Page 367 - BCC172
P. 367
คร้�งหน้ึ�ง...ท่�ก้.ท
ณ์ ถึนนประมวญ ประตบานใหญ่เปิดิกว้างต้อนรบเดิ็กน้อยท�กำลงเดิินเข้ามาในโรงเรยน
่
่
้
้
่
้
ิ
้
่
้
ว้นน�นต้นชงโคกำลงผิลดิอกสิ่่ม่วงสิ่ดิเพ�อต้อนรบการเปดิเทอมว้นแรกของเดิ็กชาย เม�อเดิินผิ่านประตเข้ามา
ิ
ื
ื
้
่
่
่
่
่
็
ึ
ุ
้
้
่
่
ุ
่
่
เพยงครเดิยว ฝ่นดิินกฟังข�นพร้อมกบเสิ่ยงโหวกเหวกของพ� ๆ ท�กำลงเตะฟัุตบอลอยในสิ่นามหญ้า
่
กว้างใหญสิ่ดิสิ่ายตาของเดิ็กน้อย สิ่นามฟัุตบอลแห่งน�เป็นสิ่นามดิินปนทราย มหญ้าข�นอยเป็นหย่อม ๆ
่
ึ
่
่
่
่
ุ
่
่
้
้
�
ิ
่
้
้
้
เพราะผิ่านสิ่มรภ่มิแห่งศิกดิศิรมานบคร�งไมถึ้วน ริมสิ่นามบอลม่ต้นสิ่นเรยงกนเป็นทิว แนวเดิยวกนกบ
้
่
ึ
้
้
ตึกเร่ยนสิ่ขาว 6 หลงท�เช�อมยาวต่อกนจุากมุมดิ้านหน�งไปจุรดิถึนนสิ่าทร เม�อเดิินข�นไป ผิมก็พบกบ
ื
้
่
ื
่
ึ
่
�
้
่
้
ภาพกระเบ�องโมเสิ่กสิ่โทนนำเงินเข่ยนภาพแนว abstract ถึึง 5 ภาพ บางภาพต�งอย่บนผินงต้ดิกบ
ื
้
่
�
สิ่เข่ยวสิ่ดิของสิ่วนลอยท่�เป็นสิ่�งแปลกใหม่ในเวลาน้�น “พ่�คร้บ ๆ นคือตึกอะไรหรอครบ” เดิ็กน้อยถึามพ่ �
่
้
ิ
ุ
่�
่
่
่�
ท่�เดิินสิ่วนมา พลางช่ไปทพื�นท่�ตนยืนอย “นคืออาคาร 2 คร้บน้อง” เดิ็กชายยิ�มขอบคณ์แล้วเดิินต่อไป
�
ึ
่
ึ
ุ
่
้
ื
ตามทางจุนสิ่ดิทางเดิินดิ้านหน�งของตึก ก็พบตึกสิ่ขาว 4 ช�นอกตึกหน�ง ม่ป้ายตดิว่า “อาคาร 1” พ�นท่ �
ิ
�
่
่
่
้
่
่
ื
�
่
ระหวางอาคาร 2 และอาคาร 1 ใชเปนสิ่นามบาสิ่เกตบอล เชนเดิยวกบพนทระหวางอาคารอารย เสิ่มประสิ่าท
์
้
็
่
่
้
อาคารเร่ยน 6 ช�นท�เพ�งสิ่ร้างใหม่ กบต้นหกวางท่�อยหลงหอธรรม หอประชุมใหญ่ของโรงเรยน ในว้นน้�น
้
่
้
่
่
ิ
�
่
ผิมย้งคงเดิินสิ่ำรวจุเสิ่้นทางของสิ่ถึานท่�แห่งน่ต่อไปจุนไดิ้เวลาเข้าแถึวตอนเช้า “เกือบไปเข้าแถึวไมท้น”
่
�
ิ
่
�
เดิ็กน้อยคิดิหลงจุากมองนาฬิกายห้อ Citizen ขนาดิใหญ่ทตดิอย่บนตึกอาร่ย์ท�บอกเวลา 7 โมงเกือบครึ�ง
้
่
่
้
การเร่ยนว้นแรกของผิมผิ่านไปอย่างราบรื�นจุนถึึงเวลาพก ผิมและเพื�อน ๆ ออกมาวิ�งเล่นบนตึกไป
่
ื
ุ
ตามประสิ่าจุนพอมองเหนถึนนสิ่าทรอยใกล ๆ เมอมองลงมากเหนสิ่ระวายนำขนาดิใหญ คณ์คร่ทยนอย ่ ่
�
็
่
�
่
็
�
็
้
่
่
ื
ุ
้
�
ี
้
�
แถึวนนเลาใหฟัังวาพ ๆ สิ่ภานกเรยนราว ๆ ป 2507-2512 ชวยกนระดิมทนสิ่รางจุากการจุ้ดิงานว้นเกดิ
่
้
่
่
้
่
่
ิ
้
ึ
้
โรงเรยน เป็นงานรื�นเริงท�ใหญ่มากในสิ่มยน้�นทยงคงจุ้ดิข�นทุกปีต่อมา คณ์คร่ยงเล่าต่อไปอกว่าตึกท่�อย ่ ่
ุ
่
่
้
่
่
้
�
้
�
้
ล้อมรอบสิ่ระว่ายนำคือหอพกของนกเร่ยนประจุำ เดิ็กน้อยไม่กล้าเดิินเข้าไปจุนว�งกลบมายงห้องเร่ยน
้
้
ิ
�
ของตนจุนไดิยินเสิ่ยงออดิบอกเวลาเลิกเร่ยน เดิ็กน้อยยงคงเก็บความประทบใจุทไดิ้เดิินซ่อกแซ่กไปท�ว ้
่
้
่
้
้
่
โรงเร่ยนในว้นน้�นไวไมร่้ลืม
้
เดิ็กน้อยใช้ช่วิตในโรงเรยนแห่งนจุนจุำไดิ้ทุกซ่อกทุกมุม กาลเวลาท่�เดิินไปโดิยไม่รอใครทำให้
่
่
�
ความประท้บใจุกลายเป็นความทรงจุำทสิ่่จุางลงไปทุกขณ์ะ เดิ็กน้อยคนเดิ่ยวก้นเดิินทางกล้บมาเย่�ยม
่�
ึ
้
้
่
่
โรงเร่ยนอ่กคร�งพร้อมเดิ็กชายอ่กคนหน�ง ในวนน� เขาอยในฐานะพ่อของเดิ็กน้อย เขาเห็นโรงเร่ยนท�เขาร้ก
่
่
่�
เปล่�ยนแปลงไปมากน้ก อาคาร 1 ถึ่กแทนทดิ้วยอาคารจุอห์น เอ. เอกิ�น หอพ้กน้กเร่ยนประจุำและสิ่ระ
่
ิ
ว่ายน�ำม่อาคารสิ่รินาถึมาแทนท่� กระเบื�องโมเสิ่กหายไปแล้ว 2 ภาพ แม้แตชื�อของอาคาร 2 ก็เปล่�ยนไป
่
้
้
้
่
เป็นอาคารเอ็ม. บ. ปาล์มเมอร์ เดิ็กน้อยยงคงคุนชินกบการมองไปท่�นาฬิกาเรือนใหญ่ แต่ว้นน� เขาไม่พบ
นาฬิกาเรือนน้�นเสิ่่ยแล้ว ความทรงจุำสิ่่ซ่่เปียของเขาจุึงแจุ่มช้ดิขึ�นมาอ่กคร้�งเช่นเดิ่ยวก้บสิ่่ม่วงสิ่ดิของ
่�
ดิอกชงโค ทผิลิบานเพื�อต้อนร้บเดิ็กน้อยอ่กคร้�ง “ดิ่จุริง ๆ ทย้งคงจุำไดิ้” เขารำพึง ก่อนเดิ็กชายท่�เขา
่�
พามาจุะถึามขึ�นว่า “พ่อคร้บ สิ่ม้ยพ่อโรงเร่ยนหน้าตาเป็นย้งไงคร้บ”
“มา เดิ่�ยวพ่อจุะเล่าให้ฟััง”
Courtesy of BCC Archive
คร้�งหน้ึ�ง...
่�
ทก้.ท
