Page 58 - Yürüyüş Dergisi 58. Sayısı...

Anıları Mirasımız yabancı gibi yaşıyorsak, işkence gören, katledilen, hapishanelere

atılan hep biz oluyorsak; diğer yandan bir avuç asalak bizim

Yusuf Aracı mücadelesini anlatıyor: alın terimizle, bizim sırtımızdan zevk-ü sefa içinde yaşıyorsa
benim de bunlara karşı direnmek ve bu düzeni değiştirmek en
Peki neden devrimci oldum? doğal ve en meşru hakkımdır. Bu hakkımı kullanıyorum.

O bir avuç asalak, sürdürdükleri zevk-ü sefa içindeki
Bunun temel iki nedeni var. Birincisi; Devrimcilik
yaşamlarından vazgeçmeyeceklerine ve istediğimiz
bilimsel, doğru ve mantıklı düşünen bir insanın,
gibi insanca yaşanacak bir hayatı bize kendi el-
görüp de yapmaktan kaçamayacağı bir gerçeklik
leriyle vermeyeceklerine göre bunu biz kendi
ve zorunluluk-sorumluluk olmasından dola-
ellerimizle söke söke almak zorundayız.
yıdır. Çünkü bu düzen, sömürü düzeni ve
Ve elbette ki bunun bir bedeli olacaktır.
zora dayalı olarak işliyor. Yani halk olarak
Çünkü hiçbir şey bedel ödemeden kaza-
bizler, hayatımızı rayından zorla çıkar-
nılmıyor, elde edilmiyor. Eğer bütün
tılmış bir şekilde kendi irademiz dışında
bunları istiyorsam -ki istiyorum- bunlara
yaşıyoruz. Bunu değiştirip rayına sok-
ulaşmanın yolu bu bedeli ödemeden
mamız gerektiğini bildiğim ve buna
geçiyor.
inandığım için.
Zaten istediğimiz şekilde hayat ko-
İkincisi ise; Açlık, acı ve yoksul-
şullarımız olsaydı ne devrimcilik ne
luğun olmadığı, hepimizin insanca ya-
de ölüm orucu yapmamıza gerek kalırdı.
şayabileceği, özgür, bağımsız, sömü-
Ama böyle bir hayatımızın olmadığı
rüden uzak vatanımızda onurlu bir hayat
ve bir avuç asalağın, bize böyle bir
istediğim ve bunu sağlamanın yolunun
hayatı istemekten vazgeçip teslimiyeti
devrimcilikten, örgütlülükten geçtiğini bil-
dayattığı bir noktada, inançlarımızı, de-
diğim için.
ğerlerimizi ve geleceğimizi koruyup büyütmek
Yani demem o ki, bu düzende attığım her
için ölüm orucu yapmaktan başka çıkar yolumuz
adım, soluduğum her nefes devrimci olmamın
da yok.
nedenidir. Devrimci olmasaydım kendime o zaman
İşte bunun için ölüm orucundayım ve bizden sonraki
şaşardım aslında. Her şeyi görüp de susmak, bilip de de-
nesillere insanca, özgür, bağımsız, onurlu ve namuslu bir
ğiştirmek için harekete geçmemek zaten yaşamak demek de-
hayat yaşayabilecekleri bir gelecek bırakabilmek için ölüyo-
ğildir.
rum.
Ve neden ölüyorum? Er veya geç, eninde sonunda geleceğimizi yaşatacağımızı
Bunun cevabı neden devrimci oldum sorusuna verdiğim biliyor ve bunda az da olsa benim payımın olacağını bilmekten
cevabın içerisindedir ve ölüm orucunda olmam sadece bunların büyük bir onur duyuyorum. Bundan başka da daha ne isteye-
bir sonucudur. bilirim ki?
Evet, eğer bugün insanca yaşama olanağımız hiç yoksa, Halkım, vatanım, geleceğimiz için canım feda olsun.
açlık, yoksulluk çekiyorsak, açlıktan çocuklarımız ölüyorsa, Hepinizi çok seviyorum...
depremlerde, sellerde ölen hep biz oluyorsak, dilimizi konuşup Eylül 2002
kültürümüzü yaşayamıyorsak, kendi vatanımızda-topraklarımızda Yusuf ARACI

TAYAD’lı Aileler’den Başsağlığı
TAYAD’lı Aileler 8 Mart’ta, Grup Yorum Halk

Korosu elemanı İlyas Kazan’ın ölümü üzerine yayınladığı
başsağlığı mesajında şu sözlere değindi;
“İlyas Kazan yoksul halk çocuğu idi. Grup Yorum
Korosu çalışmalarına katılan, devrimcileri yani halkını
seven bir halk çocuğuydu. Bunun için polisin katlettiği halkın

evladı Sıla Abalay’ın cenaze töreninde yanında idi. Dersim’de devletin
katlettiği Kayıp 11 DHKC Gerillasının bulunması ve evladının cenazesini
almak için Seyit Rıza Meydanı’ nda açlık grevinde olan Kemal Baba’
nın yanında idi. İdil Kültür Merkezini sahiplenmesinden kaynaklı
yapılan baskında tutuklandı ve 15 Kasım tarihinde tahliye edildi.
İlyas Kazan, devrimcileri seven ve sahiplenen halk çocuğu idi. 7
Mart tarihinde yaşamını kaybetti. Ailesinin ve sevenlerinin Başı sağ olsun, Başımız sağ olsun…”