Page 26 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การเล่าสภาวะ
P. 26
778
เพราะฉะนั้น เวลาโยคีเดินจงกรม อาจารย์พยายามเลี่ยง ๆ ๆ ทาไมอาจารย์ไม่เดินบนทางปูน ? ทาไมอาจารย์ชอบเดินตรงกลาง ? ไม่หรอก หลบโยคี! เพราะว่านิดเดียว แค่อาจารย์เดินผ่าน บรรยากาศ มันก็จะทาให้โยคีต้อง...นิดหนึ่ง บางคนก็ดีใจได้รับพลัง บางคนก็รู้สึกถูกรบกวน อันนี้ก็ต่างกันไป สังเกต ดู อาจารย์พยายามเลี่ยง ๆ แต่ก็เลี่ยงยากนะ ถ้าเห็นอย่างนั้นก็กาหนดไปเลยแล้วกัน เอาความว่างเข้าไปใส่ เลย กาหนดไม่เห็นอาจารย์เลย ว่าง ๆ ไปเลย
บางทีโยคีเดินจงกรม อาจารย์ก็มองดูว่าเขาเดินจงกรมกัน การยก-การก้าวเป็นอย่างไร สติเขาอยู่ ตรงไหน คอยดูว่าเขากาหนดนี่ สติเขาอยู่ที่เท้าหรืออยู่ห่างจากเท้า คือมองแบบไกล ๆ ไม่กล้าเข้าไปรบกวน ถ้าเขามองแบบอยากถาม บางครั้งอาจารย์ก็จะบอกเลย บางครั้งก็เลี่ยง ๆ ไปก่อน ให้เขาหาก่อน สภาวะ เหล่านี้นี่ จริง ๆ เมื่อก่อนอาจารย์ไม่รู้หรอก ท่านแม่ครูบอกว่า เวลาโยคีเดิน เห็นไกล ๆ เห็นข้างหลังก็รู้แล้ว วา่ จิตเขาเป็นอย่างไร เขาเดินแบบไหน สติเขาอยู่ตรงไหน... เราก็ เอ๊ะ! รู้ได้อย่างไร ไม่ต้องคุยเลยเหรอ!?
จริง ๆ นะ ยิ่งเราดูสภาพจิตเรา เราปฏิบัติ เราเห็นจิตเราชัด จิตเรายิ่งผ่องใส เราฝึกตรงนี้มาก ๆ เห็นบรรยากาศรองรับบ่อย ๆ มันเป็นการดูจิตในจิต คนเราจะมีบรรยากาศเฉพาะตัว คือสภาพจิตเขาเป็น อย่างไร บรรยากาศเขาก็จะออกมารอบ ๆ ตัวเขา เราจะเห็นได้ง่ายมากเลย เรียกว่า “บรรยากาศสภาพจิต” จติ เรายงิ่ ละเอยี ด เรากจ็ ะเหน็ ขา้ งนอกไดง้ า่ ยขนึ้ เพราะฉะนนั้ การปฏบิ ตั แิ บบนจี้ งึ ใหด้ สู ภาพจติ ใหเ้ ยอะ เรา จะเป็นคนที่ละเอียดมากขึ้น
พูดนอกเรื่องไป เรื่องหลักคือต้องกลับมาส่งอารมณ์ให้ถูกแล้วนะ นี่ต้องไม่ลืม! ประเด็นคือการส่ง อารมณข์องเราบางทโียคพีอสง่อารมณเ์สรจ็อาจารยอ์ธบิายให้ฟงัพออธบิายเสร็จลมืการบา้นไปเสียแลว้! เข้าใจแล้วลืมไปเลย กลับมา... อาจารย์ให้ทาอะไรนะเมื่อกี๊!? เล่าไปอีกเรื่องหนึ่งเลย! อันนี้ก็เป็นเยอะนะ อย่าคิดว่าไม่ใช่เรา ให้คิดว่าเราต้องระวังมากขึ้น ทบทวนมากขึ้น แต่ที่ไม่เป็นก็เยอะ อันนี้เล่าประสบการณ์ ใหฟ้ งั เพราะฉะนนั้ การเลา่ สภาวะ จา ไวเ้ ลยวา่ สงิ่ ทเี่ ราตอ้ งเลา่ คอื อาการของลมหายใจ อาการพองยบุ เวทนา ความคิด ต้นจิต อิริยาบถย่อย สภาพจิตเรา
สภาพจิตนี่ สมมตินะ เราบอกว่าเมื่อวานสภาพจิตไม่ดีเลย มาวันนี้ดีเยอะเลย สบายไม่มีปัญหา แต่ ถ้าบอกว่าเมื่อวํานจิตผ่องใสมํากเลย ทําอะไรรู้สึกคล่องแคล่วเบิกบํานแจ่มใส มําวันนี้ขุ่น... กลํายเป็นว่ํา ซึมไปเลย ขุ่น... กําหนดไม่ได้ อันนี้มาเล่าได้เลย จะได้แก้ง่าย ๆ มาแก้สภาวะ มาพิจารณากาหนดได้ง่าย ขนึ้ เยอะ จะไดไ้ มต่ อ้ งไปตดิ สองวนั สามวนั สวี่ นั เหลอื วนั สดุ ทา้ ยแลว้ ! หรอื วา่ ตดิ ออกไป เซง็ แลว้ ไมเ่ อาแลว้ ไม่ปฏิบัติแล้ว กลายเป็นแบบนั้นไปอีก! เพราะว่าสภาวะบางอย่างเขาเกิดขึ้น
เพราะฉะนั้น พอรู้สึกว่ามันมีมัว ๆ สลัว ๆ กาหนดอย่างไรดี ? จะแก้อย่างไรดี ? นั่นคือประเด็นที่ เราต้องจัดการ ไม่ใช่ว่าพอมัว ๆ แล้วหาไม่ได้ แล้วก็มานั่งเครียด จะเอาอะไรไปส่งดี กาหนดไม่ได้ แก้ไม่ ได้ นั่งเครียดอยู่คนเดียว หน้าที่แก้สภาวะ – อาจารย์จะทาหน้าที่แก้ เรามีหน้าที่ทาตาม ง่าย ๆ แบบนี้ แล้ว จะไม่เป็นปัญหา บางคนเจอสภาวะแบบนี้ก็ เดี๋ยวไปถามอาจารย์ดีกว่า บางครั้งเราก็ต้องลองแก้เองบ้าง จะ ได้รู้วิธีแก้ปัญหาด้วย
