Page 188 - JULIO

cada amencer, no transcurso dos días e todas as noites, cando os nosos corpos
13
únense nun só, unha e outra vez.

E sigo querendo atraparche cada día, nas miñas miradas, acariñarche,

abrazarche nelas, para poderche facerche feliz, para vivir e vivir, sorrindo
xuntos, tomados da man, camiñar sen rumbo sen explicar.

Experimentando o máis grande que temos, atravesando desniveis, porque

simplemente quero facerche sentir, o meu corazón latexar sobre o teu a un
mesmo ritmo, ao mesmo galope, compartindo o mesmo aire en cada
respiración.

Polas noites ser o teu ceo cheo de estrelas, onde fundas a túa mirada

namorada, para deixarme deslizar nela, para transmitirche na súa luz, a
alegría inmensa que sinto… ao terche, ao sentirche preto, sen importar
pasar o tempo, porque o noso amor é aquí e nun millón de anos, porque desde

que coñecinche viñeches facerme feliz.

Porque o teu amor vivirá sempre en min, porque es todo para min, porque o
que foi sempre será, agora e sempre, porque a miña vida es ti, porque este

amor quéroo vivir xunto a ti.

Contigo aprendín.

Amor meu: Dos meus beizos e das miñas mans naceron belas palabras
alimentadas polo teu corazón, me emborrachaste de sentimentos,

aderezáchesme de paixón, acariñaches o meu corpo e alma, reinventaste o
amor.

Contigo aprendín o idioma das caricias, a importancia dos xestos, o poder
das palabras, Aprendín que os ollos tamén abrazan, que as mans tamén bican

ou que existe a compañía, aínda que acompañeiche a soidade.

Contigo aprendín a camiñar pola vida coa mirada perdida, pero deixando
que o rumbo o marcase o meu corazón, amor meu, aprendín que as mans falan

ou que un aroma empapa, aprendín que unha bágoa non sempre é de pena
ou que a pena non sempre se expresa cunha bágoa.

Contigo aprendín que unha paixón sen medida sabe mellor cando se mestura

con amor, contigo aprendín e silencio sigo aprendendo.