Page 41 - कबिता संग्रह.docx
P. 41
कै य को यान गुमेको छ
क यौ घरबार बह न भएका छन ्
खोला नालाह बौलाएका छन ्
क यौ पहाडका छातीह मा घाउ लागेको छ
बषा रो कएको छ
धत हला य
उसका पैतालाह फोहोर छन ्
श रर लु पै भजेको छ
खरको छानो कतै उडेको छ
कतै चुहेको छ
चु होमा भजेकै दाउराह
अ लकती धु मी लएर
बाँसको ढ ुं ोले
फ ू फ ू गछ
धुँवाको मु लो संगै आगो ब दा
खुशी ह छ उ
ु
टोक रमा राखेको पठो लाई ढंडो बनाएर
गु ुकको झोल संग यूनार !
चु हो छेउ माटोको ढ को
उसको लागी पल ग बनेको छ
भु ला जोडेर बनाएको था नो
भुस खाँदेर बनाएको सरानी
साहको जडौर
ु
ड लै ड ला परेको कपासको सरक !
चसो छे दैन सरक
न ा आँउदै भ दै गछ
अध न ा मै सपना दे छ
मठा मठा
जा छ नयती उह दोहो र छ !
बस िज दगी यसर नै चलेको छ ।
बाबुराम प थी " गु मेल "
त घास गु मी
