Page 26 - De Overdraght 2020-3

An Römer-Verlee en Kees Hendrikx.
(Foto Bert Bongers)

Gelukkig hebben we een stadhuis met twee buitentrappen.
Daardoor kunnen we er éénrichtingsverkeer van maken. De ene trap
op, direct in de hal rechtsaf de raadzaal in, over de publieke tribune
weer richting hal en dan via de andere trap naar beneden. Maar hoe
houden we zo goed mogelijk overzicht en toezicht?

Overal werd een oplossing voor gevonden: twee mensen heten de
bezoekers buiten, beneden aan de trap, welkom. Zij zorgen ervoor
dat de bezoekers met gepoetste handjes, geregistreerd in de juiste
aantallen (er mogen maar acht bezoekers tegelijkertijd binnen) de
juiste trap opgaan. Daarnaast vertellen zij tijdens het wachten van
alles over de buitenkant van het stadhuis.

Boven ook twee mensen: één persoon zorgt in de hal voor de
verkoop van de boekjes en geeft informatie over de
Heemkundekring en de verschillende stadswandelingen en één
persoon is in de raadszaal aanwezig met verhalen en uitleg over de
binnenkant en de geschiedenis van het stadhuis.

Met een welkomstcomité buiten was het dus duimen voor mooi
weer, alles zou letterlijk in het water kunnen vallen. Het duimen
heeft geholpen: twee dagen lang stond ons stadhuis te pronken in de
zonneschijn. Alle gouden ornamenten schitterden, het zwaard van
Vrouwe Justitia flonkerde (goed dat zij een blinddoek om had) en
het wapen van prins Maurits knalde van de gevel af.

Wat waren het twee mooie dagen vol met bijzondere ontmoetingen:

> Meerdere stellen die ooit in het stadhuis getrouwd waren,
kwamen weer eens in de raadszaal kijken;

> Een klein meisje was op zoek naar de stoel van Sinterklaas.
Die hebben we voor haar gevonden. Zij mocht er zelfs even op
zitten; (maar niet verder vertellen hoor)

> Vooral die ene stadsgids "kletste de gaten in je sokken". De
bezoekers gingen met een overdosis verhalen en informatie weer
26