Page 340 - BCC172
P. 340
่
้
่
จตุุรม่ิตุร คร�งท� 30 จตุุรม่ิตุร คร�งท� 30
้
ิ
�
่
ิ
่
ฝ่่ายพ่�เล่�ยง เป็นฝ่่ายท่�งานสิ่่วนใหญ่หรือกจุกรรมแทบจุะท้�งหมดิใช้เวลาก้บน้อง ๆ คร้บฉะน้�นน้อง ม.1 ถึึง ม.6 กจุะม่พ่�เล่�ยงท่�เป็นของห้องต้วเอง สิ่�งพิเศิษเหล่าน่จุึงนำไปสิ่ความทรงจุำมากมาย
็
้
่
ึ
่
้
่
ิ
ิ
่
้
้
้
ท�เกดิขึ�นระหว่างน้องกบพ� ซ่�งสิ่�งน�คือความพิเศิษ และเป็นเอกลกษณ์์ของฝ่่ายน�ความทรงจุำต่าง ๆ ท�เกดิขึ�นน�น ล้วนแตกต่างกนไปในแต่ละคน ดิ่บ้าง แยบ้าง ครบรสิ่ช่วิตในช่วงเวลาน�นกนไป
ิ
่
้
่
ื
้
่
ุ
้
้
�
้
ครบ แต่ถึ้าจุะให้พ่ดิถึึงสิ่�งทน่าจุดิจุำมาก ๆ สิ่ำหรบตวผิมเองก็คงจุะไม่มเรื�องไหนสิ่ดิปลายสิ่้นเท้าไปมากกว่า เร�องบนแสิ่ตนดิ์ของเราในว้นเปิดิจุตุรมิตรแล้วหล่ะครบ ว้นน�นเหตุการณ์์ต่าง ๆ
้
่
ิ
ิ
้
ิ
้
้
ิ
้
่
้
้
เกดิขึ�นมากมายม�วซ่�วไปหมดิท�งฟั้าฝ่นแกล้งฉน ท�งปัญหาทางเทคนิค ถึึงแมจุะแอบสิ่งสิ่ยถึึงอำนาจุเทพเจุ้าของคร่ปัญญาก็เถึอะนะครบ ว่าสิ่งสิ่ยแกคงร่ายคาถึาผิดิ จุากฝ่นไม่ตกเป็นตกเพ�มอกรอบ
้
้
้
้
ุ
สิ่รปรวมว้นนนฝ่นตกไปสิ่องรอบเปียกแล้วเปียกอ่ก แต่สิ่ายตาของพเลยงทกคนผิมเชอว่าต้องโฟักสิ่ไปกบอาการของน้อง ๆ ทโบกหมวกทงนนครบ ถึ้าให้ทวนความจุำซ่กนดิการโบกหมวก
้
�
่
�
้
ื
�
้
้
�
้
ิ
�
ุ
้
่
่
�
�
่
ิ
เป็นสิ่้ญล้กษณ์์ทพก้บน้องตกลงก้นว่าใครเกดิเหตุการณ์์ทต้วเองควบคุมไมไดิ้หรือป่วยให้โบกหมวกท้นท่ แตว้นน้�นเหมือนน้อง ๆ หลายคนจุะลืมกินผิ้กหรือทานอาหารไม่ครบห้าหมหรือเพราะ
่�
่�
่
่�
่
่
่
่
่
�
์
�
ิ
่
่
้
�
�
โดินฝ่นมากมิอาจุจุะทราบ หมวกไดิ้ทำการโบกท�งวท้�งว้นจุนฝ่่ายสิ่ว้สิ่ดิิการทต้องมาช่วยซ่่อมเพลต และฝ่่ายพยาบาลทว�งวุนดิ่น้อง รวมถึึงสิ่่งลงจุากแสิ่ตนดิก็เยอะ อ่านมาถึึงตรงนก็คงจุะม
็
�
่
้
้
้
่
ความคิดิคล้ายกนแหละครบว่า อ่าวเห้ยน้องแล้วงว้นเปิดิพจุะทำยงไงกบเร�องนดิ่ค้บเน�ย เหลืออ่กต้�งหน�งว้นท่�เราต้องมาสิ่้ดิ้วยกนนะ อย่างไรก็ตามหนงหกมุมทดิ่ย่อมมตอนจุบท่ไม่คาดิคิดิ
�
�
่
้
่
�
่
�
้
ึ
่
่
ื
้
้
้
ึ
้
้
่
้
ใช่ครบว้นปิดิจุำนวนน้องท่�มาก็ลดิลงไปเยอะพอสิ่มควร แต่คนป่วยกลบแทบจุะไม่มเลย สิ่งสิ่ยระยะหน�งอาทิตย์ท่�หายกนไปน้อง ๆ ไปฟัิตร่างกายกนมาแน่นอนเลย แล้วฝ่นก็ไม่ตกอ่กดิ้วยครบ ้
้
่�
้
ถึ้าคร่ปัญญาไมร่ายมนตร์ผิิดิคำก็ผิิดิว้นน่�แหละฮะ สิ่ดิท้ายน่� “จุตุรมิตร คร้�งท่� 30” เป็นช่วงช่วิตทต้วผิมเองม่ความสิุ่ขทสิ่ดิ และหว้งว่าความทรงจุำทม่แต่พวกเรา 172 เท่าน้�นทจุำไดิจุะย้งคง
่�
ุ
่�
ุ
่�
่
่
่
เบ่งบาน และอยในใจุพวกเราเสิ่มอไปคร้บ
ิ
จตุุรม่ตุร
คร้�งท่� 30
