Page 17 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 17
16 รักที่สุด สุดที่รัก ปอ ปาลิตา 17
ชีพของเมืองอุตรดิตถ์ ซึ่งอาหารจานละ ๒ บาท น�้าอัดลมขวด การที่วรัญญาช่วยเหลือเขาด้วยความเต็มใจ ไม่บ่าย
ละบาท โอยัวะ ๕๐ สตางค์ โอเลี้ยง ๗๕ สตางค์ กาแฟเย็น ๑ เบี่ยงเกี่ยงงอน หรือเห็นเป็นเรื่องล�าบากยุ่งยาก ท�าให้อนุวัฒน์
บาท รู้สึกประทับใจจนกระทั่งเขารู้ตัวว่ารักเธอเสียแล้ว
อนุวัฒน์แบ่งเงินติดตัว ๕๐๐ ที่เหลือให้พยาบาลสาว ขณะเดียวกันวรัญญาเองซึ่งยอมรับในความประหลาด
เก็บไว้ในบัญชีเงินฝากของเธอ จนหญิงสาวตกใจ มหัศจรรย์ ที่อนุวัฒน์เดินทางผ่านมิติเวลามาจริงๆ เขาจึงเหมือน
“คุณให้เก็บเงินของคุณไว้ที่วิ ไม่กลัววิโกงหรือคะ” ไร้ญาติขาดมิตรเพราะไม่รู้จักใครที่นี่เลย ประหนึ่งคนหลงทาง
ชายหนุ่มอมยิ้ม เข้ามาในสถานที่ที่ไม่รู้จักไม่คุ้นเคย
“ผมเชื่อใจคุณ รู้ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น อีกอย่างผม ความสงสารเห็นใจเป็นเหตุให้พยาบาลสาวไม่อยาก
ไปเปิดบัญชีเป็นของตัวเองไม่ได้ เพราะไม่มีเอกสารหลักฐาน ทิ้งให้เขาต้องโดดเดี่ยวเคว้งคว้างตามล�าพัง...
เก็บไว้ที่คุณวิน่ะดีแล้ว ผมจะใช้จ่ายอะไรก็ขอจากคุณ หรือคุณ
วิจะเบิกมาใช้ส่วนตัวก็ได้นะครับ ไม่ต้องขออนุญาตจากผม” ความใกล้ชิดสนิทสนมตลอดเวลาที่ผ่าน เปลี่ยนเป็นความ
วรัญญารับรู้ได้ว่าท่าทีและค�าพูดของอนุวัฒน์แสดงถึง ผูกพันให้หนุ่มสาวเข้าใจกันและกันมากขึ้น ความรู้สึก “แค่คน
น�้าใสใจจริง ไม่ได้เสแสร้งแกล้งพูดเพื่อเอาใจเธอ รู้จัก” พัฒนาไปสู่ระดับ “คิดถึงห่วงใยกัน” โดยอนุวัฒน์ได้แสดง
นอกจากเรื่องขายทรัพย์สิน วันเพ็ญยังติดต่อเช่าหอพัก ให้เธอรู้เห็นอย่างชัดเจน
ส�าหรับอนุวัฒน์อีกด้วย ซึ่งมีให้เลือกหลายแห่งในตัวเมืองและ ถ้าวรัญญาเข้าเวรเช้าเจ็ดโมงเลิกงานสี่โมงเย็น เขาจะ
ส่วนใหญ่มีห้องว่างเหลือเฟือ เธอจึงเลือกหอพักแห่งหนึ่งใกล้ ไปรอรับเธอและทานอาหารเย็นด้วยกัน เสร็จแล้วส่งเธอกลับ
ตลาดและอยู่ห่างจากโรงพยาบาลที่วรัญญาท�างานเพียง ๒ หอพักพยาบาลที่อยู่ในเขตโรงพยาบาลนั่นเอง
กิโลเมตร ค่าเช่ารวมค่าน�้าค่าไฟเดือนละ ๑๒๐ บาท วันใดเวรบ่ายตั้งแต่สามโมงเย็นออกเวรเที่ยงคืน ชาย
ภารกิจสุดท้ายของวันเพ็ญ คือมาที่โรงพยาบาลรับบท หนุ่มก็จะไปพบก่อนที่เธอจะกลับเข้าหอพัก เห็นหน้ากันแล้วเขา
ญาติอนุวัฒน์ จัดการช�าระเงินค่ารักษา ค่าหมอ ค่ายา และค่า ก็ขี่มอเตอร์ไซค์ที่วรัญญาให้ไว้ใช้ ขับกลับหอพักของตน
อื่นๆ จิปาถะ เป็นเงิน ๘๘๐ บาท ชายหนุ่มจึงได้ออกจากโรง ถ้าพยาบาลสาวเข้าเวรดึกห้าทุ่มออกเวรแปดโมงเช้า
พยาบาลในวันนั้น อนุวัฒน์ก็ไปรอรับและทานอาหารเช้าพร้อมกัน แต่บางครั้งเขา
