Page 7 - Gebbe gevaar

Verstijfd van schrik blijft Wanja ernaar zitten staren. Totdat er toch een wesp naar buiten komt. Het is hem gelukt de rand te bereiken en uit de vaas te klimmen. “Ik ben erop getraind”, zegt hij tegen Wanja. “Als wesp kun je leren om uit zo’n val te ontsnappen. Dat wil zeggen niet allen kunnen het leren. Maar als er één uit een val is ontsnapt, is er altijd wel een ander die het ook lukt. Dus ja, je kunt het proberen. Maar met zo’n bril geef ik je weinig kans. Teveel ballast.” Hij vliegt weg. Maar Wanja weet genoeg. Haar bril heeft haar gered. Ze vliegt naar de heg, waar Gebbe nog steeds zit te wachten tot hij naar huis kan. “Er ligt geen kruimel meer op tafel,” zegt ze. “Jammer,” zegt Gebbe, “maar vaak is het wel zo, daarom zei ik het.” “Er staat wel een levensgevaarlijke pot met limonade. Je kunt erin, maar niet eruit. Die heeft al heel wat wespen het leven gekost. Ik mag van geluk spreken dat ik er zo goed vanaf ben gekomen.” Wanja kijkt Gebbe strak aan en nu voelt de kikker zich schuldig. “Ik wilde je alleen maar helpen,” zegt hij. “Had ik maar niets gezegd. Hoe kan ik ook weten wat goed is voor een wesp. Sorry Wanja.” “Oké dan. In ieder geval weet ik nu wat een wespenval is en hoe gevaarlijk die is,” zegt Wanja en voegt er wat vriendelijker aan toe: “Trouwens, de zon gaat onder. Volgens mij kun jij nu zonder gevaar naar huis, Gebbe.”