Page 20 - หนังสืออิเล็กทรอนิกส์4
P. 20
14
2.3.2 การออกแบบและพจารณาเงอนไข
ื่
ิ
1.การสรางเงอนไขอยางงาย
ื่
การออกแบบเงอนไขทถกตองและชดเจนจะเปนปจจยสําคญ
ื่
ั
ี่
ั
ู
ั
ิ
ของการออกแบบขนตอนวธ ซง
ี
ึ่
ั้
ื่
ื
ี่
ี่
ื่
ื่
เงอนไขทกําหนดอาจเปนเงอนไขอยางงายหรอเงอนไขทซบซอน
ั
โดยเงอนไขอยางงายมกจะเปนการเปรยบเทยบ มากกวา นอย
ี
ื่
ั
ี
ี
ั
ุ
ู
กวา หรอไมเทากน เชน การหาคาสงสด มการใชเงอนไข
ื
ื่
ถา x > Max แลว ให Max ← x
ี
ั
ิ
ี
ขนตอนวธดงกลาว มการกําาหนดใหการทํางานขนกบเงอนไข
ั้
ื่
ึ้
ั
ู
“x > Max” ซงเปนรปแบบทงายทสด
ึ่
ี่
ี่
ุ
ั
ั
โดยเปรยบเทยบคาของตวแปร x และคาของตวแปร Max
ี
ี
(OR) และ “นเสธ” (NOT)
ิ
ื่
ิ
2.การสรางเงอนไขดวยตวดําาเนนการตรรกะ
ั
ี
ี่
็
ึ
ื
ื่
เงอนไขบางเงอนไข เชน “รถประจําทางถงโรงเรยนแลว” หรอ “รถยนตมความเรวทเหมาะสม”
ื่
ี
ี้
ี
ิ
ั้
ื่
ุ
ั
ี่
ี่
เปนเงอนไขทระบดวยประโยคทชดเจน ในการออกแบบขนตอนวธเราสามารถใชเงอนไขเชนนได
ื่
ี่
ุ
ื่
็
ี่
ิ
อยางไรกตามระหวางทเราวเคราะหบางครงจะพบวาเงอนไขทระบดวยประโยคลกษณะน ถา
ี้
ั้
ั
พจารณาดวยแนวคดการแยกสวนประกอบและการยอยปญหาอาจจะประกอบดวยเงอนไขยอยๆ
ิ
ิ
ื่
็
อกกได เชน เงอนไข “รถยนตมความเรวทเหมาะสม” อาจมความหมายวา รถยนตมความเรว
็
ี
ี
ี
ื่
ี
็
ี่
ั่
ื่
ั
ิ
ี้
มากกวา 40 กโลเมตรตอชวโมง และไมเกน 90 กโลเมตรตอชวโมง สงเกตวาเงอนไขนประกอบ
ิ
ิ
ั่
ดวยเงอนไขยอยสองเงอนไข และเชอมกนดวยตวดําเนนการ
ั
ื่
ิ
ื่
ั
ื่
ิ
ตรรกะ “และ” (AND) นอกจากตวดําาเนนการ “และ” แลว ตวดําาเนนการทพบบอยในการ
ิ
ี่
ั
ั
ี
ิ
ั้
ื
ื
ออกแบบขนตอนวธ คอ “หรอ” (OR) และ “นเสธ” (NOT)
ิ
