Page 18 - De Overdraght 2020-3

Appelmoes.
Als het hem te lang duurde, voordat hij iemand zag (soms
mopperde hij.... je ziet geen meid of knecht) ging hij maar zelf aan
de slag. Stonden de aardappels op het gas te koken, het vlees op het
kolenfornuis te pruttelen en had hij ondertussen de appeltjes
geschild voor appelmoes. Ondertussen had hij al de tafel gedekt.
Voor twee personen! Diegene die hem hielp, moest mee eten. Dat

was toch gezellig! Toen hij een geboortekaartje kreeg van zijn
geliefde thuishulp Corina Hartman, wilde hij er meteen naartoe.
Eerst naar de kerk en vervolgens
zou hij de baby een
kinderparapluutje brengen. Om
hier even mee te wachten, begreep
hij niet. Kobus hield van actie en
wel meteen.
Kobus aan het
werk.
(Foto collectie Ivonne
de Vries-Zager)

Thuiszorg.
Op vrijdag deed de thuiszorg
alvast draad in de naalden, zodat
Kobus op zaterdag in zijn
werkplaats paraplu’s kon
repareren. Steevast met een rode boerenzakdoek om zijn nek en een
pet op. Waarschijnlijk tegen de kou. In deze kamer had hij nooit de
kachel aan. Op zaterdag veegde hij ook altijd zijn hofje en schilde
appeltjes voor zijn kippen. Regelmatig moest ook de handel worden
aangevuld Er moest volop keuze zijn. Ging dan op weg met nicht
Ria naar Tilburg om paraplu’s te kopen. Tegenover zijn klanten
hield hij vol dat ze uit Zwitserland kwamen. Waar Zwitserland lag,
wist hij niet. Kobus hield al 70 jaar de vrouwtjes droog, vertelde hij
graag.

Geheugen.

18