Page 90 - E-book หน้าที่พลเมืองและศีลธรรม
P. 90
85
4.4.5 สุภาพ
สุภาพ คือ เรียบร้อย อ่อนโยน ละมุนละม่อม มีกิริยามารยาทที่ดีงาม มีสัมมาคารวะ ผู้ที่มี
ความสุภาพ คือ ผู้ที่อ่อนน้อมถ่อมตนตามสถานภาพและกาลเทศะ ไม่ก้าวร้าวรุนแรง วางอํานาจ
ข่มผู้อื่น ทั้ง โดยวาจาและท่าทาง แต่ในเวลาเดียวกันยังคงมีความมั่นใจในตนเอง เป็นผู้ที่มี
มารยาทวางตนเหมาะสม ตามวัฒนธรรมไทย
รูปที่ 4.8 กิริยามารยาทที่ดี
4.4.6 สะอาด
สะอาด คือ ปราศจากความมัวหมอง ทั้งกาย ใจ และสภาพแวดล้อม ทําให้เกิด
ความสบายใจ แก่ผู้พบเห็น ผู้ที่มีความสะอาด คือ ผู้รักษาร่างกาย ที่อยู่อาศัย สิ่งแวดล้อมถูกต้อง
ตามสุขลักษณะ ฝึกฝน จิตใจมิให้ขุ่นมัว มีจิตใจแจ่มใสอยู่เสมอ
4.4.7 สามัคคี
สามัคคี คือ ความพร้อมเพรียงกัน ความกลมเกลียวกัน ความปรองดองกัน ร่วมใจ
กัน ปฏิบัติงานให้บรรลุผลตามที่ต้องการ ปราศจากการทะเลาะวิวาท ไม่เอารัดเอาเปรียบกัน เป็น
การยอมรับ ความมีเหตุผล ยอมรับความแตกต่างทางความคิด เชื้อชาติ ความกลมเกลียวกันใน
ลักษณะเช่นนี้เรียกอีก อย่างว่า ความสมานฉันท์ ผู้ที่มีความสามัคคี คือ ผู้ที่เปิดใจกว้างรับฟัง
ความคิดเห็นของผู้อื่น รู้บทบาท ของตน ทั้งในฐานะผู้นําและผู้ตามที่ดี มีความมุ่งมั่นต่อการรวม
พลัง ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เพื่อให้การงาน สําเร็จลุล่วง แก้ปัญหาและขจัดความขัดแย้งได้ เป็นผู้มี
เหตุผล ยอมรับความแตกต่างทางวัฒนธรรม ความคิด ความเชื่อ พร้อมที่จะปรับตัวเพื่ออยู่
ร่วมกันอย่างสันติ
