Page 9 - e book-project_Neat

Ο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Η αλληλεπίδραση των παιδιών στην αυλή του σχολείου μας

Πρώτο τμήμα του κήπου

Αναζητώντας τα βασικά συστατικά ενός θετικού περιβάλλοντος μάθησης στα σχολεία
του Έτσι Μαθαίνω Καλύτερα το πρώτο στοιχείο που έρχεται πάντα στην επιφάνεια είναι οι
κτιριακές ανάγκες συντήρησής τους. Δεν αρκεί όμως η συντήρηση για να φτάσει κανείς
στους στόχους του προγράμματος. Γνωρίζουμε καλά ότι η απάντηση βρίσκεται στον κρυφό,
ανεκμετάλλευτο σήμερα παιδαγωγικό χαρακτήρα που μπορεί να έχει ο ίδιος ο σχολικός
χώρος. Ένας τρόπος να αναδείξει κανείς τον χαρακτήρα αυτό είναι μέσα από συμμετοχικές
διαδικασίες σχεδιασμού που ενεργοποιούν την κοινότητα των εκπαιδευτικών και
πορεύονται με οδηγό τις γνώσεις και τις επιθυμίες τους.

Στην περίπτωση των πέντε σταθμών του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών στους
Αμπελόκηπους οι επιθυμίες ήταν κοινές και συνδεόταν με τον χώρο της αυλής. Οι σταθμοί
αυτοί βρίσκονται στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο και συνορεύουν στο εσωτερικό του. Η
πρώτη εικόνα που συναντήσαμε στις τρεις αρχικά ξεχωριστές αυλές κατακλύζεται από
κάγκελα, περιορισμένες ζώνες δραστηριότητας, ανεκμετάλλευτες περιοχές, λιγοστές πηγές
ερεθισμάτων και παιχνιδιού και κυρίως από έλλειψη πρόσβασης και επικοινωνίας μεταξύ
των σταθμών.

Σήμερα αυτό έχει αλλάξει. Οι 5 σταθμοί μοιράζονται πλέον μια τεράστια αυλή που
προέκυψε από την ενοποίηση και εκμετάλλευση όλων των ανοιχτών χώρων που υπήρχαν.
Η αυλή αναπτύσσεται σε διαφορετικά επίπεδα φιλοξενώντας θεματικές όπως 'φωλιά',
'νερό', 'φύση', 'εργαστήρια' και 'αρένα'. Έχουν επιλυθεί θέματα λειτουργικότητας και έχουν
δημιουργηθεί ζώνες παιχνιδιού για διαφορετικές ηλικιακές ομάδες με ξεχωριστά παιχνίδια
και υλικότητες ανάλογα με τις αναπτυξιακές ιδιαιτερότητες κάθε ομάδας. Το πιο
σημαντικό, όμως, επίτευγμα για την ομάδα της συμμετοχικής διαδικασίας είναι ότι οι
σταθμοί αυτοί σήμερα έχουν καταφέρει όχι μόνο να λειτουργούν σε έναν κοινό τόπο αλλά
να ονειρεύονται τα επόμενα βήματα μαζί!