Page 282 - WWA148YEARBOOK
P. 282

ั
                                                                        ํ
                                                                      อาลา อาลย

                                                                            ํ
                                                           บทกลาวอาลาภาษาไทย
                                                                      ่
                                                                                                ่
                                                                                                    ั
                                              ภาพความทรงจําในวัยเรียนของเราทุกคน คงจะมีภาพจําทแตกตางกนออกไป
                                                                                           ี�
                                                                                                              ่
                                                                                         ่
                                                                                                                 ั
                                              เราทุกคนลวนมีความสวยงามสําหรับความทรงจําในแตละช่วงวัยของชีวิตทแตกตางกน
                                                                                                         ี�
                                                       ้
                                                              ุ
                                                                                                                ้
                                                                                            ้
                                              ไม่ว่าจะเปนในวัยอนบาล วัยประถม หรือวัยมัธยม อาจจะดวยช่วงวัยหรือสภาพแวดลอม
                                                      �
                                                            ี�
                                                     ึ
                                                               ี�
                                                                                                        ั
                                                                                                            ึ
                                                                                                               ึ
                                                                                    ี�
                                                                           �
                                                                                 ึ
                                                                                 �
                                              รวมไปถงสังคมทเปลยนแปลงไป  เมือวันหนงทกาลเวลาผ่านไป  เราจะกลบมานกถงมัน
                                                                   ี�
                                                                                 ็
                                                                                                     ี�
                                                                                                       ํ
                                                                      ึ
                                              อกครั�ง  ภาพในวัยเรียนทเรานกถงเมือไร  กมีแตความทรงจําด  ๆ  ททาให้เราคดถึงได ้
                                                ี
                                                                         ึ
                                                                                                             ิ
                                                                            �
                                                                                     ่
                                                                                                ี
                                                         ่
                                                                       ี�
                                                                              �
                                              เสมอ  เมือกลาวถงวัยเรียนสิ�งทนกถงเปนอย่างแรก  กคงไม่พ้นโรงเรียน  ความทรงจํา
                                                                         ึ
                                                                           ึ
                                                            ึ
                                                                                          ็
                                                      �
                                                                                    ี�
                                                                                                              ี�
                                                                                                  ี�
                                                            ี�
                                                                                                    ็
                                              ส่วนมากมักเริ�มทโรงเรียนเสมอ หากไม่มีสถานทแห่งความทรงจํานกอาจไม่มีเราทยืนอย่ ู
                                                                                                  ุ
                                              ตรงนเช่นกน เพราะโรงเรียนช่วยหลอหลอมให้กลายเปนเราในปจจบัน โรงเรียนวัฒนาไม่
                                                   ี�
                                                                                               �
                                                       ั
                                                                                         �
                                                                          ่
                                                                  ่
                                                              ู
                                                                                                        ี�
                                                                                                       ์
                                                ้
                                                         ่
                                              ไดให้เพียงแคความร้  แตยังให้ความทรงจํา  มิตรภาพ  และประสบการณทไม่อาจหาจาก
                                                                        ั
                                                                                              ี�
                                              ทไหนได ตลอด 24 ชั�วโมงของท�ง 5 วัน ในรั�วโรงเรียนแห่งน มันมากพอทจะเรียกไดว่า
                                                                                                         ี�
                                                                                                                 ้
                                                     ้
                                                ี�
                                                          ี�
                                                                                                              �
                                                �
                                                       ั
                                                                                                            ิ
                                              เปนบ้านหลงทสองของพวกเรา  แม้ว่าจะมีโรคระบาด  COVID-NINETEEN เกดขึน  จน
                                                      ้
                                                                                                           ี�
                                                                                       ่
                                                ํ
                                                                                        ็
                                                                                                                ้
                                                                                             ํ
                                                                                            ้
                                                                        ู
                                              ทาให้เราตองห่างหายจากการอย่โรงเรียนไป 2 ป แตกไม่ไดทาให้ความผูกพันทมี ลดนอย
                                                                                    �
                                              ลงไปเลย
                                              การทเรามาอย่ทโรงเรียนนได  ตองขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของเราอย่างมาก  ทเห็นถง
                                                   ี�
                                                          ู
                                                                                                                 ึ
                                                                        ้
                                                                   ี�
                                                                                                             ี�
                                                                     ้
                                                           ี�
                                                                                            ั
                                                                                  ั
                                                       ี�
                                                                                                              ั
                                              ประโยชนทได จากการอย่วัฒนา ท�งระเบียบวินย การดูแลตวเอง และความปลอดภยทได ้
                                                                                                                 ี�
                                                                         ั
                                                      ์
                                                                  ู
                                                         ้
                                              รับ  ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่  ททางานดวยความเหนดเหนอยเพือพวกเรามาเสมอ  เพือที�
                                                                                      ็
                                                                                           ื
                                                                                           �
                                                                             ้
                                                                                               �
                                                                       ํ
                                                                      ี�
                                                                                                                �
                                                                         ี�
                                                                          ี
                                                               ู
                                                                                                             �
                                                                                       ้
                                                                            ั
                                                                                                     ํ
                                                          ้
                                                                                                   ี�
                                              จะให้พวกเราไดมาอย่ในโรงเรียนทด  ท�งสภาพแวดลอม  และสังคมททาให้เรา  เปนเราใน
                                                                                               ี�
                                                    ี�
                                                                                                                 ื
                                                             �
                                                                           �
                                                          ั
                                                                                                             ้
                                                                   ี
                                                                 ี�
                                                                              ู
                                              ทุกวันนไดพบกบเพือนทดมากมายเมือพดถงในโรงเรียน  ผู้ทจะไม่กลาวถงไม่ไดเลยคอ
                                                      ้
                                                                                                     ่
                                                                                ึ
                                                                                                        ึ
                                              คุณคร  ู  ทช่วยดูแลพวกเราเสมอมาต�งแตตนนอนตอนเช้าจนถงเข้านอนตอนกลางคน
                                                                                                                 ื
                                                                                 �
                                                                                 ื
                                                                                ่
                                                        ี�
                                                                             ั
                                                                                                ึ
                                                                                                                �
                                                                                           ื
                                                                                                   ํ
                                                                       ี�
                                              คุณคร  เปรียบเสมือนแม่คนทสองของเราทคอยช่วยเหลอและให้คาปรึกษา  ไม่ว่าเรือง
                                                    ู
                                                                                 ี�
                                                                                   ็
                                                                                                               ั
                                              ของการใช้ชีวิตใน  หรือนอกโรงเรียน  คุณครกพร้อมทจะรับฟ�ง  และให้คาปรึกษากบเรา
                                                                                  ู
                                                                                                       ํ
                                                                                         ี�
                                              แม้ว่าคุณครจะเหน�อยกับการสอนมากเพียงไรก็ยังคงดูแลเราอย่างดเสมอ   นอกจาก
                                                                                                    ี
                                                             ื
                                                        ู
                                                                     ้
                                                     ี�
                                                    ู
                                                                                                         ื
                                                                        ุ
                                                                                    ้
                                                                             ี�
                                              คุณครทช่วยดูแลพวกเราแลว บคคลทขาดไม่ได และยังดูแลเรามาตลอด คอพี�บริกรทุก
                                                                                ึ
                                                       ํ
                                                                                                 ั
                                              คน ทช่วยทาความสะอาด ท�งตกเรียนและตกนอนให้พวกเรารวมท�งการจัดเตรียมอาหาร
                                                                      ึ
                                                                    ั
                                                   ี�
                                              และโตะอาหารให้เรา ในทุก ๆ มือ
                                                   ๊
                                                                      �
                                                                                                                                                                                                         ุ
                                                                                                                                                                                                   นางสาวปณฑรี หงส์ประภาวงศ ์
                                                                                                                                                                                                                  �
                                                                                                                                                                                                               ึ
                                                                                                                                                                                                        ชั�นมัธยมศกษาปท ๖/๔
                                                                                                                                                                                                                   ี�
                                                                                                                                                                                               แผนการเรียนภาษาองกฤษ-ภาษาจีน
                                                                                                                                                                                                            ั
   277   278   279   280   281   282   283   284   285   286   287