Page 173 - ลูกเสือ กศน. สค32035
P. 173
160
1.1 ขอเคล็ด หมายถึง การที่ขอมีการเคลื่อนไหวมากเกินไป ทําใหเนื้อเยื่อออน ๆ
และเอ็นรอบ ๆ ขอ หรือกลามเนื้อ มีการชอกช้ํา ฉีกขาด หรือยึด เนื่องจากขอนั้นถูกบิด พลิก หรือ
แพลงไปทําใหเจ็บปวดมาก
ขั้นตอนการชวยเหลือเบื้องตน
(1) ใหขอพักนิ่ง ๆ
(2) ควรยกมือหรือเทาที่เคล็ดใหสูงขึ้น ถาเปนขอมือควรใชผาคลองแขนไว
(3) ภายใน 24 ชั่วโมงแรกใหประคบดวยความเย็น เพื่อใหเลือดใตผิวหนัง
หยุดไหล หลังจากนั้นใหประคบดวยความรอน
(4) พันดวยผา
(5) ภายใน 7 วัน หากอาการไมดีขึ้น ใหไปโรงพยาบาล เพื่อตรวจใหแนนอนวา
ไมมีกระดูกหักรวมดวย
1.2 ขอเคลื่อน หมายถึง สวนของขอตอบริเวณปลายกระดูกเคลื่อนหรือหลุด
ออกจากที่เกิดจากการถูกกระชากอยางแรง หรือมีโรคที่ขออยูกอนแลว เชน วัณโรคที่ขอสะโพก
ขั้นตอนการชวยเหลือเบื้องตน
(1) ใหขอพักนิ่ง อยาพยายามดึงกลับเขาที่
(2) ประคบดวยความเย็น
(3) เขาเฝอกชั่วคราว หรือใชผาพัน
(4) รีบนําสงโรงพยาบาล ควรงดอาหาร น้ํา และยาทุกชนิด
1.3 กระดูกหัก หมายถึง ภาวะที่กระดูกไดรับแรงกระแทกมากเกินไป
สงผลใหกระดูกไมสามารถรองรับน้ําหนักจากแรงกระแทกได กอใหเกิดอาการปวด บวม รอน
บริเวณที่หัก ถาจับกระดูกนั้นโยกหรือบิดเล็กนอยจะมีเสียงดังกรอบแกรบ เนื่องจากปลายกระดูก
ที่หักนั้นเสียดสีกัน การเคลื่อนไหวผิดปกติอาจมีบาดแผล และพบปลายกระดูกโผลออกมาเห็นได
ขั้นตอนการชวยเหลือเบื้องตน
การหักของกระดูกชิ้นสําคัญ เชน กระดูกเชิงกราน กะโหลกศีรษะ ขากรรไกร
คอ และกระดูกสันหลัง ตองการการดูแลรักษาที่ถูกตอง เพราะการหักของกระดูกเหลานี้จะทํา
อันตรายอยางรุนแรงตอเนื้อเยื่อใกลเคียงกะโหลกศีรษะแตก และสันหลังหักเปนอันตรายมากที่สุด
เพราะวาเนื้อสมองและไขสันหลังถูกทําลายทั้งนี้ เมื่อมีภาวะกระดูกแตกหักในบริเวณกระดูกที่มี
ลักษณะเปนแทงยาว ผูปฐมพยาบาลตองจัดใหมีการเขาเฝอก ซึ่งการเขาเฝอก หมายถึง การใช
วัสดุตาง ๆ พยุง หรือหอหุมอวัยวะที่กระดูกหักใหอยูนิ่ง ซึ่งมีประโยชนชวยใหบริเวณที่บาดเจ็บ
อยูนิ่ง เปนการบรรเทาความเจ็บปวดและปองกันอันตรายเพิ่มมากขึ้น
การปฐมพยาบาลกระดูกหักตองพยายามตรึงกระดูกสวนที่หักใหอยูกับที่
โดยใชวัสดุที่หางาย เชน ไม หรือกระดาษหนังสือพิมพพับใหหนา รวมทั้งผา และเชือกสําหรับ
พันรัดดวย