Page 209 - Bana Kavgayı Öğret Usta Kitabı...
P. 209
kan kimi zaman
göz çukurlarımızdan aktı
göremez olduk
ama kör olmadık
kan, ellerimizden boşandı
parmaklarımız yoktu
ama çolak değildik
görmeyen gözümüzle
resmini çizdik umudun
tutmayan elle, sarılır gibi
sevdamıza,
sarıldık sopamıza
basmayan ayağımızla koştuk
barikata
umudun yükünü
kanlı omuzlara vurduk
ne bir “ah” dedik ne “aman” dedik
düşmanı sevindirmedik yok!
acıyı direnişin tadı bilip
dikildik karşısına zalimin
Şeref madalyası gibi astık
207
