Page 19 - poor.indd
P. 19
18
“เราเป็นลูกไม่มีพ่อ เพราะพ่อทิ้งแม่ไปตั้งแต่เรายังเล็ก
ทำาให้ชีวิตตรากตรำามาโดยตลอด ต้องรับจ้างหาบนำ้า รับจ้าง
ทำาไร่ รับจ้างร่อนข้าว เลี้ยงน้องตั้งแต่ ป.1 อาหารก็มีกินแค่พอ
ประทังหิว คือ กินข้าวเหนียวจิ้มนำ้าปู ถ้าวันไหนหิวมาก ก็ต้องปีน
ขึ้นไปเก็บมะดันมากินเพื่อให้อยู่ท้อง
ช่วงนั้น..ครอบครัวยากจนมาก จนแม่คิดจะเอาเราไปขาย
แต่เดชะบุญที่หนีรอดมาได้ ตอนหลังจึงเลือกที่จะแต่งงาน
เพราะคิดว่าชีวิตน่าจะสบายขึ้น แต่ที่ไหนได้ ต้องทำางานหนักและ
ลำาบากเหมือนเดิม เพราะต้องรับจ้างเขาเลื่อยไม้ อีกทั้งชีวิต
ครอบครัวก็ไม่ราบรื่น จนกระทั่งต้องแยกทางกับสามี ต่อมาจึงได้
แต่งงานกับสามีคนปัจจุบัน และก็บุกเบิกชีวิตโดยการรับจ้าง
ขุดดิน ขนดิน ขนทราย ถมที่ โดยสามีมีรถแม็คโครเก่า ๆ แค่
คันเดียว ซึ่งกิจการในช่วงแรกร่อแร่มาก เนื่องจากรถแม็คโคร
เก่ามาก ต้องซ่อมแล้วซ่อมอีก จนเรามีหนี้สินมากไปถึง 4 แสนบาท
ซึ่งเราหาทางออกเพื่อให้ลืมทุกข์ โดยการกินเหล้ากินเบียร์ทุกวัน
บางครั้งกินมากถึง 4 โหล และกว่าจะกลับถึงบ้านก็ตี 2 ตี 3
พอกลับมาก็ทะเลาะกับสามีตลอด
จนกระทั่ง เจ๊นุ้ย (ปั๊มแก๊ส) ผู้หวังดี อยากจะให้ชีวิตเราดีขึ้น
จึงชวนเข้าวัดพระธรรมกาย ซึ่งชวนนานถึง 9 ปี แต่เราก็ไม่สนใจ
ผัดผ่อนเขามาเรื่อย ๆ จนกระทั่งสุดท้ายเขาบอกว่า..ให้เรา
อธิษฐานขอหลวงปู่วัดปากนำ้าสิว่า ให้ได้งานใหญ่ ๆ รายได้มาก ๆ
เพื่อจะทำาให้ชีวิตดีขึ้น เราก็ลองอธิษฐานดู ปรากฏว่าได้งานใหญ่
