Page 176 - JUNIO 2024

amor que habita en min, deste amor que crece en min, en cada segundo que o
13
tempo me di que serei teu ata o final, por sempre en cada amencer, no transcurso

dos días e todas as noites, cando os nosos corpos únense nun só, unha e outra
vez.

E sigo querendo atraparche cada día, nas miñas miradas, acariñarche,
abrazarche nelas, para poderche facerche feliz, para vivir e vivir, sorrindo

xuntos, tomados da man, camiñar sen rumbo sen explicar.

Experimentando o máis grande que temos, atravesando desniveis, porque
simplemente quero facerche sentir, o meu corazón latexar sobre o teu a un mesmo

ritmo, ao mesmo galope, compartindo o mesmo aire en cada respiración.

Polas noites ser o teu ceo cheo de estrelas, onde fundas a túa mirada namorada,

para deixarme deslizar nela, para transmitirche na súa luz, a alegría inmensa
que sinto… ao terche, ao sentirche preto, sen importar pasar o tempo, porque o

noso amor é aquí e nun millón de anos, porque desde que coñecinche viñeches
facerme feliz.

Porque o teu amor vivirá sempre en min, porque es todo para min, porque o
que foi sempre será, agora e sempre, porque a miña vida es ti, porque este amor

quéroo vivir xunto a ti.

Contigo aprendín.

Amor meu: Dos meus beizos e das miñas mans naceron belas palabras
alimentadas polo teu corazón, me emborrachaste de sentimentos, aderezáchesme
de paixón, acariñaches o meu corpo e alma, reinventaste o amor.

Contigo aprendín o idioma das caricias, a importancia dos xestos, o poder das
palabras, Aprendín que os ollos tamén abrazan, que as mans tamén bican ou

que existe a compañía, aínda que acompañeiche a soidade.

Contigo aprendín a camiñar pola vida coa mirada perdida, pero deixando que

o rumbo o marcase o meu corazón, amor meu, aprendín que as mans falan ou
que un aroma empapa, aprendín que unha bágoa non sempre é de pena ou que

a pena non sempre se expresa cunha bágoa.

Contigo aprendín que unha paixón sen medida sabe mellor cando se mestura

con amor, contigo aprendín e silencio sigo aprendendo.