Page 11 - I am + | Editie 3

11
Carine (hiv-leeftijd 15):
Ik wil gezond blijven om mijn zoontje groot te zien worden
Ik werk op een kinderdagverblijf. Ik hou
van baby’s en kinderen. Kinderen zijn zo onschuldig. Je geeft ze veiligheid en een vertrouwd gevoel en daar krijg je zo veel liefde en warmte voor terug. Op m’n werk laat ik al
m’n zorgen achter.
Mijn zoontje is drie. Het gaat goed met hem. Hij heeft een heel sterk karakter. Hij heeft een eigen wil. Ik denk dat hij dat van mij heeft. Hij is gezond en daar ben ik superblij mee. We hebben contact met zijn vader, die past af en toe op.
Ik ben in Congo geboren en in Kameroen opge- groeid. Mijn vader was lijfwacht van de president. Toen ik elf was, brak er oorlog uit en moesten we vluchten. We waren welkom in Nederland, dus daar zijn we met het hele gezin naartoe gegaan. We kregen allemaal een gezondheidscheck. Ik bleek hiv te hebben. Hoe ik het heb gekregen?
I don’t know.
Zeven jaar geleden is mijn vader overleden. Het was zijn wens om in Congo begraven te worden. Wij konden daar niet bij zijn. Dat is nog steeds een trauma voor mij.
Toen ik te horen kreeg dat ik hiv had, wist ik er weinig van. In die tijd hoefde ik niet meteen met pillen te beginnen. Sinds mijn twaalfde ga ik elk jaar mee naar het weekend van de Young Ones, voor jongeren met hiv. Sinds m’n achttiende ga ik mee als vrijwilliger om jongeren te begeleiden. Die weekenden zijn zo fijn, je voelt je vrij met
al die kinderen. Je kunt er gewoon over praten: Hoeveel pillen slik jij? Hoe laat slik jij je pillen?
Je bouwt zo’n sterke band op met elkaar. Het
voelt als familie. Ik schrok er wel steeds van als kinderen soms wel acht of meer pillen per dag moesten slikken. Ik dacht: zou ik ook zoveel pillen moeten gaan slikken?
Drie jaar geleden heb ik in het ziekenhuis gezegd dat ik met pillen wilde beginnen. Ik kreeg last van een bijwerking: ik werd misselijk en ik werd draai- erig in m’n hoofd. Ik kon niet opletten in de les. Ik was mezelf niet meer. Ik vond het niet prettig om hiv-medicijnen te slikken. >