย่างนี้เขาอาศัยกัน แต่เราเน้นลักษณะอาการเกิดดับของเขา
เหมือนเราเคลื่อนมือไป เวลาเราเคลื่อนมือไปปึ๊บ เรากาหนดมือหรือกาหนดอาการของมือ ? เรา กา หนดอาการของมอื แตเ่ รากร็ ไู้ ดว้ า่ มอื มนั เคลอื่ นไปแลว้ มอี าการเกดิ แบบนดี้ บั แบบน.ี้ .. ถามวา่ อาการเกดิ ดับกับมือเขาอาศัยกันไหม ? เพราะฉะนั้น เป็นอาการเกิดดับของการเคลื่อนมือ คือไม่ใช่ว่ามือเคลื่อนไป ไม่ได้สนใจมือ แล้วอาการเกิดดับจะปรากฏไหม ? ถ้าเราไม่สนใจอาการเหล่านี้ เขาก็ไม่ปรากฏ แต่ที่บอก ว่าไม่ให้สนใจรูปร่างของมือ นั่นคือไม่ให้สนใจบัญญัติ แต่ให้สนใจอาการเคลื่อนไหวของมือ ตรงนี้จึงเป็น สภาวธรรมที่เกิดขึ้น จะเป็นลักษณะของอาการที่ปรากฏว่าเขาเกิดดับอย่างไร “อาศัยมือ” ก็คืออาการเกิด ดับของมือที่เคลื่อนไหวไป เหมือนอาการเกิดดับของเสียง
เพราะฉะนั้น ถ้าเราสังเกตอย่างนี้ เราจะรู้เลยว่าเรากาหนดอาการเกิดดับของอะไรอยู่ ขณะนี้เรา กาลังกาหนดอาการเกิดดับของเสียง กาหนดอาการเกิดดับของความคิด.... ความคิดก็เช่นเดียวกัน ความ คิดที่เกิดขึ้น บางครั้งพอคิดปุ๊บมีภาพขึ้นมา พอไปรู้-ความคิดดับ-ภาพดับ แต่ถ้าจับที่ความรู้สึกที่รู้สึก ว่าคิด จับที่ความรู้สึก รู้สึกว่าคิดปุ๊บเขาดับ ภาพเปลี่ยนไป อายุอารมณ์เขาสั้นลง หรือบางครั้งพอดับปุ๊บ ยังมีอาการดับเป็นขณะ ๆ ต่อ ก็คืออาการเกิดดับของเขาเหมือนกัน เพราะฉะนั้น เรากาหนดอาการเกิดดับ แบบนี้ จะรู้ได้ว่าเรากาหนดอะไร
อันนี้สาคัญมาก ๆ ไม่งั้นนี่จะสะเปะสะปะไปหมดเลย สภาวะเหมือนกับเยอะมากหลากหลาย มาก เพราะเราไม่รู้ว่าเขาอาศัยอะไรเกิดขึ้น เหมือนสภาวะที่ละเอียดใส ๆ ขึ้นมา ถามว่า อาการใส ๆ เขา อาศัยอาการเกิดดับของอะไร ? จริง ๆ แล้วก็เหมือนกับที่เราเดิน กระทบแล้วแว็บหาย กระทบแล้วแว็บ หาย... อาการเกิดดับของการเดินที่กระทบแล้วมีอาการแว็บหายไป แว็บหายไป ก็คือการเกิดดับในขณะที่ เดินจงกรม อาการเกิดดับของการเดินของการกระทบ ทีนี้ บางทีโยคีเกิดความรู้สึกว่าตอนยกไม่ชัด ตอน กระทบชัด แล้วกังวลว่าทาอย่างไรตอนยกจะชัด... ไม่ต้องกังวลเลย สภาวะชัดตาแหน่งไหนชัดจุดไหน ให้ มุ่งไปจุดนั้นเรื่อย ๆ
สมมติว่า เข้าไปกาหนดตอนที่เราเดิน กระทบแว็บหาย กระทบแว็บหาย แว็บหาย แว็บหาย... ให้มุ่งไปที่จุดกระทบก่อนเลย แต่ไม่ใช่ว่าพอ(อาการที่)จุดกระทบหมดไปแล้วไม่สนใจจุดเกิดจุดยก พออาการแว็บ ๆ ที่จุดกระทบหมดปึ๊บ เปลี่ยนมารู้ชัดตอนที่ยก เราก็มาดูที่ยกใหม่ ยกแล้วดับยังไง ยกแล้วดับยังไง... หรือตอนยกก็ไม่ชัด เหลือแต่ก้าวเท้าแล้วแหวกอากาศ วื้ดไป วื้ดไป วื้ดไป... นั่นคือ แหวกแล้วดับ แหวกแล้วดับ... ก็สังเกตตรงนั้นไป นั่นคือสภาวะที่เกิดขึ้น ไม่จาเป็นว่าต้องเห็นกระทบ อย่างเดียว เพราะฉะนั้น สภาวะในขณะปัจจุบันเขาชัดตรงไหน-รู้ตรงนั้น เขาชัดตรงไหน-รู้ตรงนั้นว่า เขาเปลี่ยนเป็นแบบนี้แล้ว เปลี่ยนเป็นแบบนี้แล้ว... นี่คือวิธีการสังเกตสภาวะ การกาหนดสภาวะ
ทนีี้การสงัเกตสภาวะทบี่อกวา่เมอื่สภาวธรรม/อาการเขาเปลยี่นไปแตล่ะชดุอยา่งเชน่เดนิไปรอบ หนึ่ง สิ้นสุดอาการ สภาพจิตเราเป็นแบบนี้ เดินไปแล้วจิตเราตื่นตัวขึ้น ๆ ใสขึ้น พอหยุดปุ๊บ ดูบรรยากาศ
