Page 408 - BCC172
P. 408
Seize the moment ถึึงเวลาตุ้องลาแล้ว
้
ิ
ย้งจุำไดิไหม ว้นเเรกทร่้จุ้กก้น การท่�เรา ไดิร่้จุ้กก้น ฉ้นคดิว่าม้นไม่ใช่เรื�องบ้งเอิญ
้
่�
้
เหมือนผิ่านมาไม่นานทำไมเวลาม้นดิ่ช่างเเสิ่นสิ่้�น การท่�เรา ต้องมาเจุอก้นทุกว้น ไดิจุดิจุำทุกเรื�องราว
่
้
ในทุกๆจุ้นทร์ ท่�กล้วจุะตื�นมาเข้าเร่ยนไมท้น แต่ฤดิ่ต้องเปล่�ยนไป ดิอกไมจุำต้องผิล้ดิใบ
ิ
่
ช่วงเวลาเหล่าน้�นต้วเธอน้�นย้งจุำไดิ้อย่ม้�ย? ฉ้นคดิว่าฉ้นน้�นเข้าใจุ (ม้นดิ่)
ิ
เพราะฉ้นย้งจุดิจุำและคดิถึึงม้น เเละฉ้นเอง เมื�อถึึงว้นท่�เราต้องห่างก้นแสิ่นไกล
อยากเร่ยงร้อย ทุกว้นทดิ่ แตฉ้นดิ้นไม่อยากจุากไปไหน
่
่�
้
้
ุ
ของเราท่�เคยไดิม่ อยากหยดิช่วงเวลาเหล่าน้�นเอาไวท่�ตรงน่ �
้
ิ
เก็บเอาไวใหม้นไดิ้อยในใจุของเราตลอดิไป และก็อยากจุะร่้วธ่ท่�ทำใหม้นไมไปไหน
่
่
่
้
้
่�
้
เร่ยงร้อยทุกช่วงเวลา ใหม้นเหนือกาลเวลา แต่ถึึงว้นทต้องแยกย้ายและจุากก้นไกล
่�
ี
จุะกปกไม่เลื�อนหายไป ฉ้นจุะเก็บไวในห้วใจุเป็นอย่างดิ่
้
็
็
ไมว่านานเท่าไหร่ กย้งเหมือนเดิิม อยากขอบคณ์ ในทุกเรื�องทไดิผิ่าน
่
่�
ุ
้
ถึ้าหาทางไม่เจุอ ให้ลองมองมาทางน่ � และขอโทษในบางท่ท่�พลาดิพล้�ง
ย้งม่คำว่าเรา ร่วมเดิินทางไปตามฝ่ัน แต่ในทุกความทรงจุำ ช่างสิ่วยงาม
ขอเพ่ยงอย่างเดิ่ยวอย่าหมดิหว้งก็เเล้วก้น ขอบคณ์ฟั้าท่�ทำให้เราไดิ้มาร่้จุ้กก้น
ุ
ไมต้องก้งวล just go and have fun แต่ฤดิ่จุะผิ่านไป ดิอกไม้เตร่ยมจุะผิล้ดิใบ
่
เฝ่้าภาวนาให้เวลาหยดิ และขอใครสิ่้กคนหยดิไวท่
้
ุ
ุ
่�
ตอนทม่ความสิุ่ข เพราะเมื�อกาลเวลาม้นผิล้ดิว้น พรุ่งเราอาจุไม่พบก้นแบบน่ ��
ุ
ร่วมก้นคงดิ่ทสิ่ดิ บอกฉ้นท่ควรทำอย่างไร
่�
ุ
้
ตอนน้�นม้นโคตรสิ่นุก อยากหยดิช่วงเวลาเหล่าน้�นเอาไวท่�ตรงน่ �
้
เธอว่าไหม และก็อยากจุะร่้วธ่ท่�ทำใหม้นไมไปไหน
่
ิ
่�
เธอว่าไหม แต่ถึึงว้นทต้องแยกย้ายและจุากก้นไกล
้
เเตฉ้นว่าไมม่ทาง ฉ้นจุะเก็บไวในห้วใจุเป็นอย่างดิ่
่
่
่�
ก็เพราะเวลาต้องเดิินต่อไป ถึึงว้นท่�เราต้องแยกย้ายไมว่าอย่ทไหน
่
่
้
ก็ขอให้ความผิ่กพ้น ฉ้นจุะเก็บม้นไวในห้วใจุตลอดิไป
ของเราทม่
่�
ม้นพาเราย้อนกล้บไป เพราะฉ้นเอง
่�
อยากเร่ยงร้อย ทุกว้นทดิ่
้
ของเราท่�เคยไดิม่
เก็บเอาไวใหม้นไดิ้อยุ่ในใจุของเราตลอดิไป
้
้
้
เร่ยงร้อยทุกช่วงเวลา ใหม้นเหนือกาลเวลา
่�
ี
จุะกปกไม่เลื�อนหายไป
็
่
ไมว่านานเท่าไหร่ กย้งเหมือนเดิิม
้
