Page 830 - JUNIO 2024

Hoxe xa son Vinte e cinco meses que pasamos xuntos, 6
que compartimos risas, algunhas pedras no camiño,
pero, en fin, xuntos superámolos e farémolo durante
toda a vida machucarémolas o meu amor, no bo e no

menos bo a miña vida.

A miña vida, ámoche. Ámoche máis que a nada neste
mundo, amo estar contigo, amo os teus bicos, amo os
teus abrazos, amo as túas miradas, amo cando mordes
os teus beizos, cando sorrides, amo cando me dis que

me amas, amo esa voz marabillosa. Té adoro, ámoche…

Cantas veces dixémolo neste Vinte e cinco meses non?
eu creo que miles de veces, e o máis marabilloso é
que o dicimos co corazón na man.

Parece que se pecha unha etapa, que se cumpre un mes

máis e algo cambia, pero eu quéroo ver como un
capítulo do noso libro, da nosa historia, e hoxe
comeza o seguinte…

E a verdade non te dás unha idea o ilusionado e
emocionado que estou polo que vai vir, sei que cousas
aínda máis fermosas van chegar, e imos gozalas

xuntos, sempre xuntos.

Desde o primeiro momento que vin os teus ollos,
namoreime, e moito máis agora, porque o camiño que
percorremos, e que aínda nos queda por percorrer,
uniume tanto a ti, este pouco, pero á vez moito tempo

que estivemos xuntos, fíxome comprenderche mellor,
fíxome coñecerche mellor.

É tan raro isto que sinto, corazón, raro no sentido
de que é inmensamente marabilloso, non? porque caluga
estivera así desta maneira, feliz, por redondealo,

nunha palabra.

Tes idea o que é deitarme cada noite e pedirlle a
Deus que nunca me faltes, que nunca che vaias, que
nunca che afastes?, é algo impresionante, xamais
fixera estas cousas.