Page 120 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 120

ุ
                             ้
               รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙                    ๑๑๓


                     เราพนการเกิดได  มนุษยกลัวตายแตพุทธะกลัวเกิด


                     มนุษยเราอยูในโลก ไปแสวงบาป ไปแสวงกรรม ไปทําชั่วเพราะ

                                                          ื
                                          ั
                                                                           ้
                                                                       
               ความอยาก พระพุทธะเรียกวาตณหา อนุสัยเกิดเม่อไร ทุกขเกิดไมจบสิน
                      ั
               ฉะนั้นตณหาคือตนเหตุแหงทุกขและการเกิดท่เวียนวายภพนอยภพใหญ  
                                                       ี
                              
               ไมจบสิ้น ถาเมื่อใดมนุษยหยุดตัณหาได มนุษยก็หยุดการเกิดได
                     เรามีตณหาแลวยังตามดวยกามราคะหรือกามตณหา กามราคะ
                                                               ั
                           ั
                                          
                                 
                                            
                                                   
                                                           ุ
               มนรสอรอยแตใหทุกขถนัด และไมม “ทกขใดเสมอทกขดวยกามราคะและ
                                                ุ
                                             ี
                ั
                                                                     ี
                                                   ุ
                                                
               กามตณหาไมม” ถาหลงอยากมีแลวไมมีคณธรรมศีลธรรม ไมมจิตสํานึก
                    ั
                            ี
                           
               กามตัณหานั้นจะทําใหเรากอเกิดภพเกดชาติเวียนวายไมจบสิ้น
                                              ิ
                                                                  ่
                          ุ
                     พระพทธะเคยบอกไววา ความเจ็บและความตายเปนสิงนากลัว แต 
               อาจารยวาความเจ็บความตายนากลัวขนาดไหน ก็ไมสูเทากับแรงบาปกรรม
               ท่ศิษยทําอะไรโดยไมมีจิตสํานึกของความถูกตอง เพราะแรงบาปกรรม
                 ี
               มันจะทําใหศิษยตองกลับมาเจ็บตายอีกหลายๆ ครั้ง
                                                        
                                                               ็
                                                                  ี
                                                                 
                     พุทธะจึงกลาวไววา ตอใหหนีไปสุดลาฟาเขียวกไมมใครหนีบาป
                                                                          
                                                                      ี
               ท่ตัวเองทําไวได และบาปนั้นไมนากลัวเทากับใจของเราท่ไมรูจัก
                 ี
               ผิดชอบชั่วดี
                     ถาเราเปลี่ยนแปลงแกไขการดาเนินชีวิตของเรา เขาทาเรา เรายัง
                                               ํ
                                                                   ํ
               อโหสิกรรมจบกรรมได แตเราทําเขา เขาจะใหอภัยศิษยไหม ศิษยบอกวา
                                                                          ิ
               ไมเปนไร เดี๋ยวศิษยไปสวดมนตแผสวนกุศลใหเขา แลวถาเขาไมใหอภัยศษย
               เวลาเขาจะลางแคน เขาจะเอาคืนอยางไร เขาเอาคืนกับศิษยไมเจ็บ เขาก ็
   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125